"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 25

"""""  Eλσα Ρον: Περασε μια ωρα που ο Βικτωρας ειναι στο χειρουργειο. Ειμαι μονη μου σε εναν αδειο και κρυο διαδρομο νοσκοκομειου. Τα δακρυα κυλουν στα μαγουλα μου. Τι να εγινε με τον Σεργιο; Αραγε ο Νικος πηρε την αστυνομια εγκαιρα η του ξεφυγε; Αν ξεφυγε θα δημοσιευσει σιγουρα τις φωτογραφιες μου. Και μετα εγω θα τρεχω και δεν θα φτανω...Το τηλεφωνο μου χτυπα. Ο Νικος επιτελους!
📱
- Ελα Νικο! Τι εγινε;
- Ελσα μου ολα καλα ειναι μην ανυσηχεις πια! Ολα τελειωσαν!
- τι εννοεις; Τον πιασανε;
- Ναι τον κρατησα αναισθητο μεχρι να ερθει η αστυνομια και τον μπουζουριασανε..Δεν κινδυνευεις πια! και κανενα αλλο κοριτσι !
 - αχ... δεν ξερεις ποσο αναγκη ειχα να το ακουσω αυτο... σ ευχαριστω..για ολα...αν δεν ησουν εσυ
- σσσς.. μην πεις αλλα..που εισαι τωρα σε ποιο νοσοκομειο;
- στο κεντρικο το μεγαλο.. ελα θα με βρεις στον τριτο οροφο στο βαθος..
- ενταξει ειμαι καθ οδον.. γεια..
- γεια..
📱
... μετα απο 10 λεπτα ο Νικος ηταν εκει. Ο Βικτωρας βγηκε απο την εντατικη και τον βαλανε σε δωματιο. Εκατον δεκαοχτω ο αριθμος. Κοιμηθηκα εκει μαζι του στο διπλανο κρεβατι. Δεν καταλαβα ποτε με πηρε ο υπνος και ποτε ξημερωσε. Ο Βικτωρας κοιμαται ακομη. Εχει γαζες τυλιγμενες γυρω απο το σωμα του και ορο στο χερι του. Ειναι χλωμος και κατακοπος...Μετα απο 20 λεπτα ο Νικος ηρθε. Θα κατσει μαζι του ολο το πρωι ωστε εγω να παω να ξεκουραστω... Επιστρεφω στο σπιτι. 
<< Ελσα! >> με φωναζουν η Λυδια και η Αννα.
<< καλημερα >> λεω κουρασμενα.
<< που ησουν ολη νυχτα;>>
<< καθιστε λιγο, πρεπει να μιλησουμε..>>
<< τι εγινε;>>
Καθομαστε ολες στο σαλονι. Με κοιτουν ανυσηχες.
<< Χθες δεχτηκα ενα μηνυμα απο τον 'κατακτητη' ....>>
<< ποιον κατακτητη; >> ρωτα η Αννα..
<< ναι αυτον που σκεφτηκες Αννα... >> τους δειχνω το μηνυμα..και εξιστορω τα γεγονοτα.
<< παμε στο νοσοκομειο ΤΩΡΑ! >> διαταζει η Λυδια...
<< ειναι ο Νικος εκει τωρα... θα ηταν καλυτερα να πας μετα το σχολειο..>>
<< Ελσα ειναι ο αδερφος μου ! Θα παω τωρα! >>
<< καλα αν αυτο θες...>>
<< δεν θα επαιρνα την αδεια σου ουτως η αλλως..>> σηκωνεται και φευγει φανερα ενοχλημενη. 
<< ποσο ασχημα ειναι ο Βικτωρας;>> με ρωτα η Αννα..
<< θα γινει καλα.. θελει αρκετο καιρο να επουλωθει το κοψιμο, του εκαναν ραμματα, καταλαβαινεις...>>
<< απλα χαιρομαι που τελειωσε αδερφουλα...>> με αγκαλιαζει..Κλαιμε μαζι..
<< Αννουλα μου πρεπει να πας σχολειο τωρα.. εγω θα μεινω εδω να ξεκουραστω..>>
<< ενταξει...θα εισαι καλα μονη σου; >>
<< ναι μην ανυσηχεις, θα φαω κατι και θα κοιμηθω...>>
<< η μαμα και ο Πετρος τα ξερουν ολα αυτα;>>
<< οχι... δεν θελω να τους χαλασω το ταξιδι τους... αφου ο Βικτωρας ειναι καλα δεν χρειαζεται να το μαθουν τωρα..>>
<< καλα, εσυ ξερεις...αντε φευγω εγω τωρα..>>
<< καλο μαθημα..>> μου χαμογελαει και φευγει. Κανω ενα χαλαρωτικο αφρολουτρο... Μετα πηγαινω στο κρεβατι μου και αποκοιμιεμαι...   """"