"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 33

"""""  Βικτωρ Ρον: ....
<< Τ-τι εννοείς;;>> ρωταει η Ελσα.
<< Μην κάνεις την ανηξερη, για το θέμα της μπλούζας φυσικά!>> συνεχιζει η Λυδια.
<< ναι γιατί; δίκιο δεν έχω; δεν μπορεί να κυκλοφορεί έτσι μπροστά μας!>>
<< εμένα δεν με πειράζει! >>
<< λογικό! Εσένα είναι αδερφός σου! >>
<< και εσένα τι σου είναι ρε Ελσα; Αντε μην τα πάρω πάλι τώρα!>>
<< Τι εννοείς εμένα τι μου είναι; μιλά ξεκάθαρα! >>
<< ε ωραία λοιπόν ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΣΕ ΡΩΤΆΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΙΚΤΩΡ!!! >>
Η ερωτηση της με ξαφνιασε και εμενα. η Ελσα για μερικα δευτερολεπτα δεν ειπε τιποτα. Οι σφυγμοι μου εχουν ανεβει αρκετα. Θελω να ακουσω την απαντηση η οχι; Προς στιγμην φοβηθηκα...
<< ΕΙΣΑΙ Η ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ;;; >> συνεχιζει η Λυδια να φωναζει..
<< ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΉ;; ΟΥ-ΟΥΤΕ ΚΑΝ! ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΤΕΧΩ ΆΛΛΟ ΦΕΎΓΩ! θα μείνω στου Nικου απόψε!>>
<< ΚΑΛΎΤΕΡΑ! ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΊΓΟ ΑΠΌ ΣΈΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ ΣΟΥ!!>> Η κατασταση παει να ξεφυγει. Μπαινω μεσα.
<< ε κορίτσια τι έγινε; Λυδια γιατι της φωνάζεις;; για ηρέμησε λίγο!!>> κανω πως δεν ξερω τιποτα και δεν ακουσα το παραμικρο.
<< Huh! Αντί να υπεράσπιστεις εμένα που είμαι αδερφή σου και είμαστε μαζί από πάντα, υπερασπιζεσαι αυτήν;;;;;>>
<< ηρέμησε είπα! >>
<< άστο Βικτωρα.. Σ ευχαριστώ για την υποστήριξη αλλά εγώ φεύγω τώρα...>>
<< που πας με τον σάκο; Δεν θα κοιμηθείς εδώ;; >>
<< πάω στον Νικο! >>
<< στην μαμά σου το είπες; >>
<<το τι θα κάνω μαζί της ειναι ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΘΈΜΑ! αντε γειά!>>. Τα νευρα της δεν ειναι καθολου καλα.. Και παλι απαντηση στο  μεγαλο ερωτημα που με βασανιζει δεν πηρα... Πηρα παλι σκορπια υποννοουμενα..     """"""

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"""""   Ελσα POV: Η μαμά δεν νομίζω να νοιάστει για το που θα κοιμηθώ εγώ. Το μόνο που την ενδιαφέρει από τότε που γύρισε στην Αθηνα είναι να παντρευτεί. Δεν πρόλαβα να βγω απ την πόρτα του σπιτιού, κάποιος μου τράβηξε το χέρι...
<<Μην φεύγεις!>> μου λεει εκεινος..
<< γιατί; >>
<< δεν είσαι ευτυχισμένη εδώ; >> μου το ρωταει θλιμμενα.. Πραγματικα μονο ευτυχισμενη δεν ειμαι εδω μεσα...
<< θα πήγαινα στου Νικου ούτως ή άλλως μια μέρα, σήμερα οι καυγάδες ήταν η αφορμή..>>
<< θέλω να συζητήσουμε κάτι σοβαρό..>>
<< τι έγινε; >>
<< θα μείνεις; >>γιατι επιμενει τοσο;
<< καλά...>>
<< Ελα πάμε στο δωμάτιο μου να κάτσουμε.. >>
<< αντε πάμε...>>. Δεν ξέρω γιατί δέχτηκα. Αλλά ήταν τόσο ήρεμος, ταυτόχρονα θλιμμένος. Ξεκάθαρα κάτι τον εχει πάρει από κάτω αυτές τις μέρες και ήταν καιρός να μάθω τι...
<<γιατί είσαι έτσι αυτές τις μέρες; προφανώς για αυτό θες να μου μιλήσεις..>>
<< τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απ ότι νομίζεις...>>
<<τι έχει συμβεί;>>
<< αυτό που έχει συμβεί είναι ότι. Δεν θέλω οι γονεις μας να παντρευτουν!>>
<< γιατί πάλι αυτή η συζήτηση ρε παιδί μου;>>
<< γιατι δεν έχω πάψει να σ-σκέφτομαι..>>
<< πας καλά;;; γ-γιατί;; δεν μας θες για οικογενεια σου; Τι σου κάναμε;; και σε σένα και στην Λυδια;; καλά με εκεινη  ξέρω... Αλλά μαζί σου; νόμιζα με συμπάθεις...>>
<< συγγνώμη... Απλά ξεκαθαριζω την θέση μου..>>
<< τι σου έχουμε κάνει;; ΠΕΣ ΜΟΥ!>>
<< καλύτερα να φύγεις... Πήγαινε στον Nικο να ηρεμήσεις...
<< ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΉ!!! >> Εχω βουρκωσει. Οχι δεν θα σου κανω την χαρη να κλαψω! Δεν θα στην κανω αυτη την χαρη Βικτωρα Αποστολιδη! Σηκωνομαι και φευγω με το κεφαλι ψηλα.     """""