Stavros Memoirs 1: Thick and Thin

32

Present

Paul Ellena Williams'

"You fucking think I will fucking leave you now, Irenic?! Just how you left me when I needed you the most?!" tila dinamba ako ng matinding kaba at takot sa galit at panganib sa boses nito... Lalo na ng lumapit siya sa akin tsaka hinawakan ako sa magkabilang balikat upang pilit hulihin ang aking mga mata." I AM NOT LIKE YOU, IRENIC. I AM NOT A COWARD PRETENDING TO BE RIGHTEOUS BUT THE TRUTH WAS, SHE WAS JUST TOO FUCKING SCARED AND DECIDED TO RANAWAY, LEAVING THE PERSON WHO LOVED HER THE MOST, ALMOST LOSING EVERYTHING... EVEN HIS LIFE JUST TO SAVE HER..."

Para bang bombang sumabog si Mythos sa sobrang pait at galit ng boses nito. Halos manginig ako sa pagkabigla.

"M-Mythos... T-tapos na yun... H-hindi na dapat natin inuungkat p-pa... M-maayos na t-tayo... Maayos ka n---"

"MAAYOS?! YOU THOUGHT I AM FINE?! I AM FUCKING HEALED?! IRENIC! I WAS NEVER FINE! I WAS NEVER HEALED! ALL THOSE YEARS I SUFFERED ALONE! I SUFFERED AND LOST MY REASON TO LIVE! I ALMOST DIE! I ALMOST FUCKING DIE BECAUSE YOU FUCKING LEFT ME! AND YOU KNOW WHAT I FUCKING HATE THE MOST?! THAT YOU CAME BACK AND ACT LIKE NOTHING'S HAPPENED... t-that you seems... So fine... All this time I thought you are suffering too...just like me... Pero here you are... Looking and acting all moved on and okay... And that made me furious! " he said with a lace of pain in his voice.

Mapait akong napangiti sa sinaad nito... Am I look okay? Did I moved on? No one knows how much I suffered and still suffering because of my choice. Hindi nya alam kung gaano ko sinubukang pigilan ang sarili kong bumalik dito at magmakaawa sa kanya at sa pamilya para tanggapin akong muli... Wala syang alam...

"I-I need to call papi... E-excuse me..."
Nanginginig ang tinig kong iwas dito at tinalikuran siya tsaka nagsimulang naglakad palayo. Ramdam ko ang pagtitimpi nito sa akin.

"I will let you escape this time. Fuck... I will not let you slide the next time we talk!" mariin at malamig nitong saad bago ako tuluyang nakalayo. Halos manginig ang mga tuhod kong napakapit sa puno ng niyog ng makalayo na ako roon. My breathing is uneven while my heart beats painfully hard. Tears stream into my face like a waterfalls. Tuluyang bumigay ang mga tuhod ko at babagsa sana sa lupa ng may makasalo sa akin. Pagtingin ko ay si Nieves iyon na alalang-alala.

"Paul..." alalang tawag sa akin at sa mga mata nya'y may pagunawa. Whenever I am visiting Paz here, Nieves is the only person who I leaned on and witnessed my sorrow and breaksowns. She knows everything that I chose to hid from Paz, Grandpa, Basty and Rora.

Yumakap ako rito at doon humagulgol.

"Iyak mo lang yan Paul... Siya yun no?  Yung lalaking kinukwento mo?" anya sa magaan na tono. She wear a silly funny girl  as her facade but whenever we talk about serious things, she is a soft and sensible person. She listens and if it is needed, she give her insights fairly without any judgment. She even know how to keep a secret well.

"A-ang hirap pala... I thought, kaya ko na na harapin a-at makasama siya n-na hindi nasasaktan. P-pero... H-hindi pala... Hindi ko kaya..." I cried on her arms as she caressed my back trying to give me comfort but it has no use at all. I am hurting... So much...

