2. Bölüm

966 53 5
                                    

2012

Güneş

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım yatakta doğrulduğumda nerde olduğumu düşündüm sonra dün olanlar aklıma geldi. Odada bulunan iki kapıdan birini açtığımda banyo olduğunu gördüm, kenarda duran havlular vardı,banyodan çıktığımda bez çantayı gördüm içini açıp baktığımda kıyafetlerimi cüzdanımı ve üç tanecik kitabımı gördüm. Tekrar banyoya girip yıkandım uzun kızıl saçlarımı tarayıp kuruttum. Üstümü giyip odadan çıktım.

İki katlı bir evdi aşağıya indiğimde ikisi yemek yiyorlardı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



İki katlı bir evdi aşağıya indiğimde ikisi yemek yiyorlardı.

"Günaydın."

Sesimi duymalarıyla bana bakmışlardı. Bana günaydın dediklerinde yanlarına gittim. Medet bana baktığında ona bakmıştım.

"Menemen sever misin abla?"

"Severim."

Bana ekmek uzattığında almış yemeğe başlamıştım.

Vartolu bana baktığında ona baktığımda kendimi değişik hissediyordum.

"Artık bizimle yaşayacaksan bazı şeyler öğrenmen gerekiyor."

"Ne gibi şeyler?"

"Silah kullanmasını bilmen gibi,kendini koruman gerekiyor."

"Siz ne iş yapıyorsunuz?"

"Yani....Aslında.....Uyuşturucu."

Kaşlarımı kaldırmıştım.

"Mafya mısınız?"

"Yok kız mafya değiliz ,işimiz  bu."

Omuz silkip önümdeki çaydan içtim.

"Tamam."

"Nasıl yani itiraz falan etmeyecek misin?"

Medet'in sorusuyla ona baktım.

"Dün birlerinden kaçıyordunuz,kendini koruman için öğrenmen gerekiyor dediniz demek ki sık sık başınız belaya giriyor."

İkisi kafalarını salladıklarında gülümsemiştim. Çayları içtikten sonra evin bahçesine çıkmış hava aldıktan sonra odama gidip dinlenmeye başladım.

Birkaç gün dinlendikten sonra çalışmalara başladık.
Medet masanın üstüne cam şişe koydu.
Vartolu ise bana silahı anlatmaya başlamıştı. Silahı elime alıp nişan alıp sıktım ,olmadığında Vartoluya baktım.

"İlkinde olacak diye bir şey yok deneye deneye yapıcaksın."

Birkaç saat daha çalıştıktan sonra onlar işleriyle ilgilenmek için çıkmış bende odamda dinleniyordum hala ağrılarım vardı.
Hava kararmaya başladığında mutfağa inip yemek yapmıştım. Medet ve Vartolu geldiklerinde şaşkınca bana bakmışlardı.

"Ne oldu?"

"Ev yemeği."

Vartolu gülümseyerek konuştuğunda gülümsemiştim bende.

"Hadi gelin o zaman."

Beraber yemek yedikten sonra salonda oturmuş işlerinin ayrıtılı şekilde anlatmaya başlamışlardı. Dinlerken ne kadar karışık gelsede yaparken zorlanacağımı düşünmüyordum.

Her yer amcamın evinden daha iyidi. Onların elinde öleceğime burda ölürüm daha iyidi.
Hem Medet ve Vartolu baya eğlenceli kişilerdi.
Onlar konuşunca nerden geldiğimi unutuyordum.

<•••>

Perestiş -Salih KoçovalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin