"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 40

" Βικτωρας : Τελικα η ιδεα ενος παρτυ δεν ειναι καθολου κακη. Η Μαρκελλα εχει δικιο. Αντιθετως δεν εχω καμια διαθεση να το μαθει ο πατερας μου. Θα μου το απαγορευσει.
'Μπαμπα θα κοιμηθω για βραδυ, μην ερθεις να φερεις πραγματα, εχω οτι χρειαζομαι προς το παρον. Περνα αυριο το πρωι, καληνυχτα.', ειναι το μηνυμα που του στελνω.
Ρουχα για το παρτυ δεν εχω μαζι μου. Η Μαρκελλα μου προτεινει να παμε για ψωνια. Φυσικα και δεχομαι. Βγαινουμε απο το σπιτι μου και μπαινουμε στο αμαξι της. Το δικο μου βρισκεται στο συνεργειο αλλα και να το ειχα εδω δεν εχω καμια γνωση. Με λιγα λογια δεν ξερω να οδηγω.
Μετα απο αρκετες ωρες στο κεντρο γυριζουμε πισω. Δυσκολο να πηγαινεις για ψωνια με γυναικα. Ειναι σωστο βασανιστηριο. Καθε φορα που βγαιναμε απο ενα μαγαζι ευχομουν με ολη μου την πιστη να μην μπουμε σε αλλο. Ομως μπαιναμε, βγαιναμε, μπαινοβγαιναμε και κατεληξα με δυο χερια φορτωμενος ρουχα, παπουτσια και τσαντες. Να θυμηθω την επομενη φορα που θα μου προτεινει ψωνια, να βρω μια καλη δικαιολογια να το αποφυγω. Δεν παλευεται.
Και αφου ντηθηκαμε και στολιστηκαμε ,κινησαμε για το σπιτι του Καλογιαννη. Η ωρα ειναι 9. Το σπιτι ειναι γεματο. Ξεκινω να νιωθω μια μικρη αδιαθεσια αλλα προσπαθω να την ξεπερασω. Δεν θελω να στεναχωρησω την κοπελα μου. "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" Ελσα : Η ωρα ειναι 9 και μιση. Εχω ακομη αρκετο διαβασμα για το αυριανο διαγωνισμα χημειας. Λογικα θα πατωσω διοτι το μυαλο μου εχει αποφασισει να βρισκεται σε λειτουργια πτησης. Κολλημενο και χαμενο στον κοσμο ΒΙΚΤΩΡΑΣ + ΕΛΣΑ = ΛΟΒ ΦΟΡΕΒΕΡ. "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" Μαρκελλα : Ο Βικτωρας φαινεται να περναει καλα. Συναναστρεφεται , τρωει, πινει, διασκεδαζει. Επισης μου δινει υπερβολλικη προσοχη και αξια. Δεν το περιμενα ποτε αυτο να συμβει. Με κανει να νιωθω σαν να ειμαι πραγματικη κοπελα του. Πως τα φερνει ετσι η ζωη... Χαιρομαι για εκεινον! Φευγω απο την παρεα μου για να παω στο μπανιο. Ετσι οπως περπαταω νιωθω ενα χερι να με τραβαει αποτομα και χωρις να το καταλαβω βρισκομαι μεσα σε ενα δωματιο με τον Ιασονα απεναντι μου. Δεν μιλαω, εχω κοκαλωσει. Εκεινος κλεινει αποφασιστικα την πορτα.
<< και τωρα οι δυο μας..>> λεει και με πλησιαζει αρκετα. Κανω πισω πισω βηματακια ενω εκεινος με ακολουθει. Η πλατη μου ακουμπαει στον τοιχο.
<< γιατι απομακρυνεσαι μμ; >> ρωταει και ακουμπα τα χερια του ψηλα στον τοιχο πισω μου. Εχω παγιδευτει αλλα μου αρεσει πολυ.
<< νομιζα σου αρεσουν τα παιχνιδια.>> απαντω.
<< οντως, μ αρεσουν πολυ... κι εσυ μου αρεσεις εξισου πολυ...>>
Αραγε η μεγαλη στιγμη εφτασε; Ο Ιασονας θα ενδωσει στην ερωτικη πολιορκια μου; Πλησιαζει το στομα του διπλα στο αυτι μου. Νιωθω να ιδρωνω σιγα σιγα. Εχω αναψει.
<< οφειλω να σε συγχαρω για την επιτυχια σου. Ηρθες στο παρτυ μου με τον Αποστολιδη. >>
<< οπως μου ζητησες εκανα...>>
<< μπραβο το κοριτσι μου. Θελεις μια ανταμοιβη γι αυτο; >> ψυθυριζει.
<< θελω! >>. Με μια αποτομη κινηση κατεβαζει το χερι του, με πιανει απο το σβερκο και με φιλαει παθιασμενα. Το καλυτερο αγριο φιλι του κοσμου. Το παθος μου για εκεινον ειναι ανεξελεγκτο. Σηκωνω τα χερια μου να τον αγκαλιασω απο την πλατη . Μολις τον αγγιζω, σταματαει. Πιανει τα χερια μου και τα σφιγγει πισω απο την πλατη μου. Με κοιταει με τα καταπρασινα ματια του.
<< γιατι σταματησες; >> ρωταω με τρεμαμενη φωνη. Σπαει ενα χαμογελο.
<< τελος χρονου...>> μου κανει.
<< τι εννοεις τελος χρονου; >> αγχωνομαι και ενω δεν λαμβανω γρηγορη απαντηση, νιωθω πως θα αρχισω να κλαιω.
<< αυτο ηταν μια γευση. Το ολοκληρωμενο πιατο θα το απολαυσεις εαν στο τελος της βραδιας εχεις καταφερει να κανεις ερωτα με τον Αποστολιδη μεσα σε αυτο το σπιτι.>> λεει και αφηνει τα χερια μου. Χαιδευει μια τουφα απο τα μαλλια μου με το δαχτυλο του, μου ριχνει μια τελευταια ματια, ανοιγει την πορτα και φευγει. Νιωθω πως θα εκραγω. Καθομαι αργα σε μια απ τις καρεκλες στο δωματιο, ενω δακρυα κυλουν στα μαγουλα μου. Αυτος ο ανθρωπος ετσι με κανει να νιωθω. Θελω να του παραδωθω και συνεχως με εμποδιζει... Δεν εχω ολοκληρωσει την αρχικη μου αποστολη, οποτε δικαια με αφησε τωρα ετσι οπως με αφησε. Προσπαθω να συνελθω απ το κομμα μου. Ο Βικτωρας βρισκεται εκει εξω, τον εχω ετοιμο στο πιατο. Δεν προκειται να χασω αυτη την φορα! "