"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 22

"""""  Ελσα Ρον: Η χθεσινή συνάντηση με τον Νίκο ήταν κάτι πραγματικά παράξενο για μένα... Ειμαι τοσο μπερδεμενη. Ολα εγιναν τοσο αποτομα. Δεν μου ειχε ποτε περασει απο το μυαλο οτι ο Νικος ενδιαφεροταν για εμενα. Εγω μεχρι χθες που με πηρε τηλεφωνο τον μισουσα γι αυτο που μου ειχε κανει. Αλλα τωρα μου τα εφερε ολα τουμπα. Οταν βρεθηκαμε στο μπαρ μου ζητησε να μην μαθει τιποτα ο Βικτωρας. Ετσι και εκανα. Οταν με ρωτησε τι εγινε χθες δεν του τα ειπα ολα. Του το εκρυψα. Ισως φοβηθηκα και λιγο.. Κατα βαθος δεν θελω να το μαθει ακομα. Ισως αυτο συνδεεται με τις σκοτεινες μου επιθυμιες... Αλλα και ο Βικτωρας συμπεριφερεται περιεργα.. Οποτε δει καποιον να μου μιλαει και νομιζει οτι με κοιατει ερωτικα του παει κοντρα . Γενικα ειναι πολυ υπερπροστατευτικος και εχει παρει το ρολο του μεγαλου αδερφου πολυ σοβαρα. Με ενοχλει αυτο.. Μπορω να προστατεψω τον εαυτο μου και μονη μου, δεν τον χρειαζομαι.. Επισης με προβληματισαν πολυ τα χθεσινα του λογια. Ειπε οτι μ αγαπαει.. Γιατι να το πει αυτο; Τι εννοουσε; Ειμαι πολυ δειλη για να τον ρωτησω οποτε υποθετω δεν θα μαθω ποτε... Θα πρεπει να το ξεχασω.. Δεν συνεβη ποτε, απλα ηταν μεθυσμενος... Πηγαινω σχολειο και ο Νικος με περιμενει στην εισοδο. Πλησιαζω ντροπαλα...
<< Καλημέρα..>>
<< Καλημέρα..>> ξεροβηχει<< Πρέπει να μιλήσουμε..>>
<< ναι πρεπει κάποια στιγμή...>> αποκρινομαι.
<< Ο Βικτωρας θα ερθει σχολειο;>>
<< οχι... >>
<< καλως...ραντεβου εδω στο σχολασμα...θα σε παω για μεσημεριανο...>>
<< Όκει, τα λέμε...>> 
Βαζει τα δυο δαχτυλα του  στο στομα του και μου στελνει ενα μακρινο φιλι. Γυριζει την πλατη και απομακρυνεται. Αλλη μια μερα που στα μαθηματα το μυαλο μου πεταει. Φοβαμαι μην μεινω πισω και μετα τρεχω και δεν φτανω.. 
<< Για πες!>> μου κανει η Αλεξια καθως μαζευαμε τα πραγματα μας για να φυγουμε απ το τελευταιο μαθημα.
<< Τι να σου πω;>>
<< Τι εγινε και εισαι παλι ετσι;;>>
<< που να στα λεω..ειναι μεγαλη ιστορια...>>
<< καλα δεν θα σε πιεσω.. ειμαι σιγουρη πως θα μου πεις απο μονη σου οταν νιωσεις ετοιμη...>>
Για τα επομενα δευτερολεπτα δεν μιλουσα.
