"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 20

""""  Ελσα Ρον:   ...
<< Ει, δεν είμαστε εδώ να μαλωσουμε ξανά!!>>
<< Μα δεν μου εξηγείς τίποτα!>>
<< σε καλέσα εδώ γιατί πιστεύω πως πρέπει να γνωρίστουμε απ την αρχή και σωστά!>>
<< Και γιατί να το κανω αυτο;>>
<< Γιατί δεν μ αρέσει η όλη φάση... και γιατι πρέπει να απολογηθω... Απ την πρώτη στιγμή ήθελα να το κάνω... Δεν το αξίζες αυτό...>>
<< Τώρα είναι πολύ αργά για συγγνωμες....>>
<< Ηθελα απ την πρωτη στιγμη να το κανω τώρα βρήκα το κουράγιο να μιλήσω μαζί σου...>>
<< και γιατί όχι νωρίτερα;>>
<< γιατί.... Φοβόμουν....>>
...μη αναμενομενη απατηση.. Ο Τονος της φωνης μου προς τα εκεινον αλλαξε..<< ποιον εμένα; γιατί;>>
<< γιατί..... νοιαζομαι για το τι γνώμη έχεις για μένα..>>
<< τι εννοεις;; >>    """"

~~~~~~~~~~~~~~
"""""  Βικτωρ Ρον: Το ξέρω πως μου είπε να μην ανυσηχω αλλά εγώ έχω πεθάνει απ την αγωνία! Μπορεί να είναι οπουδήποτε... Ίσως είναι με τον Σεργιο Σακελλαριδη, να της εστειλε μηνυμα του τυπου ελα να με συναντησεις αλλιως θα παθει κακο καπιος που αγαπας και αν το πεις σε κανεναν τοτε ειναι που θα παθει. Αλλα μπορει και να μην εχει να κανει καθολου με εκεινον. Ίσως είναι με τις φίλες της, με την Αλεξια.... Θα της τηλεφωνήσω... Όχι, μου είπε να μην ανησυχω... Πρέπει να της έχω εμπιστοσύνη... Είπε ότι είναι προσωπικο, μπορεί να είναι με κάποιον πρώην της... Η και νυν της που δεν τον ξέρω, κάποιον απ την ζωή της πριν την μετακόμιση.. Ugh δεν μπορώ άλλο.... Χρειάζομαι καθαρό  αέρα...θα πάρω τον Νικο να βγουμε να πιουμε κανενα δυο ποτακια να ηρεμησω...>>    """"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
""""" Νικος Ρον: θελω να της αλλαξω την γνωμη που εχει για εμενα. 
<<εννοω οτι πράγματικα Νοιαζομαι για σένα...>>
<< νοιαζεσαι; >>. Πρεπει να την πεισω. Την κοιτω ολο και περισσοτερο στα ματια.
<< Ναι το παραδέχομαι...>>
<< με δουλεύεις;>>
<<σου μοιαζω να σε δουλευω;. Σου λέω την αλήθεια! Είμαι ένα εντελώς διαφορετικό άτομο απ αυτό που πιστεύεις... Σε παρακαλω... Δως μου μια ευκαιρία να σου το αποδείξω...!>>
<< δεν ξερω, όλο αυτό είναι περίεργο..>>
<< δεν θελω να σε πιεσω, θελω να κανεις αυτο που πιστευεις οτι θα ειναι το καλυτερο για σενα>>
<< φυσικα και δεμ θα εκανα κατι υπο πιεση... αλλα πραγματικα με εχεις μπερδεψει..>>
<< τι σε μπερδευει να το ξεμπερδεψουμε μαζι..>>
<< ....εισαι διαφορετικος σημερα... σαν να μιλαω με αλλον ανθρωπο..>>
<< αυτο συβαινει γιατι επιτελους βρηκα το κουραγιο να σου μιλησω ανοιχτα..>>
<< ναι σωστα... τι να πω; μου τα εφερες ολα τουμπα...>>
<< επρεπε να το κανω νωριτερα αλλα δειλιασα...τουλαχιστον σ αρεσει αυτο που βλεπεις τωρα;>>
<< ενταξει...>>
<< δηλαδη... αυτο σημαινει θα μου δωσεις μια δευτερη ευκαιρια;;>>
<< θα σου δωσω>> μου χαμογελαει και πινει απο το ποτο της κοιτωντας αλλου.. Δεν περναν λιγα δευτερολεπτα και το κινητο μου χτυπα.. Ειναι ο Βικτωρας..
