"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 11

"""  Βικτωρας Pov: ... Παιρνω μια βαθια ανασα και κοιτω τον Νικο με το υφος του 'ναι ρε φιλε εχω μπλεξει πολυ ασχημα μαζι της και δεν μπορω να ξεμπλεξω'...
<<Αυτό σημαίνει...>>
<< αυτο σημαίνει ναι...>>
<< Αμάν ρε φίλε... Και τι θα κάνεις με την Μαρκελλα;>>
<<Δεν ξέρω... Υποθέτω συνεχίζουμε από εκεί που είμασταν...>>
<<Αφού δεν σου αρέσει.!>>
<< Ποιος το λεει αυτό;>>
<< Κοίτα... δεν μπορώ να σε καταλάβω... Δεν ξέρεις τι θες μου φαίνεται...>>
<< Ξερω τι θελω.. αλλα αυτο που θελω δεν προκειται ποτε να το αποκτησω ..οποτε συνεχιζω απο κει που ημουν... >>
<< Τωρα αμα πω οτι εχεις αδικο θα σου πω ψεματα >> 
..Αυτο που αισθανομαι για την Ελσα πρεπει να σταματησει να υπαρχει. Και το σιγουρο ειναι οτι απο μονος μου δεν θα μπορεσω ποτε να το καταφερω.  Αυριο δεν θα παω σχολειο. Θα κλεισω ραντεβου με τον κ. Ζαχο. Θα κανω οτι μου πει αρκει να την ξεχασω.   """"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

""""  Ελσα Ρον: Ειμαι με τον Σεργιο ολη την ωρα. Δειχνει μεγαλη συμπαθεια προς το προσωπο μου. Και παντα ψαχνει ευκαιριες να συναντιωμαστε και εκτος σχολειου. Ισως ομως να θελει να ειμαστε πολυ καλοι φιλοι. Οσες φορες προσπαθησα να τον ψαρεψω, καταλαβα οτι δεν με βλεπει ως κατι περισσοτερο. Μπορω κι εγω πια να ειμαι ησυχη και να του φερομαι φιλικα χωρις κανενα δισταγμο.. Συζηταμε για τις ταινιες. Του προτεινα καποια στιγμη να παμε να δουμε στο σινεμα την αγαπημενη του. Οχι στο κανονικο σινεμα. Σε αυτα τα κτιρια που εχουν καποιες αιθουσες που μπορεις να πας με οποια παρεα θελεις και πληρωνεις για να δεις οποια ταινια θελεις!
<< Ελσα; Δεν ήξερα ότι σου αρέσει η αγαπημενη μου ταινια. Συνηθως ολοι απαξιουν οταν ακουνε για τα γουστα μου.>>
<< Γιατι καλε; Μια χαρα ταινια ειναι.. Κι εγω μην νομιζεις τυχαια την πετυχα σε ενα σαιτ περισυ. Μου κινησε την περιεργεια κι αφου ειχα και αυπνιες καθισα να την δω αλλα τελικα με πηρε ο υπνος στα μισα ..>> γελαω..
<< Ναι.. Τέλος πάντων... Είπες πως ο Βικτωρας Αποστολιδης είναι κάτι σαν αδερφός σου έτσι; >>
<< Ναι γιατί; >>
<< Μολις πριν απο λιγα δευτερολεπτα ηταν εκει απεναντι και χτυπουσε τον τοιχο θυμωμενος.. Βασικά όλη την μέρα σήμερα μας κοιτάει κάπως περιεργα..>>. Κοιτω τον Βικτωρα. Ο Βλακας που εχει για κολλητο προσπαθει να τον ηρεμησει. Κανει σαν θηριο... Τον τραβα και απομακρυνονται.
<<  Άστον μην δίνεις σημασία.... Μεταξύ μας τώρα.. Τα χει λιγάκι χαμενα...>> 
<< Α όκει.. Ότι πεις...>>
Ο ΒΙκτωρας ειναι ο πιο ενοχλητικος ανθρωπος που εχω γνωρισει. Συνεχεια εχει νευρα και φερεται επιθετικα. Και ο Σεργιος εχει δικιο . Ολη την ωρα μας παρακολουθει. Η μηπως παρακολουθει μονο εμενα; Εχω αρχιζει να τον φοβαμαι κυριολεκτικα. Στο τελος , περιμενα τα κοριτσια ως συνηθως για να γυρισουμε μαζι.
<< Γιατί είσαι τόσο σκεπτικη;>> με ρωτα η Αννα.
<< εμ να σας πω... >> και αραδιαζω την ιστορια με τον βικτωρα , τον Νικο και τις μπουνιες στον τοιχο.
<< Χααχαχαχαχαχαχα!!!!!>> ξεκαρδιζεται η Λυδια.
<< Εε μην γελάς δεν είναι αστείο, με εκανε ρεζιλι στον Σεργιο!>> πειραζομαι.
