"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 3

""" Ελσα Ρον: η ώρα πηγε 7 και τα δωματια μας ειναι ετοιμα! Καθως μπαίνεις απο την κεντρική πορτα απλωνεται μπροστα σου ενας ευρυχωρος και ντυμενος στο λευκο χωρος. Αριστερα ειναι η τραπεζαρια και δεξια η μεγαλη μπαλκονοπορτα οπου βγαινεις εξω και εχεις προσβαση στην πισινα. Ευθεια βρισκεται το σαλονι, το οποιο αποτελειται απο 3 καναπεδες και σκαμπο, ενα ξυλινο τραπεζακι και μια τεραστια τηλεοραση. Διπλα απο το σαλονι στο βαθος ειναι το γραφειο του Πετρου και παραδιπλα η κυκλική σκάλα που οδηγεί στο επανω πατωμα. Απενατι απο το σαλονι βρισκεται η κουζινα. Επισης υπαρχει και ενα μπανιο το οποιο χρησιμοποιουν κυριως οι επισκεπτες και οι πελατες του Πετρου. Στο επανω πατωμα πηγαινουμε μονο εμεις. Μολις ανεβαινεις την σκαλα απλωνεται μπροστα σπυ ενας μεγαλος βαθυς διαδρομος. Πρώτη πορτα, το δωμάτιο της Άννας. Δευτερη πορτα ,το δώματιο του Βικτωρα που έχει ακόμα κούτες μέσα διότι ο ίδιος δεν ήρθε να τακτοποιησει... Μετά είναι το δικό μου δωμάτιο και της Λυδιας . Έχω να πω ότι είναι αρκετά μεγαλο και έχω πολλές ιδέες για διακόσμηση ακόμα. Στο βάθος του διαδρόμου είναι η κρεβάτοκαμαρα της μαμάς και του Πετρου. Υπέροχη με φεγγιτη στο πλαγιαστο ταβάνι του..Γενικοτερα το καθε δωματιο εχει και το μπανιο του... Απολυτως βολικο!
Από ότι έμαθα απο την μαμά, ο Πέτρος αγόρασε τώρα αυτό το σπίτι για να μείνουμε όλοι εμεις. Η προηγουμενη κατοικία τους ήταν στη Κηφησια.
<< Ελσα, εγώ και η Λυδια θα βγούμε για μια βόλτα, έρχεσαι;>> μου προτεινει η αδερφη μου.
<< εμ δεν ξερω->>
<< Ελα σε παρακαλώ!!!>>
<< καλά περίμενετε...>> ..τι να κανω, δεχτηκα. Θα ηταν καλυτερη ιδεα απ το να κατσω στο σπιτι και να λιωσω σε εναν καναπε. Παω επάνω και άνοιγω την φρέσκοφτιαγμενη λευκη ντουλάπα μου. Είναι η πρώτη φορά που θα βγω για βόλτα σ αυτες τις περιοχες και πρέπει να δειχνω όμορφη. Φόραω ένα άσπρο τζιν σορτσακι και μια μπλούζα κοντομανικη φαρδιά με σχέδιο στην πλάτη . Βαζω την μαύρη ζώνη μου και τα μαύρα σανδαλια μου. Πιανω τα μαλλιά μου μια πλεξουδα στο πλάι ως συνήθως και κατέβαινω κάτω όπου τα κορίτσια με περίμενουν.. Η Λυδια είναι μοντέρνο κορίτσι, φοραει ένα φορέματακι με λουλουδια και πέδιλα πλατφόρμες. Η Άννα φορα το μπλε τζιν της, μια μαύρη μπλούζα και αθλητικά παπούτσια. Πρεπει επειγόντως να πάμε για ψώνια μέσα στην βδομάδα πριν αρχίσουν τα σχολεία..
<< Ωραία είμαστε όλες έτοιμες ας πηγαίνουμε ! Εμείς μένουμε στα Βόρεια προαστια από παντα, απλα αλλάζουμε σπιτια. Ο μπάμπας αγόρασε τώρα αυτο το σπιτι εδώ στην Εκάλη για να ζήσουμε όλοι εμείς, που ειμαστε και πιο πολλοι. Γενικότερα ξέρω όλα τα μερη, πολύ καλά και πρόκειται να σας τα δείξω όλα! Μερα με την μερα φυσικά! >> λεει η Λυδια χαρουμενα. Η Αννα την ευχαριστει θερμα. Κι ετσι φευγουμε για Κηφησια. Αρχικά, παμε στο cafe-bar-restaurant στο gellys, όπου κάθομαστε για κρεπα. Έπειτα, αφού κάναμε πολλές βόλτες, νυχτωνει και φτανουμε σε ένα πάρκο μεγάλο με ωραία φώτα και παγκακια και σιντριβάνια.
<< και εδω είναι το γνωστό και φημισμένο πάρκο! Έρχομαι με τους φίλους μου. Μπορείτε να έρχεστε κι εσείς οπότε θέλετε είναι ενα μέρος που συχναζουν παιδιά της ηλικίας μας. Ειναι και κοντά στο σχολείο μας..>> τονιζει η Λυδια.
<< είναι πολύ όμορφο. Ας κάτσουμε λιγάκι όμως γιατι τα πόδια μου με πέθαναν! >> λεει η Αννα κουρασμενη. Γενικα την περισσοτερη ωρα μιλουν αυτες οι δυο, εγω δεν συμμετεχω και πολυ. Παρατηρω συνεχως οτι υπαρχει τριγυρω μου. Γενικα δεν θεωρω οτι δεν ειμαι ανθρωπος πολυ κοινωνικος, προτιμω δηλαδή την ησυχια μου.
<< Λυδια; Ο αδερφός σου είναι εδώ....>>, πεταγομαι ξαφνικα ενω βλεπω τον Βικτωρα απο μακρια.
<<Ναι ναι ξέρω... Έρχεται εδώ σχεδόν κάθε μέρα τώρα τελευταία..>> ξινιζει τα μουτρα της.
<< γιατί; >>
<< Απ ότι κατάλαβα είναι εδώ για την Μαρκελλα...>> συμπληρωνει κανοντας μια αηδιαστικη αλλα ταυτοχρονα αστεια γκριματσα.
<< Ποια είναι αυτή;>> δεν κρατηθηκα  και ρωτω ξανα.
<< Η κοπέλα με τα κατσαρα μαλλιά εκεί πέρα....>> μου δειχνει με το δαχτυλο της.
 Γύριζω  το κεφαλι μου και βλεπω μια κοπέλα ψηλή με  πολύ κατσαρα, πυκνα, καστανοξανθα μαλλιά, με ένα υπέροχο, μοντέρνο στυλ, να κάθεται με μια παρέα από κορίτσια εξίσου μοντέρνα. Νιωθω σαν να μην άξιζω μια μπροστά τους...
<< οοο καλή φαίνεται...>>  σχεδον ψιθυρισα.
<< Όχι δεν είναι καθόλου! Είναι σκατοχαρακτηρας... Μην μπλεξετε μαζί της! Δυστυχώς ο αδερφός μου δεν μ ακούει και επιμένει σ αυτήν!! >>
<< Δηλαδή του αρέσει; >> συνεχιζω εγω ..
<< Έσυ τι λες;>>
... Μα γιατί να ενδιαφέρομαι τόσο πολύ; Δεν θα επρεπε να με νοιάζει καν!... Αλλά αυτό είναι άλλο ένα σημάδι ότι ο Βικτωρας έχει εναν χαρακτήρα ιδιο με εκεινη την κοπελα..   """"