SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

23. BÖLÜM / KÖTÜ ADAM

MERHABA SİYAH PAPATYAM OKUYUCULARIM YENİ BÖLÜM GELDİİİ UMARIM BEĞENİRSİNİZ...

BURAYA SİYAH BİR KALP BIRAKIRMISINIZ🖤

23. BÖLÜM

 Yüzümü ekşiterek tabağıma baktım.
"Güzelim bu tabaktaki kahvaltılıklar bitecek."
Elimi karnıma götürüp yanaklarımı şişirdim.
"Savaş gerçekten çok fazla yemek yedim."
Kaşlarını çatıp bana baktı.
"Güzelim kahvaltı çok önemli bir öğün ve ayrıca bebeğimizin gelişimi için çok önemli."
"Savaş lütfen hem doktor randevusuna geç kalıyoruz."
Yarım saattir tabağımdaki kahvaltılıkları bitirmeye çalışıyordum. Ama yiyemiyorum çok fazla midem bulanıyordu.

Dün test sonucunu öğrendikten sonra Savaş hemen doktordan randevu almıştı. Bugün saat 12' de randevum vardı. Elimi karnımın üzerine koydum. Aklıma gelen düşüncelerle gözümden bir damla yaş yanağımdan süzülüp aktı. Savaş hızla yanıma geldi.
"Güzelim iyi misin? Ağrın mı var yoksa miden mi bulanıyor?"
Savaş'a sıkıca sarıldım.
"Savaş ben çok korkuyorum. Ailemle aram kötü ve şimdi bir de hamile olduğumu öğrenirlerse bana daha çok kızacaklar."
Savaş benden ayrılıp yüzümü ellerinin arasına aldı ve gözümden akan yaşları sildi.
"Güzelim benim korkacak bir şey yok. Anlatırsak çok sevineceklerine eminim. Sonuçta torunları olacak."
Belki sevineceklerdi ama biz evli değildik ve bu konuda ailem çok katıdır. Babam bunu öğrenirse çok kızacaktır. Ben bunu Savaş'a nasıl anlatabilirim. Ya beni yanlış anlarsa.
"Savaş bilemiyorum. Ama içimde çok kötü bir his var."
"Güzelim benim bak ben yanındayım asla korkacağın bir şey yok. Ben senin hep yanındayım.
" İyi ki varsın hayatım."
" İyi ki varsın güzelim. Sen bana şu an öyle bir hediye verdin ki çok mutluyum."
Elini karnıma koydu ve konuşmaya devam etti.
"Bizim bebeğimiz, benim küçük meleğim olacak. Sana benzeyen küçük bir kız çocuğu."
"Belki oğlumuz olacak nereden biliyorsun. Çocuğumuz duyarsa alınabilir."

Kahkaha atıp eğilip göbeğime sarıldı.
"Benim bebeğim babasına mı alınmış? Ama babacım niye alınıyorsun ki ister kız ol ister erkek ben seni çok seveceğim."
Savaş'a dudağımı büzerek baktım.
"Sen bebeğimizi benden çok seveceksin."
Tekrar kahkaha attı.
"Görüyor musun babacığım annen seni kıskandı."
Elimi karnımın üzerine koydum.
"Hayır annecim baban yanlış anladı. Ben hiç seni kıskanır miyim."
Savaş elini karnımdaki elimin üzerine koydu.
"Ben yolumu kalbinde bulmuşum, ben seni gönlüme almışım sen bana küçük güzel bir hediye vermişsin iyi ki seni tanımışım iyi ki benim olmuşsun."
Gözümden yaşlar dökülüyordu.
"Güzelim niye ağlıyorsun?"
"Ben galiba tüm hamileliğim boyunca sulu göz olacağım."

Beni çekip sıkıca sarıldı. Ne kadar böyle durduk bilmiyorum taki telefon çalana kadar. Savaş ayağa kalkıp telefona baktı. Kaşlarını çattı ve sonra silah sesi geldi. Mutfağın camı kırıldı üzerime düştü. Savaş telefonu yere fırlatıp yanıma geldi. Dışarıdan ise hâlâ silah sesleri geliyordu. Ben donup kalmıştım. Savaş kolumdan tutup beni kendine çekti ve o anda güçlü bir şekilde bağırdım.
"Tamam sakin ol güzelim yanındayım. Korkma ben buradayım."
Kasığıma giren acı ile daha çok bağırdım.
"Savaş kasığım ağrıyor."
Dışarıdan ayak sesleri geldiğinde Savaş beni kendine çekip dolabın arkasına geçti. Belindeki silahı alıp sıkıca tuttu. Şu ana kadar farketmemiştim belinde silah taşıdığını.
İçeriye birkaç kişi girip etrafa baktılar ve bizi gördüler.
"Savaş bey iyi misiniz? Arslan Bey'e de haber verdik birazdan burada olur."
"Ne oldu kim yaptı bunu?"
Elimi kasığıma götürüp bağırdım.
"Savaş!"
Savaş korkuyla arkasını dönüp bana baktı.
"Güzelim iyi misin?"
Çok canım yanıyordu. Üzerimdeki cam parçaları karnıma, bacağıma ve koluma batmıştı ve çok fazla kanamıştı.
"Savaş çok ağrım var. Canım yanıyor. " diyebildim sadece.
Savaş beni kucağına alıp karşımızdaki adamlara bağırdı.
"Siz ne işe yararsınız. Ben sizi boşa mı işe aldım. Niye para veriyorum?"
Savaş'ın omzundan sıkıca tuttum. Canım çok yanıyordu.
"Savaş canım çok yanıyor."
"Tamam güzelim hastaneye gideceğiz. Bana bakın arkaya arabayı getirin bizim çıkmamız gerekiyor."
Adamlar hemen mutfaktan çıkıp gittiler.
"Savaş bebeğimiz." diyebildim sadece ve ardından kasığıma giren ağrı ile tekrar bağırdım.
"Tamam güzelim geçecek. Bak gidiyoruz hemen."
Savaş hemen arka bahçenin kapısından çıkıp ilerideki arabaya doğru hızla yürüdü.
"Tamam geçti."
Hemen beni arabanın arkasına yatırıp koşarak şoför koltuğuna yerleşti.
"Her şey geçecek güzelim ben yanındayım."
Göz kapaklarım benden izinsiz kapanıyordu.
"Güzelim beni duyuyor musun. Aslı gözlerini aç."
Daha fazla dayanamadı ve gözlerimi kapadım.