*TAMAMLANDI*
3 abi ve 3 erkek yakın arkadaşınız varken kalbinizin kapılarını birine açmak o kadarda kolay olmuyor.
Bir gün Badel'e gelen anonim bir mesajla her şey değişiyor ve onun yapacak hiç bir şeyi kalmıyor.
Kalbi mi daha baskın çıkacak, yo...
Abimlerin kulağıma dolan yüksek sesleriyle gözümü açtım. Hainler, kalın çıkan erkeksi sesleriyle yakışıklı aksakallı dedemi kaçırdılar.
Yetmezmiş gibi üstüne birde çocuk ağlama sesi geldiğinde, sinir kat sayım basamak basamak yükseliyordu.
Biraz saygı ulan!
Yataktan kalkıp seke seke merdivenleri indim ve abimlerin yanına ulaştım.
Özgür abim bütün ciddiyetiyle telefonuyla ilgilenirken, Ateş abimle Burak abim her zaman ki şakayla karışık kavgalarını yapıyorlardı.
Ortalarda dolanıp, arabasını süren Asil ise ağzıyla çıkarttığı araba sesi ile herkesten çok ses dalgaları yayıyordu etrafa.
Sabır..!
"Günaydın Çağıran erkekleri, siz ne güzel ses yapıyorsunuz öyle sabahın yedisinde..."
Alayla gülerken, yanımda ki koltuğun koluna oturdum. Abimlerin bakışları bana kaydığında, Burak abim sırıttı.
"Günaydın fıstık, şu öküzlerin sesi fazla çıkıyor."
Telefonundan ayrılan Özgür abim sert bakışları ve çatık kaşları ile "Burak!" Diye uyardığında, Burak abim ağzına gizli bir fermuar çekmek zorunda kaldı.
Ben bu hallerine gülerken Özgür abim yanıma geldi ve saçlarıma içten bir öpücük kondurdu. "Günaydın güzelim, hadi hazırlan okula geç kalacaksın. Burak sende."
Özgür abimin komutu üzerine, Burak abimle ayaklanıp odalarımıza çıktık.
Banyoya yönelip işlerimi hallettikten sonra okul formamı giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyaz spor ayakkabılarımı giyip, saçlarımı direkt saldıktan sonra çanta mı da alıp odamdan çıktım.
Kahvaltı masasında ki yerimi aldığımda, Ateş abimin çatık kaşları altında ki bakışları eteğimdeydi.
Pardon, eteğimin boyundaydı.
"Şu formaları biraz daha uzun yapamıyorlar mı?"
Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken, alayla güldüm. "Dedi, okulun sahibi." Okul polarının üstünde ki armayı abime doğru tuttum. "Bak tatlım, koskaca Çağıran yazıyor. Yani senin bunu sorgulamaya hakkın yok, zaten bunu kabul eden sensin."
Abim küçük bir sırıtışla yüzüme baktı. "O zamanlar sen o okula gitmiyordun. Diğerlerinin kardeşi ne giyerse giysin, bana ne."
Göz devirip önüme döndüm ve kahvaltımı yapmaya başladım.
"Burak, bugün okul çıkışı oyalanmayın direkt eve gelin."
Bunu söyleyen Özgür abimdi. Her zaman ki çatık kaşları bugün biraz daha çatık, soğuk sesi biraz daha soğuktu.
