SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

52. BÖLÜM / VE SON...

Merhaba sevgili okurlarım ❤️

Nasılsınız?

Bugün siyah papatyamın final bölümü ile geldim. Umarım beğenirsiniz. ❤️

52. BÖLÜM

Aile umut demek, aşk demek, emek demek, sevgi demek ve en önemlisi canının canı demek. Onlar için yaşarsın ve onlar için ölürsün. Eğer aileniz varsa çok şanslısınız onların elini sıkıca tutun ve sıkıca sarılın. Tam da benim şu an yaptığım gibi.
Ailem, canım, aşkım ve sevdiğim dediğim adama sıkıca sarılıp geri çekildim. Elimdeki aile fotoğraflarının olduğu albüme bakıp gülümsedim. Savaş'ın elindeki birkaç gün önce Asel'in doğum gününde çekilen fotoğrafları alıp yerlerine yerleştirdim.

Albümün ilk sayfasını açıp baktım. İlk sayfasında Savaş'ın annesinin fotoğrafı vardı. Savaş'a bakıp gülümsedim.
"Annene binlerce kez teşekkür ediyorum."
"Neden güzelim?"
"Senin gibi mükemmel bir adamı doğurduğu için hayatım."
Buruk bir gülümseme ile bana bakıp ayağa kalkıp gitti. Birkaç dakika sonra elinde siyah kaplı bir defter ile yanıma geldi.

Bu defter o defterdi. Savaş'ın annesinin Savaş'a hamile olduğunda yazdığı defter. O defterde acılar vardı. Yürek yakan acılar...
Onu sadece bir kez okumuştum ve sonrasında Savaş'a sıkıca sarılmışım. O günler aklıma geldikçe kötü oluyordum. Ama şu an ki halimize baktıkça geçmişe bakıp sadece gülüyordum.

Savaş elindeki defterin belirli bir sayfasını açıp içinde kurumaktan simsiyah olmuş siyah papatyayı alıp annesinin fotoğrafının olduğu kısma koydu. Sonra bana bakıp elimi tuttu.
"Ben hayatımda sadece iki kadın sevdim. İkisi de papatya aşığı ve ikisi de çok masum. Biri beni doğurdu diğeri bana benim canımdan ve kanımdan olan iki çocuk verdi. Ben bu hayattan daha ne isterim ki? Benim her şeyim var."

Gözümden ne ara aktığını anlamadığım yaşı silip Savaş'a sıkıca sarıldım. Bacaklarımdan tutunup kucağıma çıkan Asel'e baktım.
"Anne ağlama."
Gözümdeki yaşı silip gülümsedim.
"Ağlamıyorum bebeğim. Gözüme toz kaçtı."
Asel yüzüme doğru nefesini üfleyip dudaklarını büzdü.
"Böyle yapşam geçey mi?"
Başımı salladığımda gözüme minicik nefesini üfledi. Dayanamayıp kollarımın arasına alıp sıkıca sarıldım.
"Annem beni çok şeviyoy."
"Evet meleğim annen seni çok seviyor."

Çınar koşarak yanımıza gelip Savaş'ın kucağına oturdu. Bir kolunu Savaş'ın boynuna bir kolunu benim boynuma dolayıp sıkıca sarıldı.
"Bij çok güjel bir aileyiz."
Çınar kıkırdayıp Asel'in söylediği şeyleri tekrarladı.
"Biz çok güzel bir aileyiz."

Savaş ile birbirimize bakıp ellerimizi tuttuk. Çınar boynumdan kolunu çekip Savaş'ın kucağına oturdu. Asel'i de kendi kucağıma alıp aile fotoğraflarının olduğu sayfaları tek tek çevirip açtık. Ailecek gittiğimiz ilk tatilden fotoğraflara bakıp gülümsedim.

"Ailecek gittiğimiz ilk tatil. Hatırlıyor musun Savaş? Asel burada 2 Çınar 4 yaşındaydı."
"Evet hatırlıyorum güzelim. Hatta Asel kum yediği için gece gece acile gitmiştik."

Hepimiz aynı anda kahkaha atıp güldük.
"Anne benim kardeşim çok salak kum yenir mi ya?"
"Şalak değilim."
"Tartışmak yok. Siz kardeşsiniz. Kardeşler tartışmaz."
İkisi de bana bakıp dudak büzüp sustu. Ben de diğer sayfayı çevirip gülümsedim.