"ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ"

Chapter 47

 " Ελσα Ρον: Εχουμε καθισει ολοι στο τραπεζι για το δειπνο. Η Αννα καθεται διπλα στην μαμα και παιζει με το κινητο της, οπως και η Λυδια που καθεται απενατι της. Προσποιουνται οτι δεν τους ενδιαφερει και δεν συμμετεχουν στο δραμα που κουβαλαει αυτη η οικογενεια. Η μαμα καθεται στη μια γωνια του τραπεζιου απεναντι απο τον Πετρο, ο οποιος καθεται στην αλλη. Ειναι συνεχως σκεφτικος και αγχωμενος. Εγω καθομαι διπλα την Αννα και με την ακρη του ματιου μου τους παρατηρω ολους. Απενατι μου καθεται ο Βικτωρας, τον οποιο με το ζορι μπορω και αντικρυζω. Εκεινος αντιθετως με κοιταει συνεχως με ενα υφος μικρου κουταβιου που μολις εκανε ζημια και θελει να εξιλεωθει.
<< Πετρο μου ολα ειναι ετοιμα, τι περινουμε για να ξεκινησουμε να τρωμε; >> ρωταει η μαμα.
<< Ναι αγαπη μου, θα φαμε. Απλως σημερα η μερα ειναι ιδιαιτερη για την οικογενεια μας.>> αποκρινεται ο Πετρος.
<< Τι εννοεις μπαμπα ; >> λεει η Λυδια αφηνωντας το κινητο στην ακρη. Ο Πετρος σηκωνεται αργα ορθιος.
<< Αγαπητη μου γυναικα, αγαπητα μου παιδια...>> ξεκιναει ..<<... πριν απο μερικες ημερες προστεθηκαν στην οικεγενεια μας δυο νεα μελη.. Λογω ενος ατυχηματος που συνεβη στον Βικτωρα, το οποιο ατυχημα ειμαι σιγουρος οτι στο μελλον θα επιφερει σε ολους μας μεγαλη χαρα. Η κοπελα με την οποια διατηρουσε μια ερωτικη σχεση ειναι εγκυος. Το ονομα αυτης της κοπελας ειναι Μαρκελλα, πιστευω οι περισσοτεροι την γνωριζετε. Ο Βικτωρας και μπραβο του γι αυτο, αποφασισε να αναλαβει τις ευθυνες του και κι εμεις θα τον στηριξουμε αναλογως. >> καθεται παλι πισω στην καρεκλα του. Ολοι εχουμε μεινει αφωνοι.
<< ζητω συγγνωμη για αυτη την αναταραχη ...>> λεει ο Βικτωρας και σηκωνεται ορθιος << ...που εφερε αυτη μου η πραξη στην οικογενεια μας. Το λιγοτερο που θα μπορουσα να κανω ειναι να ειμαι διπλα στο παιδι μου. Πριν αντιδρασετε θελω να γνωριζετε ολη την αληθεια. >>. κανει μια μεγαλη παυση και με κοιταει εντονα, λες και τα επομενα λογια του απευθυνονται σε εμενα.
<< ουδεποτε ειχα σχεση ζευγαριου με την Μαρκελλα στο παρελθον και ουτε εχω και τωρα. Γνωριζετε πολυ καλα την κατασταση της αμνησιας μου. Η Μαρκελλα με προσεγγισε μετα το ατυχημα ξανα οπως εκανε και πριν και με επεισε οτι ειμαστε ζευγαρι. Ετσι σε ενα παρτυ ,που εγω προσωπικα αδυνατω να θυμηθω τα γεγονοτα, εγινε το μοιραιο ατυχημα. Το μυαλο μου ηταν σε ενα χαος και δεν καταλαβαινα τι εκανα . Δεν ειναι δικαιολογια, απλα σας περιγραφω την κατασταση...>> σταματαει και καθεται κατω. Νιωθω πολυ ευαλωτη. Αβολα , θελω να σηκωθω και να φυγω, πνιγομαι !
