GEÇİTİN HÜKMÜ "Ruhe"

Giriş: "Geçit Efsanesi"

"Yolculuğu sen yaparsın, nereye olduğunu kader belirler."

-Alıntı

***

Güneşin yoğun sıcaklığını tepemde hissederken alnımdan akan minik ter damlalarını kolumun tersiyle sildim. Güneşin ışınları bugün fazla can yakıcıydı. Tenim çoktan kızarmaya başlamıştı bile.

"Arkadaşlar, bu yoldan ileriye doğru gidiyoruz. Lütfen bir yere dağılmayalım."

Gezi rehberimizin konuşmasıyla sırt çantamdan çıkardığım sıcaktan dolayı ılıklaşmış suyu dudaklarıma doğru götürüp yudumlamaya başladım. Dilim damağım kurulmuştu. Saatlerdir rehber eşliğinde gezmediğimiz yer kalmamıştı.

En yakın arkadaşım olan Ilgın, bu yaz tatilinde illaki Fethiye'ye gidip turlara katılmayı ısrar etmişti. Ben de onu kıramamış biriktirdiğim harçlığımla bu tura katılmıştım. Şimdi ise Saklıkent denilen yeri geziyorduk.

"Ilgın, bayılmak üzereyim. Çok sıcak değil mi?" diyerek yanımda duran arkadaşıma söylenmeye başladığımda alnına düşen saçlarını geriye attı.

Kendisi üniversiteden beri arkadaşımdı. Kahverengi saçlı, badem gözlü, minyon tipte sayılabilecek güzel bir kızdı Ilgın. Tek anlaşamadığımız nokta ise beni kendiyle beraber her yere sürüklemesiydi. Gezmeyi severdim, ama toplulukla birlikte sevmezdim. Ve biz şu an bir tur gezisindeydik.

"Evet ama burası Fethiye. Sıcak olması normal Ayza." diyerek söylememi engellemek istercesine konuşması üzerine gözlerimi baydım. Kendisi benden çok sıcakta yanmıştı, ama hala gezme derdindeydi. Ah Ilgın ah..

"Evet bulunduğumuz bu noktada size bir şey anlatmak istiyorum."

Gezi rehberinin tekrardan konuşmasıyla bakışlarım orta yaşlarında olan adama çevrildi. Genç bir fiziğe sahip biriydi.

"Burayla ilgili kimsenin pek fazla bilmediği bir efsaneden bahsetmek istiyorum. Daha doğrusu büyükannemin çocukken bana anlattığı ve beni çok etkileyen bir hikayedir kendisi."

Bunun üzerine yorulan çoğu kişi mola verir gibi oldukları yerde memnun bir şekilde durarak anlatılmak üzere olan efsaneyi dinlemeye başladı. Buna ben de dahildim.

"Yıllar önce buranın birkaç sakininin anlattığı küçük bir hikaye olsa da inanın bu efsane burayı önemli kılıyor. Şöyle ki burada burada gizli bir geçidin olduğu söyleniyor. Ve o geçitten kim geçerse en çok istediği yere gitmiş oluyor. Tabii bu geçidi bulmak herkese nasip olmuyor. Hatta çok nadir birkaç kişinin o geçidi bulduğundan söz edebiliriz. Adı gibi içinde saklı bir kent bulunduruyor çok ilginç değil mi? Bunu neden anlattım, çünkü beni etkileyen bu efsane, artık buraya daha farklı gözle bakmamı sağladı. Sizi de etkileyeceğini düşünüyorum. Ayrıca o geçit sadece seçtiği kişilere kendini gösteriyor."

Konuşmasını tamamlayan gezi rehberi ile şöyle bir etrafa bakarak kalabalığa doğru iç çektim. Efsaneler bizi etkilese de adı üstünde birer efsaneydi. Gerçekleşmesi imkansızdı. Belki eski zamanlarda olsaydık buna inanırdım, ama 21 yüzyılda buna inanmak oldukça güçtü.

Hem en çok istediğimiz yer mi? Ne güzel, yolculuk masrafı olmadan bedava istediğimiz yerde oluyorduk. Buraya gelmek için bile bir ton uçak bileti parası ödemiştik. Hayaller ve hayatlar kısmında gerçekçi olursak böyle bir efsane şu an beni açıkçası pek etkilemezdi. Hem gezi rehberinin babaannesinden duyduğu bu hikaye ne kadar doğru olabilirdi ki?

"Vay be! O geçidi bulmak isterdim. Düşünsene kendimi bir anda Paris'te buluyorum."

Benden birkaç adım uzaklıkta duran Ilgın'ın konuşmasıyla alayla güldüm. "Bizi bulamayacağı için boş ver takılma hikayeye. Ayrıca benim acilen tuvalete gitmem lazım. Beni idare edebilir misin?"