" Paul... Pwede ba ako magbigay ng payo? " magaan nitong tanong. Luhaan akong tumango rito. Huminga ito ng malalim." May dalawang makapangyarihang tao sa mundo, Paul. Ang taong puno ng pagmamahal sa puso at ang taong napupuno ng sakit at galit ang pagkatao... " naramdaman ko ang marahang haplos ng hangin sa balat ko sa panandaliang pagtahimik nito. "... Sa tingin mo, ang lalaking mahal mo saan sya nabibilang? " tanong nya sa akin na tila pumiga sa puso ko ang naiisip kong sagot doon.

" H-He is furiously mad at me... N-Nieves. I - I think h-he will never forgive me f-for leaving h-him..." natatalo kong sagot sa kanya. Huminga ito ng malalim at naiiling.

" Kadalasan ang mga tao talaga ay mas nagfofocus doon sa takot at sakit na nararamdaman nila hanggang sa puntong hindi na nila nakikita ang totoong deal ng buhay sa kanila. Alam mo. Paul base sa mga naikwento mo sa akin noon at sa nakikita ko ngayon,
Ang lalaking gwapong iyon ay mahal na mahal ka at hindi mo iyon nakikita dahil sa takot at sakit na nararamdaman mo. Paul, hindi ko siya kilala ng lubos pero alam ko ang kaibahan ng pagmamahal sa galit at sakit. Buksan mo sana ito... " hinaplos nya ang mga napapikit kong mata..." at ito... " at inilipat sa tapat ng aking dibdib ang kayang magaang palad."... Hinding hindi ka bibiguin ng dalawang yan... Paul. Lalo na at napakabuti mong tao. Naniniwala akong ibibigay ng langit sayo ang nararapat para sayo... Kaya wag mong pagisipan ng masama at maliitin ang sarili mo. Hindi mo deserve ang makaramdam ng sakit, galit at pagsisisi... Wala kang kasalanan... Hindi kasalanan ang piliin ang sa tingin mong tama para sa lahat at para sa sarili mo. Walang mali roon, Paul. Kaya palayain mo ang sarili mo sa mga emosyong nagpapasakit sayo. You deserve better than that... Paul. Ang langit ay sasangayon sa akin sigurado ako. "

And what she said hits me... Hard to the core. Nieves really know what the right words to say... She is indeed a beautiful soul with a lovely heart.

She's right... I will set myself free from everything and let my soul fly to search what is the best for me.

---
"H-Hello Tiya Chaos?" napahinto ako sa pagpasok sa bahay ni Paz upang sagutin ang tawag nito. Nakita kong napatingin sa akin sina Paz na kakalabas lang mula sa kitchen area kasunod si Nieves. Si Mythos naman ay nakamasid na rin sa akin at napatayo mula sa pagkakaupo nito sa sofa.

"PAUL! BUMALIK NA KAYO RITO! ANG M-MAMI NYO... ANG MAMI NYO..."

Tila binuhasan ako ng malamig na tubig ng marinig ang urgency at pagaalala sa boses ng tiya. Kitang kita ko ang pagguhit ng pagaalala mula sa nga mukha ng mga kasama ko ngayon.

"TIYA... A-ANO PONG NANGYARI KAY MAMI TIYA?! B-BAKIT PO?!"

Naging alerto at si Paz na lumapit sa akin maging si Mythos na syang umalalay sa akin dahil nais bumigay ng aking mga tuhod.

"SHE WAS RUSHED TO THE HOSPITAL... N-NAKITA SIYA NG PAPI M-MO NA NAKAHANDUSAY SA SAHIG  NG MASTER BATH AND PILLS ARE EVERYWHERE NEAR HER... SHE OVERDOSE HERSELF... PLEASE...HURI... PLEASE... COME HOME WITH THUNDER PAZ... P-PLEASE... MY SISTER NEEDS YOU...I AM BEGGING YOU Come back home... " tuluyang bumigay ang tuhod ko at kasunod ang pagsalo sa akin ni Mythos at Paz. Mythos Carried me to the sofa while Paz took the phone and talk with Tiya Chaos.

Kitang kita ko ang takot, pangamba at pagaalala sa mukha ni Paz habang sinasabi nito na uuwi na kami sa Villa Serene... He even told Mythos to request another private chopper for him and Nieves immediately.

That very day... We came back home... And everything isn't that well...