<< Δεν μπορει να συμβαινει αυτο.>> δηλωνει ηρεμα η Αννα, καθως μου πιανει κρυφα το χερι κατω απο το τραπεζι. Δεν ξερω γιατι το εκανε αυτο και δεν ειμαι σε θεση να με απασχολησει. Αυτο που μετραει ειναι οτι με εκανε να νιωσω λιγο καλυτερα.
<< Εγω τα ελεγα απο την αρχη οτι η σχεση σου με αυτη την κοπελα δεν θα σου εβγαινε σε καλο.>> λεει η Λυδια φανερα ενοχλημενη. << ειναι απαραδεκτο που την αφησες να εισαβαλλει ετσι στην ζωη σου ! Επιτηδες το κανει για να σε καπαρωσει και τα καταφερε !>> φωναζει.
<< Λυδια ηρεμησε!>> λεει ο Πετρος.
<< Οχι μπαμπα πως να ηρεμησω, εγω δεν την χωνευω αυτη την κοπελα, δεν θελω να εχω καμια σχεση μαζι της!>>
<< Λυδια...>>
<< Μην μιλησεις Βικτωρα αρκετα ειπες ! >>
<< Σταματηστε ολοι !>> φωναζει η μαμα μου. << Πετρο μου επιτρεπεις;>>
Ο Πετρος γνεφει θετικα. Η μαμα ικανοποιειται και συνεχιζει.
<< οσο και να φωναζουμε δεν αλλαζει κατι. Οτι ηταν να γινει εγινε. Πρεπει να μαθουμε να αποδεχομαστε τις συνεπειες των πραξεων μας. Εμενα ο Βικτωρας με εκανε περηφανη κρατωντας αυτη την σταση. Μπραβο σου Βικτωρα. >>
<<Ευχαριστω..>>
<< Και για να απαντησω στα σχολια σου Λυδια μου, ο αδερφος σου ειναι ενα πολυ ομορφο και γοητευτικο αγορι, με συνεπεια οποιοδηποτε κοριτσι θα μπορουσε να βρισκοταν στην θεση της Μαρκελλας και να τον διεκδικει με αυτο τον τροπο ! Δειχνει δυναμικοτητα, ενα ατομο που οτι θελει μπορει και να το παρει ! >>
<< Κι εσυ ετσι τυλιξες τον πατερα μου ;>>
<<Λυδια αρκετα! Σεβασμος ! Ζητα συγγνωμη απο την Εμμα.>> λεει ο Πετρος.
<< Οχι αγαπη μου, ειναι λογικη η αντιδραση της, την καταλαβαινω. Οταν μεγαλωσει θα καταλαβει τι σημαινει να εισαι γυναικα. Οπως και τα κοριτσια μου. >> γυρναει και μας κοιταει λες και περιμενει να την βγαλουμε ασπροπροσωπη.
<< για παραδειγμα, εαν Ελσα μου ησουν πολυ ερωτευμενη με ενα αγορι , οπως ο Βικτωρας, θα τον διεκδικουσες οσο η Μαρκελλα η θα δειλιαζες; >>
Ηταν λες και με προδοσε η ιδια μου η μανα.
Γουρλωνω και ματια και σφιγγω το χερι της Αννας.
<< Μαμα τι λες;>> λεει η Αννα μεσα απο τα δοντια της.
<< Τι συνειρμος ηταν αυτος αγαπηη μου;>> ρωταει και ο Πετρος.
<< Ξερω εγω τι λεω..>> απανταει η μαμα και πινει ικανοποιημενη μια γουλια απο το κρασι της.
Νιωθω τον αερα απ τα πνευμονια μου να χανεται. Με μια αποτομη κινηση σηκωνομαι ορθια.
<< Γιατι σηκωνεσαι; >> με ρωταει ο Βικτωρας.
<< Δεν θελω, ουτε να σας βλεπω!>> καταφερνω να ξεστομισω και φευγω τρεχοντας απο το τραπεζι.... "