Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Bölüme geçmeden önce bölüm müziğini açmayı unutmayın lütfen.
Bölüm Müziği : ETEM - Seni Duymuyorum.
İyi okumalar dilerim. ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.Bölüm : Çığ ve Çığlık.
Batıhan, Pelda ve Alpin. Altıncımız, yedincimiz ve sekizincimiz...
Hepsi aramıza katıldığına ve artık sekiz kişi olduğumuza göre yarışmaya hazırdık. Oysa sekiz kişi olmamızın ardından üstüne basa basa vurgulanan o "sekiz" rakamı bana bambaşka şeyleri hatırlatıyordu. Sekiz önemliydi benim için, özeldi, kırıcıydı.
Sekizinci doğum günüm anne ve babam olmadan, evde bir başıma geçirdiğim doğum günlerimden biriydi. Diğerlerinden farkı ise o gün, o akşam annemin beni dünyaya getirdiği için ne kadar pişman olduğunu ilk kez anlamıştım.
Babam evde bile değildi. Elindeki telefonu ile son derece meşgul olan annemin ise umurunda bile değildim. Salonun ortasındaki orta sehpanın önüne oturmuş, sehpanın üzerine saçtığım boya kalemlerimi sırayla elime alıyor, kendime bir doğum günü pastası resmi çiziyor, bir yandan da şarkılar söylüyordum.
"İyi ki doğdun Kumruuu! İyi ki doğduuun, iyi ki doğduuuun, mutlu yıllar sanaaa..."
Çizdiğim pasta resminin üzerine pembe bir kalemle "8" yazdım ve mumlar çizmeye başladım. Çizim yapmayı sürdürürken sessizce mırıldanmaya devam ediyordum.
"İyi doğduuun, iyi ki doğduuun, mutlu yıllar sanaaa..."
Fark edilmek istiyordum belki de. Belki de unuttuklarını düşünüyor ve hatırlatmak istiyordum. Annemin şarkımı duymasını ve kendi kendine "Ah, bugün onun doğum günüydü, nasıl unuttum?" demesini ve beni mutlu etmek için bir şeyler yapmasını bekliyordum. Küçüktüm, saftım. Ya da yalnızca kötü bir dünyanın ortasına doğmuş iyi niyetli biriydim işte.
Annem beni duydu, şarkımı fark etti ama bana beklediğim karşılığı vermedi.
"Kumru," dedi bana, "Allah aşkına git başımdan. Git odanda kutla ne kutluyorsan. Zaten başım ağrıyor..."
