ვარდისფერი და მძიმე

32

ამჯერად მართლა 32 😏

_____

  თეჰიონი შვებულების ბოლო დღეს ჯონგუკის მკლავებში გორავდა, დილა იყო და ჯერ სამსახურში არ მიდიოდა უმცროსი. გრძნობდა ბიჭის დაჟინებულ მზერას, სიამოვნებდა რომ ჯონგუკი მძინარეს ეფერებოდა.

-დიდხანს უნდა მატყუო?-გუკმა ცხვირზე ჩამოჰკრა თითი მის მხარზე თავმიდებულ უფროსს და ჩაიხუტა.

-დიდიხანია მიხვდი?

-რომ გაკოცე გული ისე აგიძგერდა მივხვდი რომ არ გეძინა.

-და ამდენიხანია ამით ერთობი არა?-თვალები გაახილა კიმმა და სადაც მისწვდა აკოცა, ნიკაპი აღმოჩნდა ის ბედნიერი ადგილი.

-მიყვარხარ,-ხელებში მოსრისა გუკმა ბიჭი.

-ძალიანაც კარგი,-გაირინდა თეჰიონი და კოცნებიც მიიღო უმცროსისაგან.

-ადექი ახლა, მოვემზადები და ჩემთან ერთად ჭამე, რაც შვებულება დაგეწყო, მას შემდეგ გვიანობამდე საწოლში გორაობ.

-ვისვენებ და შეგიძლია დღეს გააცდინო.

-ნუ ცდილობ ჩემს შეცდენას, ლოყებს მოგაჭამ,-ლოყაზე უკბინა გუკმა და მერე საყვარლად გაიღიმა.

-სიყვარულის მოძალება გაქვს? სადაცაა გამსრისო.

-ჰო, სიყვარულის მოძალება მაქვს და მიდი ახლა ჩამეხუტე.

-მოდი ჩემთან, პატარავ. ჩემი ყურცქვიტა.-თეჰიონს ეღიმებოდა ჯონგუკმა პოზიცია გაუცვალა და თვითონ მიწვა უფროსის გულზე. თმაში შეუსრიალა თითები კიმმა.

-მიყვარხარ და შენც მითხარი რომ გიყვარვარ, თორემ, დაგახრჩობ.-დაიმუქრა თეჰიონის მკერდზე ლოყადაბრტყელებული უმცროსი.

-სულაც არ მიყვარხარ რაა.

-აბა კარგად დაფიქრდი?-ტუჩებზე მიიდო თითი დაფიქრების ნიშნად გუკმა.

-სულელი ხარ და მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ.

-აუუ, გუუუუ,-თეჰიონი ქვედა სართულიდან უყვიროდა აბაზანაში მყოფს.