AŞK BOMBASI

39.BÖLÜM|TANIMA

Rüya'nın sorusuyla takılı kaldım.
"Aylin...neden komada?"
Bunun Gündüz'le ne alakası vardı?
"Bunun Gündüz'le ne alakası var şimdi?"
Rüya alayla güldü.
"İyi düşün Işık. Gerçekten akıllı mısın yoksa saf falan mı? Bak görüyor musun önce ona aşık olduğu yalanını kendine inandırmışsın sonrada o yalanla gözünü kör etmişsin. Sen gerçekleri göremeyecek kadar kör müsün?"

Yanıma geçip elini omzuma koydu.
"Aylin'i unutma Işık..Aylin sana yol göstericek ama asıl kör düğüm B-"
"Rüya artık git!"
Turgut Beyin birden çıkan bağırma sesi ile yerimden sıçradım.
Rüya en sonunda bana göz kırparak bardan çıktı.
                                     ***
Ruhum bir ateş misali yanıyordu. Hissizleşiyordum bir nevi.
Bitiktim.
Eskiye dönüyordu, beynim, bedenim, ruhum.
Bu beni korkutuyordu. Gündüz'ün ölü olmasına inanamıyordum! Gündüz benim mucizemdi. Bu kadar kısa sürede bana unuttuğum hislerimi hatırlatmıştı.
Güzel bir histi.
Eminim size hissettirdiği şeyler de güzeldi:)

Taksinin camından kafamı kaldırıp Dışarı göz gezdirdiğimde Meryem Teyzelerin köşküne geldiğimi anladım.
Bu konuya daha da açıklık getirmeliydim.
Bilmediğin çok şey dönüyordu ve Gündüz'ü öğreniyordum.
Gündüz...kimdi?

Köşkün kapısında beni Mustafa abi karşılıyıp Meryem Teyzenin oturduğu odaya kadar eşlik etti.
"Işık kızım...Meryem Hanımın üstüne çok gitme olur mu?"
"Siz ne konuşacağımızı biliyor musunuz?"
"Benden duyma ama..olaylar daha derin."
Mustafa abi göz kırptıktan sonra yanımdan uzaklaştı.

Kapıyı çaldıktan sonra içeri girdim. Meryem Teyze tekli bir koltukta oturmuş camdan dışarıyı izliyordu.
"Meryem Teyzecim?"
Sesim fısıltıyla çıkmıştı. Elleriyle gözlerini silip bana doğru döndü. Ağlamaktan gözleri şişmişti. Neden ağlıyor diye biran düşündüm sonra Gündüz'ün ölmesi geldi..
Ama Meryem Teyze biliyor muydu?

"Meryem Teyzecim iyi misiniz?"
O muntazam kadın gitmiş yerinde darmadağın bir kadın gelmişti. Sanki aynada ki yansımama bakıyordum. Kim bilir ben ne haldeydim..

"Işık kızım hoşgeldin."
"Hoşbulduk..siz iyi misiniz? Bir şey mi oldu?"
Bilerek bilmemezlikten geliyordum. Yeni şeyler öğrenebilirdim belkide. Yada bana daha kaç kişi yalan söylüyor öğrenebilirdim.

"İyi olmamam için bir sebep yok."
"O yüzden mi göz yaşlarınızı siliyordunuz?"
"Gözünden de hiç bir şey kaçmıyor."

Bana yalan mı söyledi yoksa söyleyecek miydi?
Yanına gidip koltuğun köşesine oturdum.
"Meryem Teyze-"
"Işık..."
Benden önce lafa girdi.
"Gündüz yaşıyor mu?"
Kanım bedenimden çekilmişti. Ne diyeceğimi bilememiştim.
"Meryem Teyze..Henüz bilmiyorum."
Koltukta hafif kayarak ona daha yakınlaştım.
"Turgut Özdemir sizin kocanız mı?"
Yüzü birden buz kesmişti.
___________________________
Hayatımda berbat şeyler geçiriyorum. Bu bölümleri nasıl bir durumda yazdığımı anlatamam..
Bu yüzden bölümü kısa tuttum.
Söyleyin dökün içinizi.

Hayatınızda neler oluyor?