Apartmanın merdivenlerini çıkıp dördüncü dairenin kapısında durduk.
Gündüz soluk soluğa kalmıştı.
"Şu kadarcık merdivende, bu kadar çok soluk soluğa kalman sence abartılı değil mi?"
"Hee tabii! Şu belimdeki demir sende olsun bak o zaman diyor musun bunları. Küçük ama camış gibi ağır şerefsiz."
Gündüz'e gülerken kapının deliğine anahtarı sokup, kapıyı açtım.
"Bu arada bana artık adını söylemeyecek misin?"
"Söylemedim mi daha önce?"
Ayakkabılarımı çıkartıp içeri adım attım.
"Afadersin ben öyle kimliğe bakıp ad öğrenmiyorum, kendisine sorarak öğreniyorum."
Sinirle soluyarak montumu çıkarttım. Kapının yanında ki ahşaptan olan eski askılığa montumu astım. Gündüz'ün de çıkarmasını bekledim. Oldukça yavaş ve dikkatliydi.
"Işık."
Montunu alıp askıya asıp geri Gündüz'e döndüğümde anlamamış gözlerle bana bakıyordu.
"Adım."
Kaşlarını hafaya kaldırıp kafasını salladı. Elini pantolonuna silip bana doğru uzattı.
"Tanıştığımıza çok memnun oldum...hemde çok."
Gülüyordu.
Dudaklarının hemen yanında olan belediye çukuru gibi büyük şeyler gamzemi..?
Elini sıkıp gülmeye çalıştım.
"Daha memnun olur muyum görücez daha sonra."
Bu sefer kahkaha atarak kafasını öne eğdi.
Mükemmeldi
Hemde çok.
Oturma odasına geçip ben yine üçlü koltuğuma oturmuştum. Gündüz ise yanıma oturmuştu bu sefer.
"Niye geri döndün?"
Dedim birden.
"Dönmek zorundaydım."
Gülerek kafamı salladım.
"O kadar çok sorum var ki...hangisinden başlıyım bilmiyorum."
"Umarım o soruların cevaplarını vermek için fazla vaktim olur."
"Gündüz bunu sana kim yaptı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK BOMBASI
Teen Fiction"Ama güçlü bir öpücük dar bir sokağın adını her zaman değiştirebilir." Gündüz'e doğru baktım. Gözleri her zamankin den Derin bakıyordu. Zümrüt yeşili gözleri karanlık dar sokakta yok olmuştu. Elleri, ayakları kısacası vücudunun her yeri titriyordu...
