Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Bugün size bölümün geleceğini söylemeden, saat bile vermeden hiç beklemediğim bir boşluk bulup tamamlayıp da paylaşıyorum bu bölümü. İçe dokunan bir bölüm oldu, en azından benim içime çok dokundu :')
İyi okumalar dilerim. Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın^^
Bölüm sonunda görüşmek üzere^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.Bölüm : 747'nin Hikayesi.
"Şefim, Masa 7'nin servisi hazır."
"Şefim, Masa 13 çıktı."
"Şefim, bunları dolaba atıyorum..."
"Tamam, siz devam edin. Ben kapıya çıkıp geliyorum."
Eren Aymaz, 23 yaşında olmasına rağmen çok büyük işler başarmış bir isimdi. Sadece on yaşındayken babasının restaurantında çalışır, babasına yardım ederdi. Okuldan arta kalan tüm zamanlarını babasının restaurantı için çalışarak geçirirdi. Kasada dururdu, servis yapardı ve gerekirse mutfağa bile girerdi. On beş yaşına geldiğinde mutfaktaki yetenekleri babası tarafından keşfedilince restaurantın aşçısından eğitim almaya başladı. Bir sonraki yıl ise bir yemek kursuna gitmeye başlayıp sertifika üzerine sertifika aldı. Üniversiteye başladığında okumak istediği bölüm netti. Bir yandan gastronomi okurken bir yandan babasının restaurantının aşçılık işini tamamen eline almış gibiydi. Eren üniversite son sınıftayken anne ve babası meyve ve sebze yetiştiriciliği yapmak için Seferihisar'a taşınınca restaurantın tüm sorumluluğu ona kalmış oldu.
Fakat eksik olan bir şey vardı.
Eren'in aradığı, içinde yıllardır eksikliğini hissettiği bir şey.
Eğlenmek.
Eren çocukluğundan beri o kadar çok çalışmıştı ki bir kez olsun kendisi için bir şey yapmamış, eğlenememişti. Bunu iş çıkışlarında arkadaşlarıyla oturduğu kafelerde onlara anlatıyor, dert yanıyordu.
"Biraz ara versene." demişti arkadaşlarından biri, "Yurtdışına git, gez. Kafanı dinle."
"Daha farklı bir şey arıyorum. Ruhum bambaşka bir şeyler yapmak istiyor."
"Masterchef'e mi katılsan?" demişti bir diğeri.
"Ben yemek yapmaktan sıkıldım diyorum sen ne diyorsun..."
Günler sonra arkadaşlarıyla geleneksel toplanma günlerinde arkadaşlarından biri, Nazan, oraya elinde bir kağıtla gelmişti. Kağıdı Eren'e uzatmıştı.
"Baksana, belki ilgini çeker. Araştırdım ama çok da bir bilgiye ulaşamadım. Sadece yapımcılarının isimlerine ulaştım. Bilindik isimler. Ne dersin?"
