Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28.Bölüm : Enkazdan Kalanlar.
Geçmiş geleceği bilir, gelecek geçmişin ellerinden çıkar, "şimdi" ise geçmiş ve gelecek arasında bir köprüdür ve insan her daim o köprünün üzerinde yaşar.
O gece Uraz'ın kolları arasında dans ettim. Eren Nisan ile, Araz Abi Beste Abla dans ederken Bulut ise bir kenarda oturmuş bizi izlemişti.
"Lütfen bana üzülmeyin, yalnızlıktan çok mutluyum, yalnızken aldatılmıyorum."
Bulut sonunda mutluluğu yalnızlıkta bulmuş gibiydi, Eren ve Nisan birbirlerine kör kütük aşıklardı, Araz Abi ve Beste Ablanın aralarında olan çekim ise her mesafeden göze çarpıyordu. Peki ya biz? Uraz ve ben... Uraz ve Kumru... Biz neydik böyle? İçimdeki kumrunun kanatları Uraz'a ulaşmak için çırpıyor gibiydi ve ben artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyordum.
"Söylemeyecek misin?" diye sordum beşinci şarkıya geçtiğimizde hala ağır ağır dans ediyorken.
"Neyi söylemeyecek miyim?"
"Duygu'nun kim olduğunu?"
Uraz başını bana doğru eğip gözlerini tepemden gözlerime dikerken arkada çalan yabancı şarkının sözleri "Beni eve götür, ait olduğum yere." diyordu.
"Aslında bakarsan... başım biraz belada." dedi Uraz.
"Ne demek bu?"
"Duygu bir hemşire," diye açıkladı Uraz, "Bir yıl boyunca senin uyanmanı beklerken senin durumunu sormaktan öteye hiçbir sohbetim olmayan ama belli ki bana karşı anlamsız bir takıntı geliştirmiş bir hemşire."
Yüzüne şaşkınlıkla baktım, sorumun cevabının bu olacağını asla düşünmemiştim.
"Bu durumun altında böyle bir hikaye olacağı aklımın ucundan geçmemişti..." diye mırıldandım şaşkınlıkla.
"Sen hastaneden ayrıldıktan sonra beni bir kez daha göremeyeceğini anlamış. Telefon numaramı bulmuş, adresimi... Onunla birkaç kez konuşup ona yardımcı olmaya, benden vazgeçmesini sağlamaya çalışsam da henüz pes etmedi."
