ZEHİR AMBARI

3| KARŞILAŞMA

🎶russ, pull the trigger

🦋

"Tebrik ederim. Umarım bebeğiniz size ömür boyu mutluluklar getirir."

Bizi tebrik eden kaçıncı kişi olduğunu saymayı bırakarak karşımdaki yaşlı adamın uzattığı hediyeyi yapmacık bir gülümsemeyle kabul ettim. Yanımdaki müstakbel kocam, adamla çoktan sohbete dalarken bezgin bakışlarımı etrafta gezdiriyordum.

Ona böyle bir kutlamanın olmasına gerek duymadığımı söylesem de beni dinlememişti. Çevresindekilere baba olduğunu duyurmak için yanıp tutuşuyordu âdeta. Öyle ki masrafa girmekten gocunmayıp oldukça lüks bir mekân ayarlamıştı.

Karnımdaki bebeğin üçüncü ayını doldurmasını çevresindeki herkese haber vererek böyle bir organizasyona davet etmişti onları. Bu hâlleri ise beni şaşırtmaktan başka bir işe yaramıyordu. Çünkü karnımda taşıdığım bebek kesinlikle ikimizin de beklediği bir şey değildi.

Daha fazla bunları düşünüp tekrar tekrar kendime işkence yaratmaya son verdim. Olan olmuştu artık. Geçmişte yaptığım bir hatayı düşünmek yaşanılanların hiçbirini değiştirmeyecekti.

"Tebrikler, bebeğinizin olacağını öğrenince çok şaşırmıştık ama annelik size çok yakışacak."

Birden duyduğum sesle bakışlarımı bana bunu söyleyen kadına çevirdim. Onun samimiyetle söylediği şeylere bu sefer içten bir gülümseme gönderip teşekkür ettim. Bu iltifat beni mutlu etmişti.

Yüzümdeki geniş gülümseme bir saniye bile yok olmamış, kadınla ayaküstü derin bir sohbete dalmıştık. Kadın bana çocuklarının ilk doğduğu zamanları anlatırken ben de onu dinlemeye koyulmuştum.

Anlattığı komik bir anıya kahkaha attığımda o an sanki üzerimde bir bakış hissetmişçesine kafamı anında o tarafa çevirdim. Gördüğüm yüzle gözlerim şaşkınlıkla aralanmış, yüzümdeki gülümseme gitgide solmuştu.

Beklenmedik bir şekilde tekrardan karşılaştığım o adam yerimde donup kalmama sebep olurken gözlerimi sımsıkı kapatıp bunun sadece bir göz yanılsaması olduğuna kendimi ikna etmeye çalıştım.

Gözlerimi kısa bir sürenin ardından korkuyla araladığımda o tanıdık simayı göremeyip derin bir rahatlamayla nefesimi verdim. Sadece bir hayaldi.

"İyi misin, hayatım?"

Bir anda kulağıma fısıldandığında korkuyla yerimde titredim. Ona bakma gereği duymadan sorduğu soruyu başımla onaylayıp "Çok yoruldum. Sanırım biraz temiz hava alsam iyi olacak," diye mırıldandım. Beni onayladı.

"Ben buralardayım. Keyfine bak."

Hiçbir şey söylemeden az önceki kadının verdiği elimdeki kocaman hediye paketini diğer hediyelerin de olduğu masaya bıraktım. Bebeğin henüz cinsiyeti bile belli olmamışken bu kadar çok hediye gelmiş olması beni şaşırtıyordu. Lakin umursamamayı tercih ettim.

Üzerimdeki beyaz elbisenin omuzlarımdan düşmüş olan askılarını gelişigüzel düzeltip adımlarımı terasa çıkan kapıya yönelttim. Etraf fazla kalabalıktı ve biraz daha burada kalırsam yüksek sesten dolayı başımın ağrıyacağından emindim.

Adımlarım hedefine ulaştığında kapalı olan kapıyı elimle itip geniş terasa çıktım. Kapıyı açmamla birlikte yüzüme vuran rüzgâr gülümsememe sebep olurken teras katında çok insan olmaması beni rahatlatmıştı. En azından rol yapmama gerek yoktu.