Late night
Your eyes fell to the floor
I'm trying to make sense
But you're losing your patience
Hands talk, won't stop
We go to war
In the heat of the moment
You think that we're broken
-LANY
"Beautiful" bati ni Basty sa akin na ikinangisi ko lamang. I am wearing a a white designer's dress from a luxurious brand na pinadala daw nina mami kasama ang invitation. I paired it with my Jimmy Choo's limited edition silver glittery heels.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I let my ironed straight black hair down and just let my glam team do their magic. Sinuot ko ang white pearl earings and an pearl pendant white gold tin necklace na kasama sa mga collection ng late Great grandma ko na asawa ni grandpa. Grandpa made sure that I will never left behind with anyone from that party.
"Let's go?" yakag sa akin ni Basty na gwapong gwapo sa suot nitong tailored black suit with just a white underneath shirt... Typical Basty.
Hindi ko malaman kung ano ang mararamdaman ko ngayon lalo na at hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ng mga ito sa pagdalo ko. Dala ang kaba sa puso ko habang papunta kami sa Villa Serene... Ang lugar na itinuring kong tahanan noon at ang lugar kung saan nagwakas ang lahat ng pagiging isa ko sa kanila... Sa eksaktong araw ng tunay kong kaarawan...mapait akong napangiti.
Dumoble ang tibok ng puso ko sa kaba ng matanaw ang napakasayang liwanag na nagmumula sa solar at buong Villa Serene. Huminga ako ng malalim at napatingin kay Basty ng marahan nitong pisilin ang aking palad na nakasalikop sa kanya. Ngumiti ito na tila inaassure ako na magiging maayos ang lahat kaya ngumiti ako ng pilit. Tumambol ang kabog ng puso ko ng pumasok na ang sasakyan namin sa lupang sakop ng villa Serene...at ng huminto na ito sa agad na sinalubong kami ng valet upang kuhanin ang susi at iparada ang sasakyan namin. Agad na nagtungo kami ni Basty na nakaalalay sa beywang ko sa receptionist at ipinakita ang aking imbitasyon. Agad naman na atubiling nagradyo ito sa loob na ikinataka ko. Ilang sandali pa ay masaya nitong inutusan ang isang usher na i-lead kami papasok at sa sobrang kaba ko at gulat ay walang ibang bisita kundi ang pamilya lamang...
Natuod ako sa kinatatayuan ko ng natunghayan namin ang mga pinsa-- ang mga batang Stavros na tumigil sa masaya nilang pag-uusap at tila natitigilang tumingin sa amin... Sa akin. Blanko ang expression ng karamihan sa mga ito habang nakataas ang kilay at nakaismid sina ate Evaine, Cece, Yria at Eris. Tila kinikilala ako ng mga nakakabata kong... Nakakabatang Stavros. Ramdam ko rin ang presensya ng mga nakakatandang Stavros... Ang mga tiyo at tiya... Wala ang reyna...
Wala ang isang taong nagpapayanig ng mundo ko... Na ikinapanatag ng puso ko ng kaunti.
"Ate..." napangiti ako ng yumakap ng mahigpit sa akin ang aking kapatid ko... Naramdaman ko ang pagbitiw ni Basty sa akin. Tumingin ako sa kanya at nakangiting tumango sa akin.
"Frede..." nanginginig ang boses kong tawag dito habang sinusuklian ang yakap nito.
"I miss you... The house is sad when you left and kuya Paz... Our mami always cry and - - -"
"Frede..." nanigas ako sa kinatatayuan ko ng marinig ang napakapamilyar na boses na iyon. Unti-unting kumalas sa akin si Frede at tumayo sa tabi ko tsaka hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.