<< Ο Νικος με φιλησε!>> πεταγομαι ...Η Αλεξια γουρλωνει τα ματια της << ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ;;>>
<< Οχι.. εχθες το βραδυ...>>
<< π-πωςς;;;>>
<< ουτε εγω το εχω συνειδιτοποιησει ακομα...>>
<< ρε συ Ελσα...δεν θελω να σε βαλω σε υποψιες αλλα...>>
<< τι αλλα;>>
<< εγω πιστευα οτι ο Νικος ειναι λιγο διαφορετικος απο τα αλλα αγορια..>>
<< τι εννοεις;;>>
<< λιγο μπαι...γκευ...>>
<< ΤΙ; υπαρχει τετοιο ενδεχομενο;>>
<< δεν ξερω.. εγω ετσι πιστευα..>>
<< Αν ηταν τοτε γιατι με φιλησε;>>
<< προφανως δεν ισχυουν οι υποψιες μου...>>
<< προφανως! Κατι αλλο που πρεπει να ξερω γι αυτον;;>>
<< οχι... ειχε κι αλλες κοπελες στο παρελθον αλλα παει καιρος...ισως και χρονος..>>
<< Αααα>>
<< απλα φαινεται πολυ χαλαρος ανθρωπος.. οτι δεν παιρνει κατι τοσο στα σοβαρα.. απλα διασκεδαζει..Γι αυτο προσεχε...>>
<< οκει.. θα προσεχω...Τα λεμε γιατι με περιμενει..>>
Φευγω και Πηγαινω σε εκεινον..Με περιμενει στην εισοδο οπως μου ειχε πει. 
<< Γεια..>> 
<< Γεια!Ετοιμη;>>
<< ναι..>>
Με παιρνει στην μηχανη του και πηγαινουμε σε μια πολυ ωραια πιτσαρια. Καθομαστε σε ενα τραπεζι. Παρεγγελνουμε, ο σερβιτορος φευγει. Τωρα ειναι η ωρα του ξεκαθαρισματος...
<<Λοιπόν.. Πως είναι ο Βικτωρας;>> ειναι η πρωτη του ερωτηση.
<< Αυτός  καλα θα ειναι..>>
<< Έμαθε τίποτα για μας;>>
<< όχι όπως μου ζήτησες... Τώρα πες μου..>>
<< Θα πρέπει να με πιστέψεις σχετικά με ότι έχω να σου πω...>>
<< εμ, δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρη, δεν μπορώ να σε εμπιστευτω ακόμα....>>
<< Θελω να με εμπιστεύτεις... Αλλά και να μην το κάνεις εγώ οφείλω να σου πω τα πάντα...>>
<< ποια πάντα; Τι θες να μου πεις;>>
<< η αληθεια ειναι οτι δυσκολευομαι αρκετα...μαλλον θα εχεις αντιλφθει την αμηχανια μου..>>
<< Εχεις αμηχανια γιατι;;>>
<< Ελσα μου αρέσεις! >>
<< Τι;>> εχω μεινει αφωνη...
<<Είχα εντυπωσιαστει από την πρώτη στιγμή που σε είδα.. Πότε δεν ήθελα να σε πληγωσω και για ότι έκανα πραγματικά λυπάμαι... Απλά βοηθουσα τον κολλητό μου διότι ήθελε να σε πειραξει..Γενικα ετσι ειναι σαν χαρακτηρας, πολυ ιδιαιτερος... >>
<< κατι εχω καταλαβει.. αλλα δεν ειναι αυτος το θεμα μας τωρα...>>
<< εχεις δικαιο συγγνωμη...Χθες όταν σε φιλησα ένιωσα πως ήμουν ο πιο τυχερός ανθρώπος στον κόσμο! Πραγματικά έχω αρχίσει να σε ερωτευομαι...>>
Δεν ξερω τι πρεπει να του απαντησω αυτη την στιγμη..Δεν ξερω τι θελει να ακουσει..Απλα τον κοιταω χαμενη.. ειλικρινα εχουν γινει ολα τοσο γρηγορα.. Τα εχω χαμενα..
<< σε παρακαλώ πες κάτι πρέπει να ξέρω τι αισθάνεσαι για μένα....>>
Μπερδευτηκα εντελως. Με κοιταει με ματια γεματα ελπιδα και ανυπομονεσια. Αισθανομαι οτι τα συναισθηματα του εξαρτωνται απο εμενα. δεν θελω να τον πληγωσω. δεν ξερω πως αισθανομαι.. Το μονο που μου βγαινει ομως εκεινη την στιγμη ειναι να τον πλησιασω, να κλεισω τα ματια και να τον φιλησω τρυφερα.. Ουτε εγω ξερω γιατι το εκανα αυτο...