40. BÖLÜM

2.6K 134 150
                                    

Bazı insanların hayatı zordur ve bir o kadarda boştur eğer siz o hayatı yaşayıp içine güzel anılar doldurursanız o hayat boş değildir ve güzeldir.. snırım bunu yapmayı kimse beceremiyor. Başta ben.. neler yaptım ve bu duruma geldim bilmiyorum ama tek bildiğim şey hayatın bana oyun oynamaya devam ediyor olması.. Yılmayın ve yıkılmayın kararlı bir şekilde ayaklta durun.. yoksa siz yıkıldıkça insanlar size daha çok vuracaktır. Bu yaşımda bana bunu öğreten hayat size neler yapmaz?

Bu düşünceler kafamdan bir bir geçerken korkarak arkamı döndüm.

Karşımda Joon vardı.

İçimden küfür ediyorum ama şu anda ne ettiğim küfürün ne de yaşamamın bir anlamı yok tek bildiğim büyük SIÇTIK ve ben korkudan titriyorum.

Yeniden kızlara döndüm hepimiz birbirimize 'bittik biz' , 'ne yapacağız' der gibi bakıyorduk Joon ise bir anda bağırdı.

Joon: SİZİN BURADA NE İŞİNİZ VAR?

Ne diyeceğiz bilmiyorum ama aklıma bir şey geldi bunu yapmak mantıklı olur mu bilmiyorum ama şu anda elimden başka hiç bir şey gelmiyor.

Direk Woo Jin'den aldığımız silahı sıkıca tuttum Joon'a uzattım ve tetiğe bastım. Benim tetiğe basmam ile Joon kanlar içinde yere yığıldı. Umrumda bile değil aslında ama şu an korumalar silah sesini duyduğu için buraya geliyordur bile. İyi yaptım hiç değilse Joon da geberir.

Birbirimize emir vermemize bile gerek kalmadan koşmaya başladık. Sadece son sürat koşuyorduk. Tek istediğimiz artık normal ve mutlu bir hayattı..

(benim gibi bir yazarınız varken biraz zor ama olsun bakalım sjxlwhsk)

Buraları hiç birimiz bilmiyorduk. Hatta ben buralara daha önce hiç gelmemiştim kızlarında geldiğini zannetmiyorum.

•••

Bir yol bulduk ve caddeye çıktık. Bir sürü araba geçiyor. Dördümüzde bir taksi gelmesi için içimizden dua ediyoruz...

Ve sonunda bir taksi durdu. Hepimiz direk bindik.

Şoför: hoş geldiniz.

Yn: hoş bulduk.

Şoför: nereye gideceğiz?

Soo Ah: has.. nereye gideceğiz?

Min seo: bilmiyorum nereye gidebiliriz ki?

Yn: benim evime gidelim derdim de kabak gibi ortada oluruz ve bizi bulurlar.

Soo Ah: benim evime gidelim.

Yn: olmaz. Unuttun mu biz komşuyuz?

Soo Ah: daha mantıklı bir öneriniz varsa söyleyin?

Soo bin: bizim eve gidelim diyeceğim ama annem ve babam.. sıçtık yine günlerdir ortada yokuz bittik biz gerçekten.

Yn: çok güzell. O zaman Soo Ah'ın evine gidiyoruz. Ama benden söylemesi bizi orda bulma ihtilmalleri çok yüksek.

Min seo: ****** adresine gidiyoruz.

Şoför: tamam.

Yn: biraz hızlı olabilir miyiz?

Şoför: merak etmeyin sizi hemen oraya götüreceğim.

•••

Sonunda eve geldik. Arabadan tam indik şoför bağırdı.

Şoför: ücret?

Aa nasıl unuturuz lan adam bizi babamızın hayrına getirmedi ya.

Yn: ne kadar tuttu?

Şoför: 50 Won

Mafya ℘ JJKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin