"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 32

""""   Ελσα POV : H Λυδια θυμωσε τόσο πολύ που σηκώθηκε και έφυγε απ το σπίτι. Δεν αντέχω άλλο. Πάντα όταν προσπαθώ να της μίλησω πέφτω σε τοίχο. Και ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τον λογο που συμπεριφερεται ετσι. Τελικα μοιαζει πολυ στον αδερφο της. Ασταθης και ευεξαπτη προσωπικοτητα. Ισως εκεινος ξερει κατι περισσοτερο.. 
<< Βικτωρ; >> του φωναζω. Με κοιταει. << ερχεσαι λιγο;>> βγαινουμε απο την κουζινα. Δεν θελω η κ. Μαιρη να μπλεχτει στο θεμα. Αν αρχισει να μιλαει δεν σταματαει μετα. << Ελα βρε!>> μου κανει. << ελα, παμε μια βολτα στον κηπο..>> του προτεινω. Παιρνουμε τα μπουφαν μας απο τον καλογερο διπλα απο την πορτα και βγαινουμε εξω. Ο κηπος μας ειναι μεγαλος και περικλυει ολο το σπιτι κυκλικα..
<< γιατί η Λυδια μου συμπεριφερεται έτσι; >> τον ρωταω ευθεως.
<<πως δηλαδη;>>
<< άσχημα.. Απότομα...>>
<< αποκλείεται..>>
<< κι όμως! >>
<< δεν νομίζω, κάτι θα καταλάβες λάθος..>>
<< Βικτωρα, δεν είμαι χαζή!  Είναι ξεκάθαρο πως δεν με πάει..>>
<< μήπως είναι σε δύσκολες μερες; >>
<< αυτό δεν το σκέφτηκα.. Ίσως...>> βρε λες να φταιει αυτο;
<< Μην άνυσηχεις κορίτσι μου, όλα καλά είναι!>>.. η περίοδος είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα για κάθε γυναίκα. H Λυδια προφανώς της βγαινει σε νεύρα και επιθετική συμπεριφορά. Αλλά και πάλι.. Δυο μήνες μένουμε μαζί.. Έπρεπε κάθε φορά να είναι έτσι. Αντιθέτως ήταν πάντα καλή και φιλική. Κάτι άλλο συμβαίνει εδω...
<< καλα, ευχαριστω Βικτωρα, τα λεμε μετα>>. Μπαινω στο σπιτι και κλεινομαι στο δωματιο της Αννας. Ηταν λαθος να μοιραστω το ιδιο δωματιο με την Λυδια. Δεν την ξερω καθολου καλα, δεν τα παμε καλα. Αρα δεν ειναι ανετο να εχουμε τον ιδιο προσωπικο χωρο. Στο δωματιο της Αννας νιωθω ζεστα, φιλικα , το νιωθω σαν δικο μου. Η Αννα ειναι στο φροντιστηριο και θα γυρισει σε καμια ωρα. Εχω λιγο χρονο να καθισω μονη μου. 
Μπα. Η μοναξια δεν παλευεται. Τηλεφωνω στην Αλεξια.
📱 - Ελα φίλη!
- Ελα Αλεξια, έχεις δουλειά; 
- λιγο ακόμα διάβασμα μου έμεινε.. 
- μπορείς να το αναβαλλεις για πιο μετά; 
- ανυσηχη σ ακούω.. Όλα καλα; 
- όχι... 
- όκει.. Έλα σε καμία ώρα σπίτι μου, σε περιμένω! 
- σ ευχαριστώ πολύ! Φιλιά, τα λέμε! 
- Bye! ♥   📱        """""

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
""""  Αλεξια POV : Τελείωσα τα μαθήματα μου και η Ελσα ήταν σε ακριβώς μια ώρα έξω απ το σπίτι μου. Αλλοκοτο, συνήθως καθυστερεί στα ραντεβού μας. Κάτι πολύ σοβαρό την απασχολεί και μάλλον ξέρω τι...
