"Ama güçlü bir öpücük dar bir sokağın adını her zaman değiştirebilir."
Gündüz'e doğru baktım. Gözleri her zamankin den
Derin bakıyordu. Zümrüt yeşili gözleri karanlık dar sokakta yok olmuştu.
Elleri, ayakları kısacası vücudunun her yeri titriyordu...
"Işıkları kapat, kapıyıda iyice kilitle." Hayri abiyi onaylayıp ilk önce çantamı boynuma astım. Şişelerin olduğu dolabın yanında ki lamba açma-kapama yerine bastım. Masaların üstünü örtüp kapıdan çıktım. Kapıyı da tam üç kere kilitledikten sonra İstanbul'un dar sokaklarında yürümeye başladım.
Bunu her gün yapardım, her gün bir öncekinin aynısını yaşardım. Benim gibi sıradan insanların tek istediği şey olmalıdır.
Pembe, çatısı dökülecek gibi duran evin önünde ki çöpün yanında ki kedi gözüme çarptı. Sim siyah tüyleri sedef gibi parlıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Zarif, gel pisi pisi" Yere çöküp o simsiyah kedi olan Zarif'i elimle çağırmaya çalıştım. Zarif korkarak ve gergince yanıma yaklaştı. Korksa bile yanıma gelebiliyordu, çok güzel bir şey bence.
"Aç mısın?" Kendim için bardan aldığım bir iki atıştırmalıktan bölüp Zarif'e verdim. Tüye alerjim olmasa alır evimde bakardım. Ama lanet olası bir alerjim var işte.
Geri yoluma devam edip evimin dar sokağına girerken bir çift adamın haraketlenmesine şahit oldum. Beş siyah takım elbiseli adam ortalarında bir çocuk mu desem adam mı desem çözemediğim kişiyi bir güzel pataklıyordu.
Ona her vurduklarında benim de içim cızlıyordu. Sokak lambası onların tam kafalarının üstüne parlıyordu. Etrafa bakındım, 'acaba yardım edecek biri var mı?' diye. Yoktu..
Adamların kafası benim tarafıma dönünce hemen bej rendi yeni yapılan evin kapısında ki boşluğa saklandım. İçimden 'Allah'ım lütfen görmemiş olsunlar!' diye dua ediyordum.
Başıma bela almak istemiyordum, dayak yemek istemiyordum. Geçmişim zaten koca izlerle doluyken geleceğimin de böyle olmasını istemiyorum. Bir az daha olduğum yerde saklandıktan sonra ayak seslerin bu tarafa doğru geldiğini duydum.
Adamlar tam yanımda geçerken nefesimi tutup daha çok saklanmaya başlıyordum. Siyah Mercedes arabalarına bindikten sonra son gaz buradan uzaklaştılar. Dar sokağa doğru Kafamı eğdiğimde dayak manyağı olan adamı göremedim. "Gitmiş miydi? O halde mi?"
Etrafıma bakınarak, hızlı adımlarla eve doğru yürüdüm.
