🎶kimberly august, wallflower
🦋
"Annen sana sahip olduğu için kendisini çok şanslı hissediyor. Bunu biliyorsun, değil mi?"
Parmaklarımı karnımda gezdirmeye devam ederken dakikalardır yaptığım gibi bebeğimle konuşuyordum. Bir yandan da küvette kendimce keyifli bir vakit geçirmeye çalışıyordum.
"Umarım cinsiyetin kızdır. Böylece beni bu baban olacak adamın elinde yalnız başıma bırakmamış olursun."
Bir süre öylece hayallere daldım. Kızımı kucağıma aldığım anı düşündüm. Onunla oyunlar oynadığımız, birlikte geçireceğimiz harika dakikaları yüzümdeki gülümsemeyle hayal ettim.
"Ama erkek olursan de üzülmem. Beni korursun. Sadece ona benzeme. Tamam mı, bebeğim?"
Yeterince küvette kaldığımı fark edince yavaştan çıkmak için harekete geçtim. Su soğumaya başlıyordu ve bebeğimin üşümesini istemiyordum.
Elime ilk gelen bornozu vücuduma sarıp saçlarımdaki tokayı çıkardım ve lavabonun tezgahına bıraktım. Hemen karşımdaki aynaya yansıyan görüntüme bir süre dalarken düzgün uyku çekememekten dolayı şişip kızarmış göz altlarımı görmezden gelmeye çalışarak saçlarımı düzelttim.
Birkaç gündür geceleri feci bir mide bulantısı çekiyor, sürekli öğürmekten ve kusmaktan uyuyamıyordum. Maalesef bebeğim yüzünden bunlara katlanmak zorundaydım. Lakin beni asıl yoran şey tüm bunlara yalnız başıma katlanmak zorunda olmamdı. Bedenimi asıl bu yoruyordu.
O adam yanımda keyifle uyurken benim yatağın bir ucunda acı içinde kıvranmam bana mide bulantılarından daha çok acı veriyordu. Bana geçeceğine dair ufacık bir teselli verse bile ona inanacakken o hiç oralı olmadan sadece yatıyordu. Çıkan seslerden de mi anlam veremiyordu?
Ah, aptal adam!
Aklıma bir anda düşen bir başka kişiyle kaşlarım çatılırken sıkıntılı bir nefes aldım. Dün mağazada gördüğüm adam...
Onun verdiği adrese tabii ki de gitmeyecektim. O an onu geçiştirmek için yemek teklifini kabul etmiştim ama ona güvenemeyeceğim gayet açıktı. Bana niye yardım etmek istesindi ki? Kendi öz ailem bile bana destek çıkmazken o niye beni kurtarmak istesindi?
Daha fazla bunları düşünmek istemediğimden dolayı adımlarımı kapıya yönelttim. Kilitlediğim kapının kilidini yavaşça çevirip kilit sesinin çıkmaması için özen gösterdim. Kapıları kilitlememe kızıyordu çünkü.
Kapıyı yavaşça aralayıp odaya girdiğimde bir anda onu karşımda görmemle donup kaldım. Bana yüzündeki gülümsemeyle bakarken onu görmezden gelip kıyafet dolabına ilerledim.
Acele hareketlerle rastgele bir şeyler seçmeye başladım. İşten bu kadar erken geleceğini düşünmemiştim fakat bugün erken geleceği tutmuştu.
Ben kıyafet çıkarmakla uğraşırken bir anda arkamdan belime sarılan kollarla duraksadım. Saçlarımı bir omzumda toplayıp dudaklarını boynuma dokundurduğunda istemsizce gerilmiş, ondan uzaklaşmak için bir hamlede bulunmuştum.
Bana engel olup bedenimi dolaba yasladığında "Johnson! Ne yapıyorsun?" dedim sinirle. Benim bağırmam gram etki etmezken belimde hissettiğim elleriyle yüzümü buruşturup arkamda olan bedenini itmeye çalıştım. Lakin bu sefer de kollarımı arkamda birleştirip bana engel olmuştu.
"Daha ne kadar itiraz edeceksin bana? Biliyorum, sen de beni istiyorsun."
Bu bardağı taşıran son damla olmuştu. Kollarının arasında debelenirken "İstemiyorum, bırak beni!" diye bağırdım. Ona engel olamayışım beni sinirlendirmişti. Daha önce de bana istemediğim şeyler yapmıştı ve ne yaparsam yapayım bundan vazgeçecek gibi durmuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEHİR AMBARI
Chick-Lit"Çok âşığım, amca. Tam onu unuttum sanıyordum, bitti diyordum. Hepsi onu görene kadarmış. Bir bakışıyla kanıtladı bana bunu." "E bu çok iyi bir haber! Kim bu kadın? Tanıyor muyuz?" Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Ben bile tanımıyordum ki onu. Yü...
