11. BÖLÜM

6.9K 363 148
                                    

Medya : Yekta

/////

Kolumda hissettiğim yoğun acıyla gözlerimi araladım. Bütün gece ağrıdan uyuyamadığım yetmezmiş gibi birde daha yoğun bir ağrıyla uyanıyor olmam gerçekten hayatta ki şansımın kanıtıydı.

Gözlerimi hızla açtığımda kollarımı abimin beline doladığımı fark ettim. Yaralı bileğimde şuan tam olarak abimin bedeni altında eziliyordu.

Bakışlarımı duvarda ki saate çevirdiğimde alarmın çalmasına 10 dakika olduğunu gördüm.

Abimi uyandırsam sorun olmazdı.

Ulan, acıdan gözlerim doldu nedir benim bu çektiğim be!

Abime yaklaşıp yanağına sulu bir öpücük kondurdum zaten uykusu hafif olduğu için hemen açmıştı gözlerini.

Bana bakıp gülümsedi. "Günaydın bebeğim."

Bende zoraki bir gülüşle ona karşılık verdim. "Günaydın abiciğim."

Yattığı yerden doğruldu ve yanağımı öpüp odadan çıktı.

Bileğime baktığımda iyice morardığını fark ettim, haraket bile ettiremiyordum.

Abimlere söylesem 'neden dün söylemedin, sağlığını dikkate al' diye 3 saat nutuk çekerlerdi.

Gruptakilere söylesem yine aynı sorun, 'neden bize söylemedin Badel, neden kendine dikkat etmiyorsun Badel, ya sana bir şey olursa Badel'

En iyisi kendi işimi kendim halletmekti. Okula bir kaç ders geç gitsem sorun olmazdı sanırım.

Hızlıca yataktan kalkıp hazırlandım.

Tabii ne hazırlanmak! Can çekişerek.

Bir şekilde üstümü giyinip saçlarımı yaptım. Zaten okula giderken makyaj yapan bir insan değildim ve şu durumda makyaj düşüneceğim son şeydi.

Yüzümde ki acı çeken ifadeyi silip yerine mutlu bir ifade kondurdum ve odamdan çıkıp abimlerin yanına gittim.

"Günaydın abicikler."

"Günaydın."

"Günaydın."

"Günaydın."

Abimlere gülümseyip arabasıyla oynayan Asil'in yanına gittim. "Sanada günaydın çocuk."

Yanağını öptüğümde bana bakıp kocaman gülümsedi. Onu rahat bırakıp Burak abime döndüm.

"Abi ben çıkıyorum, sen gelirsin."

Abim beni onayladığında evden çıkıp arabaya bindim. Hastaneye şoförle gidecektim.

"Tarık abi, okuldan önce hastaneye gidelim."

Dikiz aynasından bana baktı. "Bir sorun mu var?"

"Önemli bir şey değil bileğimi burktum da."

Başıyla onaylayıp arabayı çalıştırdı. Hastaneye vardığımızda, Tarık abi yalnız bırakmamak için gelmeyi teklif etsede onu ikna edip kendim girdim binaya.

VAZGEÇ | YARI TEXTİNGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin