Balik
Paul Ellena Williams'
Dahan-dahan kong iminulat ang namimigat kong mga talukap ng mga mata nang maramdaman ko ang magagaang paghalik-halik ng aking katabi sa tuktok ng aking buhok. Hindi ako nagtangkang lumikha ng kahit na anong galaw na makakapagbigay alam dito na gising na ako.
Ipinikit ko ang aking mga mata ng marinig ang mabibining katok mula sa pintuan. Mythos didn't even move para asikasuhin iyon dahil siguro takot na magising ako. Bumukas ang pinto kasunod ng mga magagaang yapak.
"Sir, I canceled already your schedules as you instructed. And the phone you requested is here too." mahina at puno ng pagiingat na saad ng assistant nito.
"Good. Just put it in the couch and leave. Wala kang papapasukin at tatanggaping bisita. Kahit sino pa sila." mariing utos nito sa mahinang tinig. "You may go." marahan nya akong hinapit palapit sa kanya at inunan sa kanyang dibdib. Halos pigil ang hininga ko habang naririnig ang mabilis ngunit napakagandang tibok ng puso nito. Tila ba pinaghehele ako.
"You always know how to make me kiss your footprints..." bulong nya sa akin. "All along you've been suffering alone while I was nursing my anger and pain. Hindi ko alam... Kung alam ko lang..." mahina, halos hangin na saad nito na tila takot syang magising ako. His voice laced with regrets and sadness. Tila ba may humahaplos sa puso ko sa bawat katagang binibitiwan nito. Parang hinahagkan paalis ang lahat ng sakit na nararamdam ko mula noong araw na hinarap ko ang buhay ng mag-isa...
"You are not going to...suffer alone, love. I will be always here. Always... And will never leave your side. That is my promise of love... I am not afraid of anything or anyone... But losing you, hurting you and you unloving me... That's the fear I have..."pagpapatuloy nito. Hindi ko napigilan ang pagtakas ng mahinang hikbi at pagsinghap dahil sa overwhelming na pakiramdam sa bawat katagang binibitiwan nito. Naramdaman ko ang tila panandaliang paninigas ng katawan nito kasabay ng pagyakap ko sa kanya ng mahigpit. He hug me tightly at kiss my hair again.
"M-Mythos..." basag ang tinig kong tawag dito. "S-sorry...sorry talaha kung u-umalis ako noong...kailangan mo ako. I-I wanted t-to stay... Badly... But my conscience, guilt and the truth stopped me... H-hindi ko kaya kasing h-humarap sa kahit s-sino sa inyo... T-the only person w-who found and I allow to see me from the family is Yrene. S-sa kanya ko nalalaman ang lahat... T-that... You...you were B-bedridden for a y-year... G-gustong gusto kong umuwi noon
.. Oh God knows how much I wanted to go home and see you... B-but... I just c-can't... M-my grandpa needs me... My biological father's evil dids haunts me... I-I was too scared t-to hurt the family with my mere existence... K-kaya... Hindi ako nakarating... I'm so sorry... Mythos... " basag ang tinig at puno ng mga luha kong hingi ng kapatawaran sa mga nagawa ko noon. Lahat ng nais kong ihingi ng tawad at pagunawa ay inilalahad ko na sa kanya. Muli ay binubuksan ko ang mundo ko para sa pagbabalik ng lalaking tunay na naghahari roon mula noon pa man."Hush, baby... Hush.. I understand... Hm... I totally understand... So don't think about it... Hm?" malambing at maingat nitong bulong sa akin. "We will get through of anything now that we are together... Wala ng bitawan okay? Kasi kahit ang bitaw ang gawin mo sa akin, babalik at babalik lang ako sa iyo at gagawin ko ang lahat para mawalan ka ng choice kundi ang kumapit muli sa akin. Nauunawaan mo ba ako, Paul?hm? " he whisper gently but with conviction.
Tumango ako at mas isinubsob ang mukha sa dibdib niya. I heard him chuckled briefly before caressing my hair." Good, baby. Akala ko ay kailangan pa kitang buntisin bago mo matanggap na wala kang ibang lugar kundi ang tabi ko lamang...bilang kalahati ng lahat sa akin." nakaramdam ako ng pagkalat ng init sa mukha ko at hinampas siya sa kanyang dibdib na ikinatawa lang nito.
" Be serious! Mythos! You cannot joke about pregnancy! Maraming babae ang gustong magbuntis but they are not able to... Kaya never mention pregnancy inside your jokes!" saway at pangaral ko rito.
