"Ama güçlü bir öpücük dar bir sokağın adını her zaman değiştirebilir."
Gündüz'e doğru baktım. Gözleri her zamankin den
Derin bakıyordu. Zümrüt yeşili gözleri karanlık dar sokakta yok olmuştu.
Elleri, ayakları kısacası vücudunun her yeri titriyordu...
Gündüz, o gece darp edilen genç adam mıydı? Peki bana neden söylemedi?
"Serap sultan ne diyeyim bilemedim vallahi."
"Ben senin ne kadar hanım bir kız olduğunu biliyordum Işık. Aklımdan kötü bir şey gram geçmedi ama kolu komşuya dikkat et, onlar hiç susmaz sen biliyorsun."
Başımı sallayıp onu onayladım. Çayımdan son yudumu alıp Serap teyzenin evinden çıktım.
O olduğunu bir an düşünmüş ve bir anda da bu düşünceden vazgeçmiştim. Kim bilir bilmediğim daha neleri var. Vardı.
Artık ona olan sorularımında, kızgınlıklarımında bir anlamı yoktu. O gelmeyecekti, niye gelsin ki? Ona yaptığım iyiliklerin karşılığını bir kağıt parçasına sığdırmıştı.
Onun gibi.. O şerefsizin beni terk etmeden önce yazdığı o not kibi..
Evimin merdivenlerini çıkarken onunla olan anılarım canlandı birden. Yüzümde bir tebessüm hissettim. Bir kaç günlük insan bin yıllık hatır bırakabilirmiş.
Gündüz
Bin yıllık hastırım en güzel insanı. - (Sabah) 12:45 Bugün işten izinliydim. Dün her ne kadar geç yatarsam yatayım yine de erken kalkıyordum, anormal bir bünyem var.
Kendime kahvaltı hazırlarken aklıma o geldi, Altıma işememek için tuvalete iklim büklüm koşuşumda aklıma o geldi, dizimi izlerken aklıma o geldi, kitabı yazarken aklıma o geldi, Zarif'e yemek verirken aklıma gelmeme ihtimali yoktu. Kısacası o hep aklımdaydı.
Hiç çıkmamıştı ki zaten..
Televizyon karşısında oturup izlediğim saçma sabah programlarını kumandayla anında geçerken aklıma uzun zamandır gelmeyen biri gelmişti ve onunla beraber bir şey daha gelmişti.
Hayır gündüz değildi.
Yerimden kalkıp bilgisayarımın hoparlörlerine telefonumu bağlayıp bts'in, The Truth Untold şarkısını açtım. Sonra aklıma gelen kişiyi aradım.
Telefonu ikinci çalışta açmıştı. "Ne o aramamımı bekliyordun?" Kibarca kıkırdadı. O hep kibardı ya zaten.
"Özlettin kendini." O göremesede gözlerimi kaydırdım.
"Tamam tamam hemen kaydırma gözlerini." Büyük bir kahkaha kopardım.
"Şeytan gözlü Ceren!" Diye dalga geçtim onunla.
"Ne zamandır görüşmüyorduk?" Başka bir konuya atladım.
"Işık..." Sessizliğimi koruyarak sözüne devam etmesini bekledim.
"Geleyim mi kız?" Kıkırdadım.
"Gel tabii gel. Başımın üstünde yerin var."
"Yarın ordayım."
Bir kaç şey daha söyledikten sonra telefonu kapattım.
Ceren, benim kardeş yarımdı. Tabii ki öz değildi. Ortaokul'dan beri arkadaşlığımız devam etmişti.
Onunla Kpop şarkıları dinler bağra bağra şarkı söylerdik. Ben o geldiğinde neler yaparız diye düşünürken telefonuma iki bildirim düştü. Birini açıp baktığımda haftaya vizelerimin başladığı bir bilgi gelmişti okuldan. Diğeri ise bilinmeyen bir numara.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
