(GÜNDÜZ'ÜN AĞZINDAN)
O bana bakıyordu bende ona bakıyordum.
Etkileyici bir hikayesi vardı. Anlattıklarımdan sonra beni yargılamadı, aklında sorular olduğunu söylemişti ama sormamıştı. Bende onu yargılamadım, boğucu sorular sormadım.
Soluk beyaz teni, akşamın verdiği karanlıkta bile evin içinde kendini belli ediyordu.
Kusursuz diyemem ama güzel bir yüzü vardı.
Kusursuz neden mi diyemem?
Çünkü o en güzel kusursuz olan kusurlulardandı.
Hikayesi kusurlu olanlardandı..
Benim gibi.
Üçlü koltuktan kalmış televizyonun yanında ki tekli koltuğa oturmuştum.
Omuzlarında biten siyah parlak saçları yüzünü gizliyordu.
Oysa ben ona bakmak istiyordum.
Aklıma iki gün önce ki kavga geldi. Tam bu evin önünde ölesiye dövülüp bu şeyin bana takıldığı gün..
Yerde yatıp karnıma darbeler alırken adamların bacak aralarından bir kız görmüştüm.
Bir evin köşesin de durmuş bizi öylece izliyordu. Korkmuştu, ellerini sıkıyordu.
O kız ve Işık o kadar çok benziyordu ki. Çok hatırlamasam da oydu sanırım.
Çöplerin orda beni görüp yardım etmesi ve o dövüldüğüm evin önünde Yani Işık'ın evine geldiğimde gerçekten berbattım. Tesadüf mü? Kader mi? Yoksa tamamen şans mı bilmiyorum.
Ama o kız yani Işık benim ölüm perimdi..
İçimde ki şeye bir isim kondurtmuyorum çünkü iki gün oldu, sandığım gibi bir şey oluyorsa da ya kendimden uzak tutacaktım zaten elinde sonunda ölecektim.
Ayrılacaktık..
Ona gelmem bile büyük bir aptallıktı oysa, ama ayaklarım gitti ona,
Bedenim gitti..
Ruhum gitti..
Yüreğim gitti..
Kalbim gitti..
Ona gelmem aptallıktık, pişman olacağım tek şey,
Ona gelmem..
Aptal.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK BOMBASI
Teen Fiction"Ama güçlü bir öpücük dar bir sokağın adını her zaman değiştirebilir." Gündüz'e doğru baktım. Gözleri her zamankin den Derin bakıyordu. Zümrüt yeşili gözleri karanlık dar sokakta yok olmuştu. Elleri, ayakları kısacası vücudunun her yeri titriyordu...
