Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bu...
Bölüme geçmeden önce bölüm müziğimizi açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim.^^
Bölüm Müziği : Suzan Hacıgarip - SANCI.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28.Bölüm : Ben Seni Çok.
(Kumru'nun Anlatımıyla)
Zor bir gecenin tam ortasındaydım. Saatin kaç olduğuna dair bir fikrim yoktu ama saatlerdir odamda olduğumu biliyordum. Kafamda ne kadar yolumuz kaldığını, kaç evde daha uyuyacağımızı, kapıya ne zaman varacağımı hesaplayıp duruyordum. Bu platform benim için öyle zor bir sınav olmuştu ki bana nerede olduğumu unutturmuştu, ne yaptığımı, daha neler yapacağımı unutturmuştu...
"Otuz üç..." dedim kendi kendime, "Otuz üçüncü ev... Toplamda kırk yedi ev vardı. On dört ev kaldı, kendimizi çok zorlasak kaç günde çıkabiliriz ki? Üç günde bitirebilir miyiz?"
Hava hala karanlıktı fakat ben saatlerdir yatağımda dönüp durduğuma göre günün doğması çok da uzak olmasa gerekti. Yorganımı bunalarak üzerimden attığım sırada kapının çaldığını duydum. Derin bir nefes aldım, Nisan hem hala uyumamış hem de hala pes etmemiş miydi?
Sesimi çıkarmayıp uyuyor gibi yapmaya karar vererek arkamı döndüğüm sırada kapıdan beklemediğim bir ses geldi.
Kalbim heyecanla titrerken şaşkınlıkla doğruldum. Bir süre ne yapacağımı bilemeyerek etrafıma bakındıktan sonra kalktım, yavaş ve sessiz adımlarla ilerleyip elimi kapının kulpuna koydum ve kapıyı açma cesareti gelene kadar bekledim.
"Merhaba," diye mırıldandım araladığım kapıdan merak dolu gözlerle Uraz'a bakarak.
