Wanna Go Back [COMPLETED]

Wanna Go Back 35 Final Chapter

LAST CHAPTER OF WANNA GO BACK

Listen to "Without You" by AJ Rafael while reading (Soundtrack of this novel)

Thank you for the people who are reading this novel. Spread Peace and Love!

~LoveSiriusLeeOrdinary

A girl who is not waiting for her Prince to come around to save her to her sadness which killing her slowly. She can kill with her smile and get you wound just by her eyes so that she just choose to be alone, distance her self from other people. She is not believing about fairy tales where there is a man who come to bring her to the happiness, all she know is that her life was just a waste and not want to live anymore.

What if there someone who will slap her the truth about reality that life is beautiful?

Or she still believe to herself to choose the decision of sorow and feel the pain of sadness?

°Amirah Azores/ Haze Point of view°

Someone asked me.

Bakit ko pinipili na mag-isa?

Bakit pinipili ko ang lumayo kaysa sa makipagkaibigan sa iba?

Bakit inilalayo ko ang sarili ko sa taong ang gusto lang naman ay iparamdam na handa silang tulungan ako at mahalin ang isang tulad ko?

Bakit pinili ko na ako lang?

You know what good to have nothing?

I'm not afraid to lose.

Hindi ako matatakot na maiwan. Hindi ako masasaktan na mawalan. Hindi ako malulungkot kapag ang taong minahal ko ay iiwan ako sa kawalan.

May isang tao lang talagang bumasag sa nasyon ko. Isang tao na pinaramdam na he's around and promise me he will help me, protect me and love me. Mga rason na hindi ko hiningi sa kanya pero ibinigay at ipinaramdam niya. Pinili ko ang lumayo, kahit ilang beses ko siyang ipagtabuyan, itulak palayo, ang kalimutan siya ay nanatili parin ito sa mga pangako niya. Mga pangako niya noo na hindi ko alam kung paano ako kakapit ngayon sa mga sinabi niya.

Hindi ko alam ang gagawin ko kung ang taong nangako sa akin ay mawawala sa tabi ko?

***

Nanghihina man ang pinilit ni Vener na lumapit sa akin matapos siyang makalagan ng tali ng dalawang pulis na tumulong sa amin. Ilang sandali pa ay tinulungan niya ang isang pulis sa pag-alis ng tali sa katawan ko.

"I'm fine, Ven." Nginitian ko siya at marahan pinunasan ang mga luha na walang awat na umaagos sa pisngi niya.

"H-hindi ka okay, Amirah." Nauutal niyang sabi.

Nanginginig ang kamay niya nang hawakan niya ang pisngi ko. Naghalo na ang dugo at pawis sa mga mukha naming dalawa.

"Huwag ka na ngang umiyak. Nasasaktan ako." Tinitigan niya ako nang sabihin ko iyon sa kanya, parang ayaw pa niyang maniwala.