Mafya Savaşları

Umut

4,5 Ay Sonra

Merdivenlerden indikten sonra salona girecekken içeride konuşulan konu ile duraksadım.

"Bunu artık Eflanur'a söylemeliyiz." dedi babam.

"Kız hamile. Bunu söylememiz uygun olmaz." dedi annem.

"Aynen, bir iki haftası kaldı doğuma. Şimdi bebeği tehlikeye atmaya gerek yok." dedi Elif Hanım.

Elim büyümüş karnıma giderken ses çıkarmıyordum.

"Tuna'nın öldüğü kesin. Buna rağmen kızın içinde bir umut duygusu var. Bu duyguyu bitirmek istemiyorum. Kız hayata o umutla tutunuyor." diyen Tekin Abi ile gözümden bir yaş aktı.

İçeri girdim ve "Cesedini buldunuz mu?" diye sordum.

"Hayır." diyen babam ile "Öldüğüne şahit oldunuz mu ya da olan var mı?" diye sordum.

"Yok." dedi Tekin Abi.

"Peki elinizde bir görüntü ya da ses kaydı var mı?" diye sordum.

"Yok." diyen babama "Peki neye dayanarak öldü diyorsunuz?" diye sordum.

Kimseden ses çıkmayınca "Yaşıyor olabilir. Ben ondan vazgeçmeyeceğim." dedim.

Odada kimseden ses gelmezken "Bana bıraktığı son mektubu her gece okuyorum. Beni o denli seven bir adam birkaç ite karşı ayakta durur. Gelemeyecek güçte olabilir ama benim için yıkılmaz. Hem ben ona hamile kalmak istediğimi söyledim ve bunun için bazı adımlar attık. Çocuğunu taşıma ihtimalim bile ona güç verir." dedim.

Biri bile bana cevap veremiyordu. Gözyaşlarım yanaklarım hızla süzülürken hissettiğim acı ile yüzümü buruşturdum.

"İyi misin kızım?" diye soran Elif Hanım'a "Sadece normal bir kasılmaydı. Bugün kasılmalarım biraz arttı." dedim.

Tekrar kasılmam ile bir elimi koltuğun sırt kısmına koyup güç aldım.

"Bu normal bir kasılma değil, bebek geliyor." diyen Elif Hanım'ın üzerine diğerleri ayaklandı.

Tekrar kasılması ile acıyla inledim.

"Seni hastaneye götürelim." diyerek belimden tutan Tekin Abi'nin kolunu tuttum ve yavaşça yürümeye başladım.