Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Uzun zaman oldu ama sonunda kavuştuk <3 Zaten neden ara verdiğimi, neden bölüm yazamadığımı bu gibi tüm konulardan aslında uzun zamandır Instagram'da bahsediyordum. O yüzden şu an tekrar bunlara değinmeyeceğim, umarım beklediğinize değecek bölümlerle gelirim. Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim, bölüm sonunda görüşürüz^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.Bölüm : Uraz'ın Bilekliği.
(Yazarın Anlatımıyla)
İstanbul yılın en soğuk günlerinden birini yaşıyordu. Uzun zamandır komada olan Araz Kayalar içinse üşümek bile güzeldi. Fakat içinde bulunduğu durum onun için güzel olabilecek her şeyi karartıyordu, kardeşinin akıbeti hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Elinde Uraz'ın mesajlarında bulduğu bir adres dışında hiçbir şey yoktu. Buz gibi bir havada, sadece kulağındaki kulaklıklardan çalan şarkılar eşliğinde öfkesine öfke katarak o adrese ulaşmıştı. Hava hala karanlıktı, gök gürlemelerinin aydınlattığı o binanın hemen önünde durmuş kapalı kapılara bakıyordu. Gözlerine çarpan yansıması ona ne kadar yorgun olduğunu hatırlatır gibiydi. Sanki ayakta durmakta zorlanıyordu.
Kendi kendine sinirlendi, kendi yansımasına ve kendi iç sesine öfkelendi, "Aylardır uyuyorsun başlatma şimdi yorgunluğuna." diye söylendi ve binaya doğru yürüdü.
Binanın cam kapılarından içeriyi her ne kadar görmeye çalışsa da içerisi de dışarısı da zifiri karanlıktı. Ceplerini yokladı, bu kapıyı neyle açabilirdi?
"Kırayım gitsin." diye düşündü.
Gizli saklı işlerle, zırvalıklarla uğraşamayacak kadar halsizdi. Hastaneden yeni çıkmıştı, düşüneceği şey bu kapıyı nasıl gizlice açacağı değil içeri bir an önce nasıl gireceğiydi. Belki mantıksız düşünüyordu, belki yorgunluğunun ve ağrılarının etkisiyle kendini yanlış yönde cesaretlendiriyordu ama bu Araz'dı, bir kapıyı açmak için kırması gerekiyorsa kırardı. Aynen kardeşi gibi..