<< Ναι συγνώμη αλλά μου ήρθε λίγο απότομο... Ο Βικτωρας δεν συνηθίζει να εξοργιζεται έτσι... Το κάνει μόνο όταν υπάρχει μεγααλο πρόβλημα...!! >>
<< Σαν τι δηλαδή;>>
<< Ποιος ξέρει;  Είναι δύσκολο να τον προσέγγισεις ώστε να σε εμπιστευτει και να σου πει τα προβλήματα του...>>. Τι ειναι αυτα που λεει; Εξοργιζεται μονο οταν υπαρχει προβλημα; Και δεν το κανει παντα; Εγω απο τοτε που τον γνωρισα ετσι ειναι , ετσι συμπεριφερεται.
<< Λοιπόν... Εγώ θα τον ρωτήσω...>> πεταγομαι αποφασιστικα!
<< Αυτό δεν είναι καλή ιδέα...>> μου επισυναπτει η Λυδια. Λες και χρειαζομαι την εγκριση της για να του μιλησω.
<< Δεν τον φοβάμαι !>> λεμε τωρα. Θα προσπαθησω να τον κανω να παρει ενα μαθημα για ολα αυτα που με εχει κανει να υποφερω τοσες μερες.
<< Κάνε ότι καταλαβαίνεις...>> μου λεει και συνεχιζουμε νε περπαταμε αμιλητες προς το σπιτι. Δεν θελω συνεχεια να σκεφτομαι τον Βικτωρα, ας σκεφτω και τιποτα αλλο.. Κοιτω τριγυρω. Ολοι  οι  δρομοι ειναι πεντακαθαροι και διακοσμημενοι με με παγκακια, δεντρακια και φωτα. Τα σπιτια που περναμε μοιαζουν ολα με το δικο μας. Με τεραστιους κηπους, Γκαραζ και πισινες.. Εδω που τα λεμε , η Λυδια γιατι ποτε δεν χρησιμοποιει το αμαξι της; Παντα περπαταμε, οπου κι αν παμε. Φτανουμε επιτελους και  μπαίνουμε μέσα. Εκεινος κάθεται στον καναπέ χαζεύοντας στο κινητό του. Γυρισε νωριτερα απο εμας σημερα..
<< Γειά σας κορίτσια! >> γυρνα και μας χαιρετα χαμογελαστος. Ειναι κυριολεκτικα η πρώτη φορά που μας καλωσοριζει σπιτι μετά το σχολείο. Κατευθειαν μου ερχονται τα λογια της Λυδιας στο μυαλο μου. Εχει απολυτο  δίκιο... Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.
<< Γειά σου Βικτωρα! >> τον χαιρετα. Τοτε παιρνω μια βαθια ανασα και πηγαινω προς το μερος του.
<< Θέλω να σου μιλήσω.!>> λεω θαρραλεα και σταυρωνω τα χερια μου. Παιρνω το αυστηρο μου υφος με το οποιο προσπαθω να του δειξω οτι αυτο που  θελω να συζητησουμε ειναι σοβαρο.
<< Αλήθεια; Ελα κατσε διπλα μου..>> με κοιταει ολο χαρα. ΔΕΝ προκειται να κατσω διπλα του. Αντιθετως απο δω και περα παντα κραταω αποστασεις ασφαλειες. Δεν θελω να με βρει ποτε καμια ξαναστροφη.
<< Οχι δεν καθομαι, μπορω να μιλησω τωρα;>>
<< Ακούω >>. Η διαθεση του για συζητηση με φρικαρει ολο και περισσοτερο.
<< Εμ, γιατί χτυπουσες τον τοιχο σήμερα στο σχολείο; Με έκανες ρεζίλι μπροστά στον Σεργιο!>> του λεω επικριτικα.
<< Αν πρόκειται να μου μιλήσεις γι αυτόν όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω... >> Σηκωνεται απο τον καναπε και χωρις να με κοιταξει πηγαινει επανω.
<<..... Τι έγινε μόλις τώρα; >> ρωτω αλαφιασμενη.
<< Δεν κατάλαβα ακριβώς αλλά είναι σαν να ήθελε να του μιλήσεις αλλά δεν ήθελε να αναφέρεις τον Σεργιο. Στην αρχή ήταν χαρούμενος και τώρα πάλι μες τα νευρα. >> εξηγει η Αννα.
