ჯონგუკი თავის კლასელებს ვერ იტანდა, იყო მომენტები, როდესაც მოსწონდა მათთან ყოფნა, სინამდვილეში, არც ისე მოსახერხებელი იყო.
-დღეს წავალთ პიკნიკზე, ყველას დასწრება აუცილებელია,-გამოაცხადა კლასის ხელმძღვანელმა ბავშვების უკმაყოფილება რომ ჩაეცხრო.
-კი მაგრამ მისს, ხომ უნდა ვიყოთ მზად ამისთვის, ბალახი უნდა მოვძოვოთ?-იკითხა ჩვემ.
-ამაზე უკვე ვიზრუნეთ, ტკბილეულს შევჭამთ და გაზიან წვენს დაევთ. თანაც ბაზრობაზე მივდივართ, საქვემოქმედო ბაზრობაზე.
-და მიზეზი?
-რამდენიმე სკოლა და კოლეჯი მონაწილეობს მათ შორის ჩვენც ვართ.
ჯონგუკს ყურს რომ მისსწვდა ბოლოს ნათქვამი ტელეფონი ამოიღო.
ჯონი: დღეს მოდიხარ მსვლელობაზე?
პრინცესა: ჰა?
არაფერი ვიცი მსგავსი.
ჯონი:ჩვენმა მასწავლებელმა ასე თქვა, გავიგებ დეტალებს და წამოდი რა.
პრინცესა: გენატრები, პატარავ
ჯონი: მერე და როგორ..
პრინცესა: კარგი მომწერე.
პიკნიკი სისულელე იყო. უამრავი ადამიანი ირეოდა ერთმანეთში დაბალკლასელები დამრიგებლებს არ ცილდებოდნენ უმცროს კლასელები უფროსებს ეფლირტავებოდნენ და თითქოს მათ არც აქცევდნენ ყურადღებასო ისე იქცეოდნენ. თეჰიონის კოლეჯიდან რამდენიმე ადამიანი კიდევ იყო მოსული, მაგრამ თეჰიონმა სასწრაფოდ მოძებნა ჯონგუკი და გვერდიდან არ შორდებოდა. არ სიამოვნებდა ბრბო, ჯონმა შეამჩნია მისი ხასიათის ცვლილება და თეჰიონის წელს ნაზად შემოჰხვია ხელი, მის ჯიბეში მოათავსა ხელი და ასე დადიოდნენ დახლიდან დახლთან. ბოლოს პიკნიკის სუფრაც გაშალეს. ჯონგუკმა თავისთან ერთად დაისვა კიმიც.
ჯონგუკი ბალახებზე იჯდა, თეჰიონი კი მის ქურთუკზე, მის ფებეს შორის და ტანით მასზე მიწოლილი ჭამდა არც ისე გემრიელი ტორიტის ნაჭერს. ერთ ლუკმას თავად ჭამდა მეორეს კი ხელებით ბალახზე დაყრდნობილ ბიჭს აჭმევდა. ჯონგუკს არ გამოჰპარვია მისი კლასელის მზერა.
KAMU SEDANG MEMBACA
ვარდისფერი და მძიმე
Fiksi Penggemar🔞 დასრულებული მომბეზრდა.-„ფულის კეთება მობეზრდა?" გაიფიქრა თეჰიონმა, თავისთვის. როგორ შეიძლება ფულის კეთება მოგბეზრდეს და თან ასეთი ღატაკი იყო? თეჰიონს არ ესმოდა.
