"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 6

"""  Ελσα Ρον: ..
<< Ο Πετρος κι εγώ αποφασισαμε να πάμε ένα δίμηνο ταξίδι στην Ευρώπη.>> πεταγεται η μανα μου διακοπτωντας τον απο τον εξαισιο προλογο του.
<< ΤΙ;;;;;;>> φωναζουμε ολοι σαν συννενοημενη χορωδια. << Μηπως δεν ξυπνησα  ακομα απο τον υπνο και βελεπω ονειρο;;;>> συμπληρωνω.
<< Ηρεμηστε καλέ τα έχουμε κανονίσει όλα!>>. Στον κοσμο της η μανα μου, και κυριολεκτικα και μεταφορικα!
<< Εξηγησεις τώρα!>> απαιτει ο Βικτωρας.
<< Όπως ξέρετε θα αρχίσει το σχολείο σε λίγες μέρες. Θα κάνετε το πρόγραμμα σας σαν να είμαστε εδώ!>>. Ελα ρε Πετρο τι μας λες; Ολα ιδια θα ειναι, φυσικα! Εμεις θα παμε το ταξιδι ,οχι εσεις!<< Η κυρια Μαιρη, χρόνια οικιακή μας βοηθός θα μετακομίσει εδώ στο σπίτι και θα έχει την κυρία ευθυνη σας. Βικτωρα και Λυδια, εσεις την ξερετε πολυ καλα.. Οτιδηποτε χρειαζεστε εκεινη θα ειναι διαθεσιμη! Ουτως η αλλως μεγαλα παιδια ειστε, ξερετε να φροντιζετε τους εαυτους σας! Μην ανησυχείτε. Δεν θα καταλάβετε ποτέ ο χρόνος θα περάσει! >>
<< Συγγνωμη; Μας δουλεύετε τόση ώρα; Μαμα; >> λεω ειρωνικα.
<< καθόλου κοριτσι μου! Και σε παρακαλω προσεχε τους τροπους σου!>>
<< Οοο θα έχει πλάκα! Θα είμαστε μόνοι μας στο σπιτι για δύο ολόκληρους μήνες! Τέλεια!>> λεει και η Λυδια. Αλλη απο κει στον κοσμο της! Κοριτσι μου μας αφηνουν μόνους μας, εμας τους 4 και την γκουβερναντα τους, να συγκατοικισουμε ολοι μαζι! Μας παρατανε για να κανουν ταξιδακια! Εχω θυμωσει αφανταστα μαζι τους και ο μονος λογος που δεν καθομαι να τσακωθω μαζι τους ειναι γιατι πιστευω πως δεν αλλαξει κατι...Τζαμπα κοπος, τζαμπα σαλιο! 
<<Καλά αυτό με ξεπερνάει.. είστε να μην πω... Κάντε ότι γουστάρετε δν δίνω δεκάρα..>> λεει και ο Βικτωρας. Δεν είναι δυνατόν ακόμα δεν μετακομισαμε να θέλουν να μας αφήσουν μόνους μας να προσαρμοστουμε στα νέα δεδομένα.
<< Και τώρα το δεύτερο.. Όταν επιστρέψουμε απ το ταξίδι θα παντρεύτουμε! >>
<<Και όλοι θα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια!!!!!!>>
Η χαρα στα προσωπα τους με την οποια ανακοινωσαν αυτο το νεο δεν μπορει να περιγραφει με λογια. Ναι οκει με την μυστικη σχεση τους, οκει με τον ερωτα τους, οκει με την αγαπη τους, οκει ακομα και με αυτη την γαμοσυγκατοικιση.. Αλλα αν περιμενουν να ειμαι οκει με αυτο το γαμο ειναι πολυ γελασμενοι! Μας εφεραν προτετελεσμενου σε μια φαση που και να θελουμε δεν μπορουμε να αντιδρασουμε.  Οι Υπουλοι !
<< ΤΙ; ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ Μ ΑΥΤΟΥΣ; >> Δεν αντεξα, εσπασαν τα νευρα μου για τα καλα.
<<ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ! ΌΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ!!!!!!>> Αυτο το ξεσπασμα δεν το περιμενα απο εκεινον. Ειχα την εντυπωση οτι μπροστα στον πατερα του ειναι υποδειγμα καλής συμπεριφοράς. 
<< Γιατί; >> ρωταει η καημενη η Αννα , που τοση ωρα κανενας δεν την ειχε ρωτησει πως αισθανεται με ολο αυτο. Ολοι οι αλλοι ειχαμε πει την αποψη μας με εναμ τουλαχιστον εμμεσο τροπο.
<< Ναι... Πίστευω πως ο γαμος ηταν αυτονοητος... Τον περιμέναμε να συμβεί, έτσι δεν είναι Βικτωρ;>> λεει η Λυδια κοιτωντας τον αδερφο της με ενα βουρκωμενο βλεμμα. Εκεινος σηκώνεται απότομα και με κοίταει με ένα βλέμμα νευριασμενο αλλά ταυτόχρονα θλιμμένο... Έπειτα πήγαινει επάνω... Το ίδιο αποφασιζω να κανω κι εγω. Δεν άντεχα άλλο εκεί μέσα.. Φαίνεται ξεκαθαρα πως ειναι απολυτως σιγουροι για αυτη την οικογενεια που οτι και  να τους πουμε θα ειναι  ματαιο... Η αποδοχη ειναι η καλυτερη θεραπεια οπως λενε και οι ψυχολογοι.. """