<< Δηλαδή έχει πρόβλημα με τον Σεργιο; Ε λοιπόν τώρα θα δει! >>. Αποφασισα να του το τριψω στην μουρη. Να τον κανω να καταλαβει οτι κι εγω επιτελους εκανα εναν φιλο και τι φιλο! Οτι δεν μπορει να εχει εξουσια πανω μου, οτι δεν μπορει να με διαταζει! Ειμαι ανεξαρτητος ανθρωπος εγω! Δεν προκειται ποτε καποιος, οσο κουκλος και να ναι, να με κανει να σερνομαι απο πισω του. Γιατι ναι το παραδεχομαι, ο Βικτωρας μου αρεσε απ την πρωτη στιγμη που τον ειδα. Και σε ποια κοπελα δεν αρεσει δηλαδη; Αλλα συνεχεια με κανει να μετανιωνω την ωρα και την στιγμη που με προσελκυσε. Κανει τα παντα για να το διαλυσει.. Κι εκεινος με κοιταει αλλιως. Το εχω καταλαβει. Οπως την χθεσινη νυχτα στην πισινα. Με κοιτουσε συνεχως ,επεξεργαζοταν καθε λεπτομερεια του σωματος μου. Ενιωθα να με σκαναρει απο πανω εως κατω. Παντα νιωθω να το κανει οταν βρισκομαι μπροστα του. Η ειναι απλα η ιδεα μου; Ισως ειναι η ιδεα μου.. Αποκλειεται καποιος σαν εκεινον, που εχει ολες τις κοπελες στα ποδια του να κοιταει την ετεροθαλη αδερφη του. Αλλα ισως αυτο να ειμαι για εκεινον. Μια καινουρια αδερφη. Μια συγγενεια που του επιβληκε με το ζορι. Δεν μας θελει με την Αννα, μου ειναι ξεκαθαρο. Μπορει να αισθανεται οτι του κλεβω τον πατερα, οτι θελω να αντικαταστησω την Λυδια. Εγω δεν θελω ομως τιποτα τετοιο. Πολυ θα μου αρεσε να καναμε μια κουβεντα να τα ξεκαθαριζαμε ολα αυτα. Αλλα δεν με αφηνει , μου επιτηθεται. Θελει να με κανει να αισθανομαι υποβιβασμενη. Θελει να νιωθω μια ξενη...Ε λοιπον, αυτο προκειται να αλλαξει σημερα!    """"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"""""  Βικτωρ Ρον: Η μονη της σκοτουρα ειναι ο καινουριος της φιλος, ο μαναμουνιας.Το μονο που την εδνδιαφερει απο τοτε που τον γνωρισε ειναι να ειναι μαζι του και να βγαινουν. Δεν ξερει ομως ποιος ειναι πραγματικα. Δεν ξερει τι μπορει να της κανει! Μπορει να την βλαψει. Αν της πω ευθεως να σταμτατησει να τον κανει παρεα θα με βρισει και θα εχει και δικιο. Και οχι μονο δεν θα σταματησει, θα ειναι πιο πολλλες ωρες συντροφια του για να μου την σπασει που ανακατευτηκα στην ζωη της. Πρεπει να βρω εναν αλλον τροπο να την προστατεψω. να το το κανω παλι! Παλι τριγυριζει η παρουσια της στο μυαλο μου και δεν με αφηνει να σκεφτω τιποτε αλλο. Ανοιγω το συρταρι μου και βγαζω ενα τσιγαρο. Βαγινω στο μπαλκονι και καθομαι στην καρεκλα. Ρουφαω τον καπνο και κλεινω τα ματια μου. Ξεφυσαω. Εχω πια ηρεμησει. Η γειτονια μας ειναι ησυχη. Νιωθω τον ηλιο να ζεσταινει το δερμα μου. Ανοιγω ξανα τα ματια μου. Παιρνω το κινητο μου στα χερια και ψαχνω στις επαφες μου τον αριθμο του ψυχοθεραπευτη. Καλω..

*****

- Κεντρο ψυχοθεραπειας λεγεται παρακαλω.
- καλησπερα θα ηθελα να μιλησω με τον γιατρο Αντρεα Ζαχο; 
- Θελετε να κλεισετε καποιο ραντεβου;
- Ναι ,μπορω να επικοινωνησω ομως μαζι του προσωπικα;
- Το ονομα σας παρακαλω;
- Βικτωρας Αποστολιδης.
- Μισο λεπτακι σας συνδεω.
...Με βαζουν στην αναμονη ως συνηθως. Η ιδια γνωστη γυναικεια φωνη απαντουσε ολες τις αλλες φορες. Δεν μπορω να πω οτι μου ελλειψε. Ανιθετως μακαρι να μην χρειαζοταν να την ξανακουσω ποτε ξανα!
- Παρακαλω;
- Καλησπερα κυριε Ζαχο, ο Βικτωρας Αποστολιδης ειμαι..
- Καλησπερα αγορι μου, πως εισαι;
- Οχι πολυ καλα.. συμβαινουν διαφορα και θελω να κλεισουμε ενα πολυ αμεσο ραντεβου.
- Τοσο επειγον; Για ποτε το θελεις;
- Σημερα μπορειτε;
- Σημερα ειμαι ως αργα. Μπορεις να ερθεις στο κλεισιμο, ι=θα κανω μαι εξαιρεση για σενα.
- Σας ευχαριστω τι ωρα να ερθω;
- Στις 10 ειναι καλα. Αντε σε περιμενω ..
- Ευχαριστω και παλι γεια σας!
****
......κλεινω το τηλεφωνο. Νιωθω να με κατακλιζει μια ανυπομονυσια. Ποτε ξανα δεν ειχα νιωθω μεγαλυτερη. Ευελπιστω να πιασει τοπο η αποψινη συνεδρια..    """"