Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11.Bölüm : Kayıt.
(Kumru'nun Anlatımıyla)
"Kayda giriyoruz..."
"Son Üç...
"İki..."
"Bir..."
"KAYIT!"
Karşımızdaki büyük kameralardan biri sıra ile yüzlerimizden geçerken nereye bakacağımı bilemiyordum. Sağ yanımda Nisan, sol yanımda Pelda oturuyordu. Erkekler baştan aşağı siyah giyinmişti, Pelda'nın üzerinde yeşil bir elbise, Nisan'ın üzerinde mavinin aynı tonundan bir etek ve bluz, bende kayık yaka beyaz bir elbise vardı. Artık tam anlamıyla kameraların önündeydik, kıyafetlerimiz bile onların seçimleriydi.
Stüdyonun cam kapısından içeri adımımı atar atmaz ilk algıladığım şey havada asılı duran elektronik ekipmanların hafif yanık kokusuydu. Tavana asılı büyük stüdyo lambaları altın renkli, sıcak bir ışık saçıyorlardı. Stüdyonun ortasında, parlak renklere boyanmış ve dikkat çekici desenlerle bezeli büyük bir yayın masası duruyordu ve önündeki mikrofonların ve diğer ses ekipmanlarının miktarına inanamazdınız.
Bir canlı yayının arkasında yaşananları bu zamana kadar hiç bu kadar komplike, hiç bu kadar karmaşık hayal etmemiştim.
Duvarlarda mavi ve yeşil renklerde ses yalıtım panelleri vardı ve stüdyonun köşesindeki kulaklıklarla dolu raf benim tüm odamdan daha doluydu. Stüdyonun bir diğer tarafında ise bir "düzenleme masası" vardı. Üzerinde canlı yayında alınan görüntüleri düzenlemek için çoklu monitörler, klavyeler ve karmaşık görünen ses düzeltme cihazları... Duvara monte edilmiş bir ekran canlı yayının istatistiklerini ve hemen yanındaki ekran ise sosyal medyadan gelen anlık yorumları ve geri bildirimleri gösteriyordu.
Kameraların arkasında onlarca kişiden oluşan koca bir ekip bizi gözetleyip canlı yayını yönetirken karşımızdaki sunucu ise Suat Karen'den başkası değildi. Adamın tanıdık yüzü gerginliğimi biraz olsun azaltsa da iki sandalye ötemde oturan Uraz'ın solgun yüzü canımı her saniye daha da çok sıkıyordu.
"Merhaba Türkiye!" diye söze girdi Suat coşkulu sesiyle, "İlk sezonu ile tüm dünyada reyting rekorları kıran yarışma programı Enkaz Altındakiler artık ülkemizde!"
Bir kamera sunucunun yüzünü çekerken bir diğer kamera ise sırası ile bizi çekiyordu. Utana sıkıla saçlarımı düzeltip duruşumu dikleştirmeye çalıştım.
"Enkaz Altındakiler bu sene tam kırk yedi ülkede birden aynı anda yapılıyor ve geçen sene yaşanan vahim olay sebebiyle yarışmadan son anda çekilen ülkemiz bu sene ilk kez yarışan ülkeler arasında! Ve işte karşınızda yarışmacılarımız... Onları isimlerinden çok numaraları ile tanıyacağız, unutmayın!"
