"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 19

"""" Ελσα Ρον: Ο Βικτωρας με εκανε να περασω πολυ ομορφα εχθες, απο καθε αποψη. Σημερα στο σχολειο δεν εχω παψει να σκεφτομαι την βολτα μας. Και ολο τον κοιτω και τον κοιτω. Και ολο ξερω πως ειναι λαθος και λαθος και λαθος! Ξερω τι λενε σε τετοιες περιπτωσεις. Να ακολουθεις την καρδια σου και οχι το μυαλο σου. Αλλα υπαρχουν και αυτες οι περιπτωσεις που δεν ξερεις τι να ακολουθησεις. Που απλα ευχεσαι να γυρισει ο χρονος πισω και τιποτα απ ολα αυτα να μην ειχαν συμβει. Μετα ομως απο 5 λεπτα ξυπνας και βρισκεσαι ξανα στο ιδιο σημειο. Απλα θελω να περνω καλα και να μην μιζεριαζω...
<< Ελσα μου ; Εισαι καοως σημερα;>> μου λεει η Αλεξια ενω καταβροχθιζει το δευτερο σαντουιτσ με ντοματα κασερι μαρουλι και μαγιονεζα.
<< καλα ειμαι...>>
<< οχι δεν εισαι καλα.. εισαι συνεχως σκεφτικη..>>
<< τιποτα .. απλα αγχος εχω για το τεστ μαθηματικων...>>
<< ναι ναι σιγουρα το τεστ μαθηματικων... ΛΕΓΕ!!>>
<< καλα κερδισες... απλα περασα πολυ ομορφα εχθες..>>
<< με τον Βικτωρα; Και;>>
<< αυτο...>>
<< Ελσα τον καψουρευτηκες;;>>
<< ΟΧΙ! τι ειναι αυτα που λες! Απλα ειμαι χαρουμενη που οι σχεσεις μας φτιαχνουν και φοβαμαι μην κανω κατι λαθος και τα χαλασω ολα..>>
<< μονο αυτο;>>
<< μονο>>
<< καλα.. αν ειναι μονο αυτο τοτε μην ανυσηχεις.. δεν θα κανεις κανενα λαθος γιατι εισαι μια παρα πολυ καλοκαρδη και ευγενικη κοπελα! >>
<< σ ευχαριστω... ξερεις τι σκεφτομαι;>>
<< τι;>>
<< για να του το ανταποδωσω.. θελω να του προτεινω να παμε για καραοκε...>>
<< καραοκε;; σοφη επιλογη!>>
Απλα απολαμβανω πολυ να τον ακουω να τραγουδαει. Και ειναι πολυ καλη η ιδεα μου, θα ξετρελαθει! Στο επομενο διαλειμμα πηγα στην παρεα του για να του μιλησω..
<< Βικτωρα να σου πω;>>. εκεινος γυρνα το κεφαλι και με κοιτα. Ο κολλητος του με καρφωνει ασχημα επισης. Ενοχληθηκα πολυ..
<< Ελα τι εγινε;>>. Απομακρυνομαστε.
<< Απλα ηθελα να σου προτεινω κατι..>>
<< τι καλε;>>
<< να οπως εσυ μου προτεινες το σινεμα, εγω προτεινω καραοκε, για σημερα κιολας αν μπορεις..>>
<< Φυσικα και μπορω.. πολυ ξαφνικα το αποφασισες ομως γιατι;>>
<< τιποτα απλα εχω τρελαθει με την φωνη σου!>>
<< μμμμμ...>> λεει και μισοκλεινει τα ματια του. Το βλεμμα του διαπεραστικο και εντονο. Εχει κολακευτει απο το σχολιο μου... Κι εγω απο την αντιδραση του. << Θα τραγουδησεις ομως κι εσυ!>> με σκουντα..
<<Εγωω δεν τραγουδαω καλα..>>
<< χαχαχ κι εγω γιατι ειμαι εδω;>>
<< χαχαχ αληθεια θα κατσεις να ασχοληθεις να μου μαθεις να τραγουδαω;>>
<< φυσικα! Αν το θελεις ..>>
<< θελω.. βασικα παντα ηθελα να ασχοληθω αλλα λογω οικονομικης καταστασης δεν τυα καταφερα...>>
<< Γι αυτο η μοιρα σε εστειλε σε εμενα..>> λεει και μου κλεινει το ματι..
Η αμηχανια μου ειναι σε αρκετα εντονο βαθμο. Αλλα το βλεμμα που μας καρφωνει συνεχως με κανει να αισθανομαι ακομα πιο αβολα. Ο Νικος δεν εχει παρει τα ματια του απο πανω μας. 
<< Βικτωρα...να σου πω και κατι ακομα...>>
<< οτι θες.>>
<< απλα αισθανομαι ασχημα να με κοιτα συνεχεια ο κολλητος σου.. Πες οτι δεν θελω να κανω παρεα μαζι του...>>
<< τι εννοεις σε κοιτα συνεχεια;>>
<< τις τελευταιες μερες οταν μιλαμε η οταν ειμαι στο οπτικο του πεδιο με καρφωνει και ειναι πολυ αβολο...>>
<< δεν το ειχα προσεξει.. μην ανυσηχεις, θα το τακτοποιησω..>>
<< σ ευχαριστω ! τα λεμε στο σπιτι ανλυτικοτερα!>> λεω και φευγω.. Η αληθεια ειναι οτι ενιωσα ακομη πιο αβολα λεγωντας του το...   """""