SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

48. BÖLÜM / ÇINAR

Merhaba canlarım.
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Bugün yeni bölüm ile geldim umarım beğenirsiniz.

"Bir ağaç kadar sağlam ve bir o kadar köklü aşkımız. Tıpkı bir çınar gibi dayanıklı ve güçlü."~Savaş~

48. BÖLÜM

1 AY SONRA

"Savaş bence duvarları sarı renk yapalım."
"Güzelim mavi ya da siyah yapalım."
"Bence de abi kesinlikle siyah renk olsun."
İkisine siz ciddi misiniz der gibi baktım.
"Siyah?"
"Evet yenge bence gayet güzel olur."
Sinirle elimdeki kataloğu Savaş'ın gögüsüne fırlattım.
"Abi kardeş oğlumu kendinize mi benzeteceksiniz? Allah aşkına bebek odasının siyah renk olduğu nerede görülmüş?"
İki saattir bebek odası için renk seçimi yapmaya çalışıyordum ama Savaş ve Poyraz her şeyi karıştırıyordu.
"Güzelim sakin ol. Siyah renk olsa ne olacak ki hem güzel olur."

Sinirle oturduğum koltuktan kalmaya çalıştım. Ama karnım o kadar büyümüştü ki kalkamıyordum. 8. Ayımın ortasındayım ve artık kalkarken ya da otururken zorlanıyordum.
Güneş yanıma gelip elimden tutup beni kaldırdı.
"Çok sağol Güneş. Sen olmasan ben ne yapardım? Zaten bu iki hödük iyice sinirimi bozuyor."
"Sen onları bana bırak ben hallederim."
Güneş bana gülümseyip arkasını döndü.
"Bana bakın beyler bu işi sizi aşar biz hallederiz siz kendi işinize bakın."

Savaş ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Kusura bakmayın ama bu benim oğlum ve odasını ben yapacağım o yüzden kimse karışmıyor."
"Senin oğlun mu? Beyefendiye bak. O zaman sen taşısaydın karnında. Allah aşkına kaç aydır ben taşıyorum karnımda. Ama senin oğlun oldu."
"Güzelim öyle demek istemedim."
"Ben anlayacağımı anladım."
"Yengem galiba delirdi."
Poyraz'ın dedikleriyle dudağımı büzüp dolu gözlerle baktım.
"Ya ben delirdim mi?"
Karnımı tutup ağlamaya başladım.
"Gördün mü oğlum? Amca anneye deli dedi."

Poyraz bana ağzı açık bakarken Güneş bana gülüyordu.
"Güzelim Poyraz öyle demek istemedi."
"Aynen yenge ben öyle demek istemedim."
Gözümdeki yaşı elimin tersiyle silip yerdeki oyuncakları Savaş ve Poyraz'a fırlattım.
"Yeter ya beni delirttiniz. Off sizin yanınızda hamilelik psikolojisini bile yaşayamıyorum."

Bugün oğlum için bebek odasını düzenleyecektik ama bu iki salak benimle oyun oynuyordu.
Yere oturup bebeğimin oyuncaklarını elime aldım.
"Yakında doğuracağım ama siz iki salak yüzünden oğlumun hâlâ bir odası yok. Bir de siyaha boyayacaklar odayı. Yarabbim ya benim ne günahım vardı da bu iki salakla uğraşıyorum?"
"Yenge salak deme ya ayıp oluyor."
Elimdeki ayıcığı Poyraz'ın kafasına atıp mızmızlandım.
"Ayıp oluyormuş. Sen amca olacaksın ya bir de benimle dalga geçiyor."

Poyraz bana bakıp pes edercesine elini kaldırdı.
"Vallaha benden bu kadar, ben artık hamile psikolojisini kaldıramam. Abi Allah yardımcın olsun."
Savaş Poyraz'ın yanına gidip omzunu sıktı.
"Seni de göreceğim ben. O zaman da böyle diyebilecek misin?"
"Lan benimki böyle olsa valla ölürdüm."
Güneş sinirle Poyraz'a baktı.
"Demek öyle. Tamam o zaman çocuk yapmayalım. Hatta evlenmeyelimde. Ne dersin Poyraz efendi?"
"Güneşim ben o manada demedim ki, sen beni yanlış anladın."

Tartışmanın tam ortasında birden zil çaldı ve Savaş koşarak kapıyı açmaya gitti.
"Benim istediklerim geldi."
Ardından odaya birkaç eleman ve çocuk odası için eşyalar geldi.
Oturduğum yerden zorda olsa kalkıp Savaş'ın yanına gittim.
"Bütün bunlar da ne?"
"Oğlumuz için güzelim."
"Sen ne ara yaptın bütün bunları?"
"Tüm her şey bir telefonuma baktı. Mağazayı aradım ve ellerindeki en güzel çocuk odası takımını istedim."