"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 16

""" Βικτωρας Ρον: Τα μαθηματα εχουν τελειωσει για σημερα. Ηρθε η ωρα να βρω τα παιδια και να τους μιλησω. Ανοιγω το κινητο μου. Το πρωτο μυνημα πηγαινει στον Μιχαλη.

   < τι κανεις φιλε; Εισαι καλα; Εχουμε καιρο να μιλησουμε ειναι η αληθεια. Εξαιτιας μου χαθηκαμε. Το ξερω οτι δεν εχεις θυμωσει μαζι μου, ουτε οι αλλοι και με καταλαβαινετε. Αλλα εγω ειμαι ετοιμος να επανορθωσω! Χθες μετα απο 1 χρονο επαιξα ξανα κιθαρα! Και ειμαι τοσο ενθουσιασμενος! Ειμαι καλα πια. Νομιζω θα ειδατε την αφισα που ηταν κολλημενη στον πινακα ανακοινωσεων του σχολειου. Με τον διαγωνισμο μουσικης. Μολις το ειδα σκεφτηκα κατευθειαν το γκρουπ μας. Ποσο ωραια παιζαμε και ποσες πολλες δυνατοτες ειχαμε να φτασουμε πολυ ψηλα! Μου λειπετε ρε παιδια.. Αν πιστευεις οτι  μπορουμε να δωσουμε μια δευτερη ευκαιρια ελα να με συναντησεις σημερα στο μπαρακι στις 9..>

.. Ελπιζω να ερθει..και αυτος και ολοι οι υπολοιποι ... Αυτο το μηνυμα ,το ιδιο μηνυμα, εστειλα και στους αλλους δυο ..
Οι ωρες μεχρι το βραδυ μου φανηκαν ατελειωτες. Και το μονο που σκεφτομουν συνεχως ηταν αυτοι. Μεχρι που εφτασε η ωρα. Μπαινω στο μπαρακι και καθομαι σε ενα τραπεζι. 
<< τι να σας φερω; >> με ρωτα ο σερβιτορος.
<< ενα τζιν τονικ >> απαντω και περιμενω..Η αληθεια ειναι οτι εχω ερθει κανενα μισαωρο νωριτερα. Ξανακοιτω το κινητο μου μηπως και ειχα μηνμυμα τους αλλα παλι τιποτα. Το εχουν διαβασει ομως. Αρα ξερουν πως ειμαι εδω και τους περιμενω. Πρωτος μπαινει στο μαγαζι ο Νικος. Καθεται διπλα μου..
<< τι λεει πως εισαι; >> με ρωτα και με σκουντα στον ωμο.
<< καλα.. οχι καλα..δεν ξερω ..θα δειξει >> απαντω ενω ειμαι χαμενος στο αγχος μου. 
<< γνωμη μου ειναι οτι ανυσηχεις χωρις λογο. Τα παιδια θα ερθουν σιγουρα !>>
<< μακαρι..>>   """
~~~~~~~~~~~~~~

""" Ελσα Ρον: Ειναι Παρασκευη βραδυ.. Ο Βικτωρ και η Λυδια εχουν βγει ενω εγω και η Αννα καθομαστε σαν τα κουτσουρα στον καναπε μπροστα απο την μεγαλη τηλεοραση. Και το καλυτερο; Βλεπουμε διαφημισεις.. Μιλαμε για τοση βαρεμαρα.. Δεν ειμαστε ομως μονες μας στο σπιτι. Ειναι και η κ. Μαιρη που μας μαγειρευει το αυριανο φαγητο. 
<< Κοριτσια μου εγω τελειωσα με τα αυριανα. Μηπως θελετε να σας φτιαξω κανενα ποπκορν καμια πιτσα; >> μας ρωτα χαμογελαστη.
<< Εμ οχι ευχαριστουμε πολυ ! >> απαντω. Τοτε εκεινη ερχεται και καθεται διπλα μας .
<< Γιατι καλε καθεστε μεσα μερα που ειναι;; >> μας ρωτα σχεδον ψυθιριστα.
<< εεε..δεν εχουμε ορεξη και..Αννα;>>
<< η αληθεια ειναι πως δεν εχουμε κτι καλυτερο να κανουμε..>>
<< γιατι καλε νεες κοπελες;; >>
<< κοιταξτε ...δεν εχουμε καιρο που μετακομισαμε και αλλαξαμε σχολειο.. Δεν εχουμε κανει ακομα παρεες για να βγαινουμε κιολας..>> λεω αποφασιστικα.
<< Η Λυδια δεν σας πηρε μαζι της; Επρεπε να σας παρει! Θα της πω αυριο καλα καλα!>>
<< Οχι! Δεν χρειαζεται, η Λυδια εχει τις δικες της παρεες ,δεν ειναι ομορφο εμεις να χωνομαστε..>>
<<Ναι αλλωστε μια χαρα περναμεκαι εδω οι δυο μας ετσι Ελσα;>>
<< Ναι ωραια περναμε..>> λεμε τωρα..Απλα εγω προσωπικα δεν θελω να κατσει αλλο μαζι μας η κ Μαιρη ..Να φυγει να παει σπιτι της να κατσω μονη μου με την αδερφη μου να πουμε  και τιποτα με την ησυχια μας.
<<καλα κοριτσια μου οπως νομιζετε.. Σας αφηνω τωρα εγω καλο βραδυ να εχετε! >> 
<< καληνυχτα!>> της λεμε με μια φωνη και οι δυο. Εκεινη σηκωνεται και με αργες κινησεις , φορα το πανωφορι της και φευγει απο το σπιτι. Μειναμε μονες μας. Ξαναγυρναμε και κοιταμε την τηλεοραση σαν χαζες.. Τοτε ομως χτυπα το κινητο μου. Αγνωστο νουμερο.. 
<< ΠΟιος ειναι; >> ρωτα η Αννα
<< δεν ξερω αγνωστο..>>
<< ε καλα σηκωσε το σιγα!>>
Δεν εχω καμια ορεξη αλλα θα σπασει λιγο την μουντη μας κατασταση.