"Hindi iyon biro, baby. Seryoso ako na kasama sa plano kong lamnan ang sinapupunan mo kung hindi ka makikinig... Sayang nga e... Hindi ko man nagaw---AW!" natatawang daing nito ng kurutin ko siya ng pino sa tagiliran niya.
"STOP IT! kakaayos lang natin at kakabalikan lang then you are mentioning things... We need to fix everything first Mythos... Alam mo ang sitwasyon natin ay hindi tulad ng sa iba..." makahulugan at may takot kong paalala rito.
Nangunot ang noo ko ng mapansing nakatingin ito sa akin sa paraang kapansin-pansin ang tila dreamy na kinang ng mga mata niya. Naroon ang tila hindi matatawarang pagmamahal at pagkamanghal sa kung ano...
"M-Mythos..." alala kong untag sa kanya. Kinakabahan akong mali ang naiisip ko. Na hindi pa pala kami ayos. Na wala naman kami...
Ngumiti ito na may namumuong mga luha sa sulok ng kanyang mga mata... "Yes... We will fix everything... We will fix us... And yes... This feels right... We are okay... We are together again... And I am fucking home... Now... Paul. I am the happiest... You made me the happiest... I love you so much... Love."
Warmest thing envelopes my heart and soul as I listen with his every word and watching the sincerity, promise and absolute love dancing in his eyes with a glitter of pure tears.Inangat ko ang sarili at ipinantay sa kanyang mukha ang akin. I stare at his eyes na nagpapalipat-lipat sa aking mga mata at labi... Nakita ko pa ang paggalaw ng adams apple nito. I smiled at him lovingly... "I love you so much, Mythos. I promise that I will stay with your side thru thick and thin...I won't run and hide again... I will fight with you and for the love we have now... Love."puno ng pagmamahal at pangako kong sambit sa kanya. Napapikit na lamang ako ng maramdaman ang pananakop ng mainit na mga labi nito sa mga labi ko. I answered it with no inhibitions as I wanted him to feel my undying love for him.
The kiss is so pure and full of promises and love. The respect is still evident and his care for me took over for every move of his lips against mine...
Kung hindi lamang siguro namin kailangan ng oxygen ay hindi pa kami titigil... Sinalo nito ang mukha ko at isinandal ang noo ko sa kanya. I love the minty sweet smell of his breathe. "I love you so much, my Irenic... Thru Thick and thin...this won't end. Never... My love." anas nya.
"I love you too... Mythos... Yes... This will never end... Love." nakangiti kong tugon sa kanya tsaka pinatakan ng halik ang kanyang mga namumulang labi ngunit hindi ito pumayag na matapos agad iyon dahil dinomina niya ang halik na iyon...
"Damn... Love, we have to stop...baka matuloy na talaga ang pagbubuntis mo kung hindi..." halos napapasong lumayo ako sa kanya habang namumula ang buong mukha ko sa sinaad niya... Humahalakhak itong hinila nya ako pabalik sa yakap nya at hinalikan sa aking noo. Kinurot ko naman ito sa kanyang tiyan pero ang tigas lang niyon. He flinch a lil but laugh along it.
Tumingala ako para tingnan siya at hinuli naman nito ang mga mata ko. He lovingly caress my face... Tracing my features like he was touching a fragile obra maestra.
"I love you eyes, love." halos manigas ako sa narinig. Nagiwas ako ng tingin tsaka nagtangkang talikuran siya na naging maagap naman na pinigilan ako kasama ang pagtatakang nakaguhit sa mukha nya.
"I-I hate my eye color... I-I... I got them from that demon." nanginginig ang aking tinig na paliwanag sa kanya. Kitang kita ko ang pagguhit ng pag-aalala sa mga mata nito. He cage my face with his hands and make me face him.
Halos mapasinghap ako ng makita ang pagmamahal at pagunawa roon...
Lalo na ng ngumiti ito. "Maybe... You got them from your biological father... But still you are not him... And none of any of you right now came from him except the fact that he shared his seed to make you alive... Yun lang ang parte nya, Paul... But all of you... Came from everyone who love and care about you... Mostly... Came from yourself. So love... Never... Underestimate nor define yourself because of him... Ikaw ay si Paul Ellena... At Hurricane Irenic... Iyon ang dapat mong tandaan... At ang pagmamahal ko sa iyong walang katapusan... Love. "
BINABASA MO ANG
Stavros Memoirs 1: Thick and Thin
ChickLitLate night Your eyes fell to the floor I'm trying to make sense But you're losing your patience Hands talk, won't stop We go to war In the heat of the moment You think that we're broken -LANY