SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

34. BÖLÜM / EVET

MERHABA SİYAH PAPATYAM OKURLARIM. ÇOK GÜZEL BİR YENİ BÖLÜM İLE GELDİM UMARIM BEĞENİRSİNİZ.❤️🤍

"Oysa sen kalbimde güzeldin Poyraz. Ama şimdi gözlerimden akıyorsun."~GÜNEŞ~

Bölümün başlığı sanki birşeyleri ifade ediyor gibi 😉🤭

Medyada Poyraz ve Güneş var.

34. BÖLÜM

POYRAZ'IN ANLATIMINDAN

Kader, yol ayrımlarını verir. Ama yolu seçecek olan bizlerizdir. Belki de biz öyle sanıyoruzdur. Aslında tüm güzergâh bellidir ve belki biz ona göre hareket ediyoruzdur. Sevdiğimi kaybetmek de bu güzergahtan geçiyor muydu. Benim için seçilen bu güzergâhı değiştirebilir miyim? Ben bu güzergâhı yeniden yazabilir miyim?

Cebimden telefonu çıkarıp Güneş'i aradım ama açmıyordu. Neden böyle yapıyordu? Beni bu şekilde bırakıp gidecek miydi? Hastaneden çıkıp arabama doğru yürüdüm. Ben onu nasıl bulacaktım? Sonra aklıma gelen fikirle arabanın yanına gidip bindim. Torpidoyu açıp içinden telefon aldım. Onu farklı bir numaradan arayacaktım. Belki o zaman açar. Hemen ezberimdeki telefon numarasını girdim ve aradım. Biraz çaldıktan sonra açıldı.
"Poyraz biliyorum sensin ama beni aramaktan vazgeç."

Benim olduğumu nasıl anlamıştı?
"Güneş konuşalım mı?"
"Yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Arkadan dalga sesi geliyordu. Kayaya vuran dalga sesleri vardı.
"Tamam istediğin kadar yalnız kalabilirsin ama sadece bir kez benimle konuş."
"Poyraz bir süre konuşmasak gerçekten çok iyi olacak."
Sonra arkadan birinin sesini duydum.
"Ağva'da otelde mi kalacaksın."
Bir erkek sesiydi ve ağva demişti.
"Ben kapatıyorum." dedi ve telefonu kapattı.

Sinirle direksiyona bir yumruk geçirdim. Yanındaki de kimdi hem orada ne işi vardı. Bu kız delirdi mi? Nasıl oraya gidebilmişti. Başımı ellerimin arasına alıp sıktım. Ne yapacağım? Benimle konuşmak bile istemiyor. Ama böylece oturup onu bekleyemem. Hem o arkada erkek sesi kimindi? Kiminle gitmişti? Bu kadın deli. Ama o deli ise ben ondan daha deliyimdir. Emniyet kemerimi takıp hızla arabayı çalıştırdım. Ağva demişti değil mi? Oraya gideceğim ve beni dinleyene kadar Güneş ile konuşacağım. Güneş'e seni seviyorum diyeceğim ve en önemlisi özür dileyecektim.

İki saattin ardından ağvaya gelmiştim. Hava neredeyse aydınlanmak üzereydi. Arabamı park edip otellerin olduğu kısma ilerledim. Ardından sahile indim. Etrafa baktım ama kimse yoktu. Daha önce buraya Güneş ile birkaç kez gelmiştik. O günlerden hatırladığım bir yer vardı. Sahilin en ücra köşesi. Sessiz ve sakindi. İnsanlardan kaçmak için genelde oraya giderdik. Oraya doğru yürüdüm ve orada birini gördüm. Öylece oturmuş denizi izliyordu. Bu kişi Güneş'di.

Hızla koştum. Ayağımın altından kayan kumlara aldırmadan koştum. Arkası bana dönüktü ve geldiğimi farketmemişti. Çok dalgın görünüyordu.
"Buraya geldiğimiz ilk günü hatırlıyor musun?"
İrkilerek korktu ve hızla ayağa kalktı.
"Sen ne yapıyorsun burada?"
"Konuşmak için geldim."
Bana sinirle baktı.
"Sana kaç kez demem gerekiyor şu an yalnız kalmak istiyorum."
Kolundan çekip dudağından öptüm. Sonra o güzel kokusu burnuma geldi ve biraz daha kendime çektim. Güneş önce afalladı sonra ne yaptığını fark edip beni yumruklamaya başladı. Ama ben bunlara aldırmayın dudağından öpmeye devam ettim. Sonra dudağımı dişlerinin arasına alıp ısırdı. Acı ile inleyip geri çekildim.

"Bana bak bunu bir daha yaparsan bu sefer ısırmam."
Güneş'e baktım. Kaşlarını çatmış ve işaret parmağını bana doğru sallıyordu.
"Seni seviyorum Güneş"
Bir anda donup kaldı ve işaret parmağını indirdi. Başını yere eğip salladı.
"Ben yalnız kalmak istiyorum. Git buradan git."
"Güneş bir kez dinle."
Sinirle bağırıp beni yitti.
"Sen ben bir kez olsun dinledin mi? Hayır dinlemedin. Şimdi de ben dinlemiyorum."
"Ama Güneş"
"Yeter bu kadar. Git"
Tam konuşacağım anda yine o telefonda sesini duyduğum kişi konuştu.
"Güneş bir sorun var mı?"
Başımı çevirip arkama baktım. Konuşan Kişi Erkân mıydı? Ama bu nasıl olur?