SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

35. BÖLÜM / ASABİ HAMİLE

Merhaba benim canım okurlarım. Bugün yeni bölüm ile geldim. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar❤️❤️

Belki de sevmekten hiç usanmam.(Benden küçük bir söz😉)

Medyada Aslı var.

35. BÖLÜM

2 AY SONRA

ASLI'NIN ANLATIMINDAN

"Hadi ama nerede kaldınız. Bir kahvaltı hazırlayacaksınız."
Sinirle elimdeki ekmek bıçağı ile mutfaktan çıkıp salondaki aç ayılara baktım.
"Bana bakın bir kez daha bağırırsanız hiç acımam ona göre davranın."
Poyraz bana bakıp güldü.
"Abi bence sizin eve aman dikkat asabi hamile çıkabilir yazmalısınız."
"Ha ha ne komik Poyraz" dedim ve ardından Poyraz kafasına bir tane yumruk yedi.
"Lan düzgün konuş. O senin yengen yengen."
"Aman abi ya. Anladık yengem."
Arslan ise bize bakıp gülüyordu. Sinirle ona bakıp bağırdım.
"Ne gülüyorsun sen öyle ya."
"Aşk olsun Aslı nasıl davranıyorsun sen benim sevgilime."

Ezgi arkamdan gelip elindeki tabakları masaya koydu ve Arslan'ın yanına gidip boynuna sarıldı. Güneş yanıma gelip destek olurcasına omzumu sıvazladı.
"Bakma sen onlara dalga geçiyorlar."
Elimdeki bıçağı aldı. Gözlerim dolmaya başladığında homurdandım.
"Of yapmayın ya şöyle şeyler. Ben hamileyim."
"Hadi Aslı sen geç masaya gerisini ben ve Ezgi hallederiz."
Başımı sallayıp gözümdeki yaşları sildim.
"Aferin bizim geline. Bak ne güzel eltisini nasıl da düşünüyor."
Poyraz gögüsünü kabartarak konuştu.
"Eee kimin sevgilisi."
Ezgi sitemli bir şekilde konuştu.
"Arslan sen de beni savunsana. Orada oturmuş ağzına salatalık atıyorsun."
Arslan şaşkın şaşkın etrafına baktı.
"Ne? Ne oldu? Bana niye öyle bakıyorsunuz?"
Ezgi ayaklarını yere vura vura mutfağa gitti ve peşinden Güneş de gitti.
"Ne yaptım lan ben yine?"

Arslan'a bakıp güldüm. Artık o kadar gülmüştüm ki gözümden yaş gelmişti. Hafifçe çıkmış karnıma dokunarak konuştum.
"Sen salatalık yemeye devam et Arslan."
Arslan başını sallayıp salatalık yemeye devam etti.
Masanın yanına gidip Savaş'ın yanına oturdum. Bana gülerek baktı ve elini artık belli olmaya başlayan göbeğime koydu.
"Nasılsınız güzelim?"
"İyiyiz hayatım."
Bana bakıp gülümsedi ve alnıma küçük bir buse kondurdu.
"Sakın kımıldamayın. Durun! Fotoğrafınızı çekmem gerek."
Ezgi' nin dediği şeyi yapıp kımıldamadık ve Ezgi fotoğrafımızı çekti.
"Yaaa siz çok güzelsiniz. Allahım bana bu fotoğrafı çekme şansı verdiğin için şükürler olsun. Kızım efsoo çıktınız. Sen, Savaş ve bebek ayyy özellikle karnın çok güzel yaa ben çok duygulandım. Aslı sana hamilelik çok yakıştı."

Ezgi'ye gülerek baktım. Gözleri dolmuştu. Başımı eğip karnıma baktım. Şu an 4 aylık hamileydim. Karnım pek fazla belli değildi ama üzerime giydiğim açık lila dar elbiseden birazcık belli oluyordu. Başımı kaldırıp tekrar Ezgi'ye baktım.
"Fotoğraf için teşekkürler."
Arslan Ezgi'nin yanına gidip sarıldı.
"Üzülme bebeğim biz de yaparız."
Duyduğum şeyle gülmeye başladım. Ezgi ise yanakları kıpkırmızı olmuş bir şekilde etrafa bakıyordu.
"Evet yaparsınız. Gerçi Arslan'dan nasıl baba olur bilmiyorum."
"Lan puşt sus. Bak Savaş'ın kardeşi demem ayağımın altına alırım."
Ezgi sinirle Arslan'nın omzuna vurdu.
"Sen utanmıyor musun be adam. Nasıl herkesin içinde böyle şey dersin."
Arslan bize baktı ve bizi gösterdi.
"Sevgilim ne var bunda. Aha bu salağın çocuğu var , aha bu gerizekalıda yakında evlenir bu da yapar. Hadi be güzelim biz de evlenelim. Sonra da çocuk yaparız."

Ben karnımı tutarak gülüyordum.
"Arslan edepsizsin."
Ezgi Arslan'nın yanından ayrılıp masaya gelip oturdu ve kafasını tabağa gömdü.
"Oğlum her şey iyi hoş ama sırf kızı evliliğe ikna etmek için bana salak demen olmadı."
"Haklısın abi bana da gerizekalı dedi."
Arslan sinir bağırdı.
"Lan abi kardeş değilmisiniz aynı boş kafayı taşıyorsunuz. Lan ben iki aydır kızı evlenmeye ikna etmeye çalışıyorum sizin takıldığınız noktaya bakın. Ya sabır."