Stavros Memoirs 1: Thick and Thin

24

Brother

Paul Ellena Williams'

"Ui, Paul! Andito ka pala! Dadalawin mo ba si Amo?!" napangiti ako ng salubungin kami ni Nieves ma nakasuot ng long-sleeved polo, ripped jeans and rainboots. Naka cowboy hat ito na napakapamilyar sa akin.

"Hello, Nieves... Andyan ba si Thunder Paz?" tanong ko rito sa mahiliw na tono. Ngumisi naman ito na tila tuwang tuwa sa kung anong naiisip nya. I bet, she's planning something wick for my brother again...or she already succeeded...

Oh! How I love this woman... There is always something in her that I adore.

"NIEVES ! WHERE THE HELL ARE YOU?! Ah! There you a---ate?" tila gulat na gulat na saad ni Paz at nakalimutan ang pakay kay Nieves. Ngumiti naman ako ng pagkatamis-tamis rito bago yumakap.

"I miss you, Paz." bulong ko rito.

Huminga ito ng malalim at sinuklian ang yakap ko. Napangiti ako ng maramdaman ang yakap ng kapatid ko... Hindi lamang dahil sa galing siya sa mga Stavros ngunit galing kami sa iisang dugo na kinamumuhian man naming dalawa ay hindi iyon sapat upang mapigtas ang pagiging tunay naming magkapatid nito.

"I miss you too, Ate..." bulong nya. Ngunit sa gulat ko ay tila natigilan ito at nanigas sa kinatatayuan.

"I told you to wait for me, woman!" may inis na saad ni Mythos na syang kadarating lamang. Iniwan ko kasi ito sa sasakyan na ipinahanda nya sa mga tauhan nya rito. He got a branch at the city nearby here at doon kami bumaba gamit ng helicopter nya. So much with his riches.

Kumalas ako kay Paz at hindi pinansin si Mythos.

" Ui! May gwapo ka palang kasama, Paul! Pakilala mo naman ako!" tipid na nginitian ko lang si Nieves bilang tugon lalo na at ramdam ko ang mas pagbigat ng tensyon sa pagitan ng dalawang binata.

"What is he doing here, ate? Bakit kasama mo sya?" mariing tanong ni Paz.

Mythos crooked his neck sideward and raise his left brows like Paz's remark is nothing for him.

"Uhm... Exit muna ko... Paul... Amo... Kuya gwapo. Marami pa pala akong lilinisin sa Nipa hut kuno." sabay alis ni Nieves na sa tingin ko ay nauunawaan ang sitwasyon.

"Paz... Listen to ate carefully..." saad ko rito na nakapagpabaling ng atensyon nya sa akin. "Paz... We need to go home ASAP. Mami needs us. Mami, is mentally and emotionally unstable... Paz. Simula ng umalis tayo... It triggered her anxiety atta--"

"K-kumusta siya?" alalang tanong nito sa akin

"She is not fine...Paz. At kung magtuloy tuloy pa ang mga attacks nya... She might need to be dependent with medication again... Kaya Paz... We need to come back home for her. She needs us." pakiusap ko rito ngunit tila biniyak ang puso ko ng bigla itong humakbang palayo sa akin ng may bakas ng sakit sa mukha. Alam ko...

"I... I can't go home ate... I can't face her and papi again. Not when I know that I am a constant reminder of her nightmare..."  he said like it was the most painful thing he even had. I understand him. We shares same dilemma

"P-Paz naman... Please... For mami..." samo ko ngunit nabigo ako ng umiling ito sa bilang tugon tsaka iniwan kami ni Mythos doon... Bigo sa unang subok...

Napatingin ako kay Mythos na may awa at lungkot sa mga mata nito habang nakatingin sa akin kaya napaiwas ako ng tingin rito.

" I-I think... I have to stay here for awhile. Pwede ka na munang umuwi... P-papasundo na lang ako kay Basty once na mapapayag ko na si Paz na sumama sa akin..." hayag ko rito na tila may hindi nagustuhan sa mga sinabi kk dahil tumalim ang mga mata nito at nangalit ang mga bagang..