VAZGEÇ | YARI TEXTİNG

34. BÖLÜM

Ekin'den;

Yattığım yerde rahatsızca kıpırdanarak dönmeye çalıştım fakat bazı şeyler bunu engelledi. En büyük etkende vücudumda ki ağrılardı sanırım.

Her yerimde bir şeyler hissediyordum. Noluyor lan!

Aklımda kesik kesik canlanan görüntüler aydınlanmamı sağlamıştı.

Kaza yapmıştık!

Asil! Badel! Tarık abi!

Kendimi zorlayarak gözlerimi açtım. Işık fazlaca rahatsız etsede, bir kaç saniye içinde alışmıştım.

Etrafıma bakındım. Bir odanın içindeydim camdan Özgür abinin omzunda uyuyan ablamı gördüm.

Lan!

Komaya mı girdim, noluyor anasını satayım!

Badel nasıldı? Asil nasıldı? Tarık abi nasıldı? Hangi yıldaydık?

Yattığım yerden kalkıp oturur pozisyona geçmeye çalıştım fakat vücuduma takılı holterlar buna engel oldu.

Yüzümde ki hava maskesini çıkartıp, oturduğum yerde biraz daha dikleştim.

Odanın kapısı bir anda açıldı ve içeri Bera girdi. Beni görür görmez yanıma geldi ve sıkıca sarıldı.

Lan, bütün kemiklerim kırıldı galiba bu nasıl bir acı.

İstemsizce acılı bir ses çıkarttığımda benden hemen uzaklaştı. "Pardon, bir an yaralarını unuttum. İyi misin Ekin?"

"İyiyim." Sanırım uzun zamandır konuşmadığım ve tahminimce ölümden döndüğüm için sesim kısık ve titreyerek çıkıyordu. "Diğerleri nasıl?"

Yatağın yanında ki koltuğa oturdu. "Asil ve Tarık abi çok iyi. Asil taburcu oldu, Tarık abi ise yarın çıkacak."

"Badel?"

Sıkıntılı bir nefes verdi. "O daha uyanmadı. İkiniz ağır yaralanmışsınız ama sen iyisin neyse ki."

Sen iyisin neyse ki? "Badel kötü mü?"

"Doktorlar stabil diyor. Uyanmasını bekliyoruz işte."

En merak ettiğim soruyu sorma vaktiydi sanırım. "Kaç gün oldu?"

"Kazayı cumartesi yaptınız. Bugün çarşamba."

Maşallah! İyi uyumuşuz.

Daha fazla dik duramayıp yavaşça arkama yaslandım. "Siz iyi misiniz? Çok yorgun görünüyorsun?"

Rengi solmuş, göz altları morarmış, gözleri ise kızarmıştı. Büyük ihtimal uykusuzdu.

Olumlu anlamda başını salladı. "Sorun yok. Ben ailene haber vereyim."

Bera çıktıktan saniyeler sonra içeri annem, babam ve ablam girdi.

Ablam bu kadar kalabalığın içinde nasıl Özgür abinin omzunda uyumuştu acaba?

Sanırım günler sonra uyanan bir insan olarak bunu sorgulamanın zamanı değildi.

Üçüylede tek tek sarıldıktan sonra iyi olduğuma ikna etme seansımın 80'inci dakikasında Özgür abi, Ateş abi ve Burak abi odaya girdi.

Annem, babam ve ablamda çıkmıştı.

Özgür abi yanıma gelip yatağın kenarına oturdu. "İyi misin Ekin?"

Başımla onayladım. "İyiyim Özgür abi. Asıl diğerleri nasıl? Asil cıkmış hastaneden."

Gülümsedi. "Kaza anında onu çok iyi korumuşsun, senin sayende hiç yara almadan kurtuldu. Çok iyi şuan."