<< Ελα κορίτσι μου, περνα μεσα!>>
<< δεν άντεχα άλλο σπίτι μου.. Τι 'μου' δηλαδη; Ουτως η αλλως ποτε δεν το ενιωσα σαν δικο μου. Ξενη ειμαι. Η οχι ξενη, απλα φιλιξενουμενη..>>
<< εξαιτίας του Βικτωρα; >>
<< όχι ενταξει ευτυχως, με τον Βικτωρα τα εχουμε βρει και ευχομαι ετσι να συνεχισει. Βασικα ξερεις τι ευχομαι; Να γυρισει ο χρονος πισω να ειμαι παλι στους Αμπελοκηπους με την μαμα μου και την αδερφη μου μονες μας...>>
<< αρα εχεις το θεμα με την Λυδια; >>
<< και με την Λυδια και ακομα και με την Αννα...>>
<< huh? Αντιστραφηκαν οι ρολοι;>>
<< κάτι τέτοιο.. Την Aννα ξέρω τι την απασχολεί, την Λυδια όμως όχι.. Πήγα να της μίλησω κιόλας σήμερα αλλά θυμωσε πάλι. >>
<< σου είπε όμως κάτι...; σου έδωσε κάποιο στοιχείο; >>
<< να σου πω τι έγινε..>> και μου εξιστορει το σκηνικο που την προβληματιζει..
<< ωχ.. Μήπως σε υποψιαζεται για τον Βικτωρα; >>
<< ΤΙ ΛΕΣ; όχι κι αυτή! Τι έχω κάνει και έχω δώσει δικαίωμα να το πιστεύουν αυτό;;; Να πω ειχαμε κατι οκει αλλα εχω φτασει σε σημειο να λεω ΕΛΕΟΣ πια με αυτη την καχυποψια! >>
<< για ποιον άλλον λες;>>
<< για την Aννα... Με υποψιαζεται κι αυτή..>>
<< δεν μπορεί.. Κάτι θα έχουν δει για να το πιστεύουν αυτό..>>
<< η αλήθεια είναι ότι η Αννα έχει δει κάτι αλλά το παρεξηγησε...>>
<< η Αννα είναι έξυπνο κορίτσι.. Δεν θα πήγαινε το μυαλό της σε κάτι πονηρό χωρίς πραγματικά να υπάρχει κάτι πονηρό..>> Δεν λεει τιποτα, απλα με κοιταζει σαστισμενη. Ξερω πως κατα βαθος τον θελει τον Βικτωρα...και τον θελει πολυ!
<< Eλσα λεγε!!!>> την πιεζω.
<< ήταν... Την ημέρα που του έλεγα να το ξαναπροσπαθησει με την Μαρκελλα.. Με ειρωνευοταν.. Θυμωσα.. Θυμωσε.. Μου πέταξε ένα 'δεν ξέρεις τι σημαίνει έρωτας και αγάπη', έγινα τούρμπο, το ένα έφερε το άλλο και η Aννα ηρθε την ώρα που εκεινος μου έπιανε τα χέρια, είμασταν κοντά και... Κατάλαβες... Το παρεξηγησε...>>
<< χμμμ.. Εσύ τι ένιωσες εκείνη την στιγμη;>>
<< ντροπή..>>
<< όχι προς την Αννα.. Προς τον Βικτωρα..>>
<< σαν τι να ένιωσα δηλαδή γαι τον Βικτωρα; >> μου απανταει αμηχανα..
<<έλξη; κάτι παραπάνω;>> προσπαθω να της δειξω οτι εχω καταλαβει τα συναιασθηματα της και οτι σε εμενα μπορει να τα παραδεχτει.
<< ΣΤΑΜΑΤΑ! ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ! ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΝΙΏΣΩ!!! >> φωναζει και πεταγεται ορθια.
