Hanggang saan ang tayo?

Part 29

Para akong batang nakayakap kay mama. I need her love medyo nababangag na naman ako kakaisip sa kanya. Ang totoo hindi ko siya hinayaang magsalita basta ang alam ko nasaktan ako kasi, kami pero....

"Mama"i can't say anything, ayaw naman maglabas ng iba pang salita ang loob ko ang gusto ko lang yumakap sa mama ko.

"Its okay anak if you want you can cry andito naman si mama alam ko naman kung bakit ka nakayakap ngayon kay mama eh."

Tumulo lang ang luha ko, naalala ko siya, pumapasok sa isip ko ang mukha niya ng talikuran ko siya at iwan para magtago sa kuwarto at umiyak.

"Anak i need to say this pero i think para mapanatag ka na mag-usap kayo, hear him, and open yourself let him feel through your words what you feel."

"And bunso i think you should go out now may naghihintay sayo"singit ni kuya.

Dahan-dahan akong humiwalay kay mama para tignan si kuya upang alamin kung ano bang gusto niyang sabihin.

Tapos biglang eksena si ate "Leche ano matapos manakit lakas ng loob magpakita dito at-"hindi na nakatuloy si ate at nakita kong napahawak ito sa kanyang tiyan.

"Ate"alala kong lapit.

"Ate Belinda let them okay relax ka lang makakasama sayo yan eh sige na hindi na bata ang bunso natin kaya okay chill ka lang"kahit nakakaramdam ng sakit may bakas din ng inis sa mukha si ate.

"Tara na anak kumalma ka muna"inalalayan na ni mama si ate.

Ako?
Huminga ako ng malalim at saka lakas loob na lumabas para harap siya, sabi ko na nga ba eh kaya madalas kapag may kakausapin sa phone si mama, kuya Benj o kuya Jessie minsan nalayo sa akin tapos may halong kakaibang tingin.

Ito na binuksan ko ang pinto at bumungad ang malungkot at walang siglang lalake.

"Ta-tara doon tayo sa apartment ko"nilagpasan ko siya at saka lumakad papunta sa apartment ko.

Pagkatapat binuksan ko ang pinto, nauna na akong pumasok at saka hinintay siya sa loob.

Ang tahimik....hindi ko alam hindi naman ganito dito kahit hindi ako magsalita makakarinig ka ng ingay mula sa labas pero ngayon nakakabingi ang katahimikan.

May bagay talaga kailangan tapusin kasi hindi na dapat pa dahil may masasaktan na.

"I'm really sorry, kasalanan ko ako iyon pero nagsisi ako and i know that i love you right"every words tickles me, but it doesn't make me laugh but it makes my chest feel tight, tighter.

"So hindi ako enough para hindi ka mapunta sa nangyari?"

"It-its not like that baby, i hate myself"the redness turns into falls.

"I hate it, i hate to feel this thing inside me pero mas hindi ko matanggap"yinuko ko ang aking ulo dahil mabigat na ang mga mata ko, hinayaan ko na, kailangan ng umagos ang sakit.

"I'm so sorry baby please forgive me, please patawarin mo ako mahal na mahal po kita."

My chest feels heavy....hindi ko na kaya.

At akala ko sipon lang pero ng magpahid ako may dugo sa aking ilong, pinagmasdan ko ito at nagkaroon ng paghahalo ng bigat at takot sa dibdib ko.

Inangat ko ng marahan ang aking mata pero biglang nawala lahat.

_---------_--------_-------_------

Ian's PoV

"Baby?"yung takot ko na hindi na siya magbibigay ng chance mas pinatakot ng makita ko ang dugo sa kanyang ilong at ng akmang titingin na ito ay bigla siyang natumba.