Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Bölüm müziği : Bonjr - If it's real, then I'll stay.
İyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25.Bölüm : Beş Yabancı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kumru'nun Anlatımıyla)
Hastanenin tekerlekli sandalyesinde oturmuş taburcu işlemlerimin bitmesini bekliyordum. Muayene edilmiş, kas gevşetici ve ağrı kesici iğnelerimi olmuştum. Ciddi bir problem görünmüyordu. Uraz çıkış işlemlerimle ilgilenirken Eren, Nisan ve Bulut yanımdaydı, babam ve Araz Abi ise Doktor Beste'nin yanındaydı.
İçimde hissettiğim mahcubiyet ve utanç duygusu kafamı kurcalayıp duruyordu. Annem ile geldiğimiz nokta aklımın hayalimin almayacağı bir noktaydı. Annemin yanında ve hastaydım fakat beni o evden tek başıma ambulansla almışlardı. Çocukluğum boyunca sevilmemiş olsam da geleceğime dair böylesine karanlık bir sahne hiç hayal etmemiştim.
Şu anki ben, ben değildim sanki. Bir yıl önce uykuya dalan Kumru başkaydı, bir yıl sonra o uykudan uyanan Kumru bambaşka. Hayatı boyunca her şeye pozitif bakan Kumru o uykuda silinip gitmiş gibiydi. Hayata yabancılaşmış, içindeki sevginin kaynağını kaybetmiş bir Kumru olarak açmıştım gözlerimi. Uraz, Bulut, Eren ve Nisan benim çok tanıdığım insanlar değildi, biz yalnızca birlikte hayatta kalmaya çalışmıştık. Annem ise hayatım boyunca en fazla vakit geçirdiğim ve en fazla tanımam gereken insandı, oysa bugün bu halde yanımda annem değil, dört yabancı vardı. O dört yabancıyı yerin altında tanımış, onlarla mücadele etmiş ve onlarla kazanmıştım. Onlara göre belki de onların hayatını kurtarmak için kendi hayatımdan vazgeçmiş biriydim ama bana göre benim hayatımı kurtaran onlardı. Belki de her birimiz birbirimizin hayatlarını kurtarıyorduk.
Biz beş yabancıydık aslında. Kendini bile tanımayan, benliklerini kaybeden ve bulamayan beş yabancı... Ne olduğumuzu, kim olduğumuzu ömrümüz boyunca öğrenememiştik ama birlikte kısacık bir zaman içinde hem kendimizi hem birbirimizi tanımıştık. Yerin altındaki Uraz'ı, Bulut'u, Eren'i ve Nisan'ı çok iyi tanımıştım. Onlar da yerin altındaki Kumru'yu en iyi şekilde tanıyorlardı. Şimdi kurtulma mücadelesi vermeden tanışmamızın zamanıydı, şimdi ayaklarımız çamura batmazken ve her yanımız toz toprak içinde kalmazken, tepemizden oluk oluk sular akmazken tanışmanın zamanıydı.