<< Ελσα, ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΕΝΙΩΣΕΣ!!!>>
<< ΛΑΘΟΣ! ΕΊΝΑΙ ΌΛΑ ΛΑΘΟΣ!!! >> λεει και πιανει το κεφαλι της ανακατευοντας τα μαλλια της.
<< ΑΠΌ ΠΟΤΕ ΕΊΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Ο ΈΡΩΤΑΣ;;; Έχεις κάθε δικαίωμα να τον νιώθεις!!!>>
<<OΧΙ! Δεν έχω.>>
... αχ βρε κορίτσι μου; γιατί δεν το παραδέχεται στον εαυτό σου; Φευγει κλαιγοντας, δεν την παρεξηγω.. Ο έρωτας είναι τόσο μα τόσο περιπλοκος. Θα πάρει τον χρόνο της και αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει, είμαι σίγουρη! Κι εγώ θα είμαι δίπλα της να την βοηθήσω όσο μπορώ!   """""

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
""""  Elsa POV: έσπασαν τα νεύρα μου, Δεν αντέχω άλλο.. Δεν είμαι καλά...Η Αλεξια δεν μπορει να το πιστευει αυτο! Ο Βικτωρας είναι αδερφός μου και τίποτα παραπάνω! Εγώ ειμαι με τον Nικο τώρα που με νοιάζεται και με φροντιζει.. Στον δρόμο μέχρι το σπίτι μου μόνο που δεν τρεχω. Όταν φτανω άνοιγω την πόρτα και μπαινω μέσα. Τον βλεπω μπροστά μου. Γαμωτο δεν φοραει μπλούζα .. Η αδρεναλίνη μου έχει χτυπησει κόκκινο!!! Εκανα τεραστιο λαθος που επεστρεψα εδω !!!!!   """"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
""""  Βικτωρ Pov: H Ελσα μπαινει φουριοζα στο σπίτι και κοπανα την πόρτα πίσω της... Με κοίταζει αναστατωμενη...
<< Ελσα τι έγινε; Σε πείραξε κανείς; >>
<< ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΦΟΡΑΣ ΜΠΛΟΥΖΑ;;;;;;;;>> φωναζει. Οπα!
<< γιατί; σε πειράζει;>> την ρωταω πονηρα. Μου αρεσει η φαση.
<< ΠΉΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΡΈΣΕΙΣ ΤΩΡΑ!!!!>> συνεχιζει.
<< Ει χαλάρωσε λίγο... Σπίτι μου είναι, όπως θέλω θα κυκλοφορω!>>
<< ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ!! ΈΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ;;;; ΕΊΣΑΙ ΤΌΣΟ ΕΓΩΙΣΤΗΣ!!!!!!>> της αρεσω τελικα; Τι γινεται; Τα εχω χαμενα.. Και μαλλον και εκεινη τα εχει χαμενα.. 
<< χει μην το χοντραινεις... Θα πεις πράγματα που θα μετανιώσεις..>> της λεω
<< UGH! ΗΛΙΘΙΕ!!!!! >> με σπρωχνει και ανεβαινει στο επανω πατωμα. Την ακολουθω απο πισω. Κλεινεται στο δωματιο της. Καθομαι απεξω με το αυτι πανω στη πορτα. 
<< γιατί φωνάζεις πάλι; >> της λεει η Λυδια.
<< χελοου! Δεν φωνάζω μόνη μου, συμμετείχε και ο αδερφουλης σου!>> απαντα εκεινη νευριασμενη. 
<< αδερφουλης ΜΑΣ!>>
<< Whatever!!>>
<< τι σε ενόχλησε πάλι;;;>>
<< τίποτα, άστο... Ήμουν από πριν θυμωμένη..>> αλλαζει η διαθεση της..
<< Ελσα, σας άκουσα!!!!!>> επιμενει η Λυδια. Ειλικρινα εχω πεθανει απο την περιεργεια μου. Που θα καταληξει ολο αυτο;      """""""