16 - ის,რაც არ მინდოდა

452 69 50
                                    

როდესაც ჯიმინმა გაიღვიძა,ის ოთახში მარტო იყო. ის,რაც გუშინ მოხდა,თითქოს ბურუსში იყო. მას არ ესმოდა,ის არ იღებდა და ეს ალბათ შეცდომა იყო,ალფა მთვრალი იყო და სისულელეებს ლაპარაკობდა. თუმცა ომეგა მაინც მადლობელია,რომ ის მას ასე არ მოექცა. ოთახში ტაო შემოდის და ეკითხება,თუ რა მოხდა როცა იუნგი მოვიდა

-არაფერი

-სერიოზულად?მან შენ არაფერი გიქნა?

-თავიდან უნდოდა,მაგრამ შემდეგ როგორც ჩანს გადაიფიქრა

-ჯანდაბა,მე ის ასეთი არასდროს მინახავს. ჩვეულებრივად ის კლუბში  დადის ომეგებთან,მაგრამ მას შენ მოუნდი

-ის გიჟია

-ნუ ლაპარაკობ ასე,თორემ მიიღებ

-მე თავისუფლება მინდა!მამას რონ სცოდნოდა სადაც ვარ,მაშინ...-ომეგამ ალფას შეხედა,შემდეგ ფეხზე წამოდგა და მასთან მივიდა-დამარეკინე,გეხვეწები!

-არა...არა,ის მომკლავს

-გთხოოოოვ,მესიჯი მაინც გამაგზავნინე-თხოვს ომეგა

-არა,მაპატიე,მაგრამ არ შემიძლია

-გთხოვ,გეხვეწები,მე...არ შემიძლია აქ ყოფნა,მე სახლში მინდა,გთხოოოვ!

-შენ ვერ შეძლებ წასვლას...

-გთხოვ...

ტაო უყურებდა ომეგის ტკივილით სავსე თვალებს,მას ისე უნდოდა წასვლა,სახლში ყოფნა,ისე უყურებდა,რომ ვერ შეძლო უბრალოდ ასე დგომა და ტელეფონი მისცა. ომეგას ისე გაუხარდა,ეგრევე გამოართვა,ვანაში გაიქცა და დარეკვა დაიწყო,თუმცა ნომერი გათიშული იყო

-ო არა...ნუ მიდი...მიდი-უკვე 5 წუთი გავიდა,თუმცა არაფერი გამოვიდა. ამ დროს მასთან ტაო შევიდა და უთხრა,რომ იუნგი მოვიდა და ელოდება. ჯიმინი ძალით იღიმის,ალფას მადლობას უხდის,ტელეფონს აძლევს და ქვევით ჩადის,სადაც იუნგი ელოდება. ომეგა ჩუმად უახლოვდება და მის წინ ჯდება

-გამარჯობა,არ გაგიხარდა ჩემი ნახვა?-კითხულობს მინ

-არა,მე სახლში მინდა

𝐃𝐎𝐋𝐋 ✔Where stories live. Discover now