Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Mesajlarınız, yorumlarınız ve sevginiz için sonsuz teşekkür ederim^^
İyi okumalar dilerim, bölüm sonunda görüşmek üzere :')
-
-
Bölüm Müziği : Kalben - Sadece
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24.Bölüm : İçimdeki Kumru.
(Yazarın Anlatımıyla)
Eski bir şarkının sözleri yankılanıyordu Uraz Kayalar'ın odasının dört duvarı arasında.
"Hiçbir şey istemedim, Ne yatak ne oda ne de ev... Sen de bırak her şeyi sadece beni sev."
Uraz yatağında uzanmış odanın karanlığında penceresindeki panjurdan sızan gün batımı ışıklarının tavana vuran yansımalarını izliyordu. Uraz'ın tavanı izleyen gözleri sabitti, bir eli başının altında, diğer eli ise telefonundaydı. Telefonunun sesini olur da duymazsa titrediğini eliyle hissetmek istiyordu. Kumru'dan gelecek tek bir mesajı dahi kaçırmak istemiyordu.
"Dizlerinde dizlerim Boynunda ellerim Boğulur gibi yeniden her gece doğalım mı sevgilim?"
Şarkı Uraz'a iç çektirerek devam ederken odasının kapısı açıldı. İçeriye şaşkın bakışlarla Uraz'ın abisi, Araz girdi. Uraz'ın bakışları tavandan kapıya çevrildi.
"Uraz?" dedi Araz, "İyi misin abiciğim?"
Uraz telefonunun ekranını açıp şarkıyı durdurdu. Doğrulup Araz'a baktı.
"İyiyim abi, neden sordun?"
Araz içeri doğru bir adım attı ve kapıyı kapattı. Uraz'ın bilgisayar masasının önündeki sandalyeyi aldı ve Uraz'ın yatağının yanına çekip oturdu. Abi kardeş karşı karşıyalardı.