<< ειναι ο βικτωρας...>> της λεω..
<<Εεε σήκωσε το...>>
📱 - Χευ τι έγινε; 
- που είσαι; 
- στο μπαρ.. 
- Μόνος; 
- ναι γιατί; 
- ωραία έρχομαι! 📱 μου το κλεινει.. 
<< έρχεται...>>
<< Ο Βικτωρας;;>> μου λεει ανυσηχη.
<< ναι!>>
<< όκει όκει φεύγω...>>
<< καλα αλλά πρόσεχε μη σε δει!>> η αληθεια ειναι οτι ουτε εγω θελω με τιποτα να μαθει ο Βικτωρας για αυτη την συναντηση. Αλλα εκεινη γιατι δεν θελει;
<< ναι θα προσέχω...>>. Σηκωνεται, φορα την τσαντα της και κανει να φυγει. Της πιανω το χερι. Γυρνα. Κοιτα το χερι μου και μετα εμενα.
<<Σε παρακαλώ.. Μη του πεις πως βρεθήκαμε...>> της λεω κοιτωντας την στα ματια.
<< Όχι... μείνε ήσυχος... Αντε γεια...>> την αφηνω και φευγει τρεχατη.
Μετα απο 5 λεπτα ο Βικτωρ μπηκε στο μπαρ και ηρθε διπλα μου.
<< Χευ!>> του λεω.
<< ένα μπουκάλι ουίσκι παρακαλώ!>>
<< οπα οπα ποιο μπουκαλι;; Αν θες να πιεις θα παρεις ενα ποτηρι!>>
<< Ασε με δεν ειμαι καλα ...και θα παρω οτι θελω εγω , ευχαριστω..>>
<< τι εγινε;;>>
<< Εσύ γιατί είσαι μόνος;>>
<< Δεν είχα όρεξη για παρέα εσύ δεν μου πες..>>
<< Η Ελσα λείπει τόση ώρα απ το σπίτι και εγω ανυσηχω...>> λεει και ξεκινα να πινει.
<< Σταμάτα να πίνεις έτσι! Σου είπε που θα πήγαινε; >>
<< Όχι... Το μόνο που μου είπε είναι να μην ανησυχω... >> βαζει και δυερερο ποτηρακι και το κατεβαζει μονορουφι.. Ξινιζει τα μουτρα του. Προσπαθω αποτυχημενα να του παρω το μπουκαλι.
<< Σταμάτα να πίνεις, σταματά να άνυσηχεις... >>
<< ρε τι δεν καταλαβεινεις; Μπορει να ειναι οπουδηποτε!>>
<< που οπουδηποτε;; Απλα βγηκε εξω! Εχει κι αυτη προσωπικη ζωη ξερεις.. Συν του οτι μεγαλη κοπελα ειναι, μπορει και να βγει και να αργησει οσο θελει και να γυρισει το πρωι και να μην δωσει αναφορα σε κανεναν..>>
<< Δεν με νοιαζει τι εκανε με την μανα της. Τωρα μενει σπιτι μου! ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΘΑ ΛΟΓΟΔΟΤΕΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ!!!>>
<< Με τρομαζεις...>>
<< ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΒΓΗΚΕ ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΩ!!>>
<< γι αρχη εγω λεω να την παρεις τηλεφωνο... και να σταματησεις να πινεις.... εχεις κατεβασει μισο μπουκαλι..
<< ε μωρε αυτο δεν ειναι τιποτα διψουσα... να την παρω τηλεφωνο ναι...>>
Ζαλισμενος, βγαζει το κινητο του απ την τσεπη και καλει την Ελσα.. Δεν ξερω τι του ελεγε εκεινη αλλα καταλαβαινω απο τα λεγομενα του...

📱 <<.....Ελσα...............οχι..........ισως λιγο.........οχι,ΕΣΥ που εισαι, εχω πεθανει απο την αγωνια μου.................ναι ελα ........>> λεει και το κλεινει.. Βαζει αλλο ενα ποτηρι..
<< Τι σου είπε Βικτω;>>
<< με ψάχνει... Νομίζω...δεν ειμαι σιγουρος...δεν καταλαβα... >>
<< Βικτωρα! Μεθυσες! ΣΥΝΕΛΘΕ!!>>         """"