Ms. Inspektor Claw

I

- Jesteś pewna Penny, że sobie poradzisz? - spytał wujek z nutą niepokoju w głosie
- Tak wujaszku, nie przejmuj się dam sobie radę. - powiedziałam zdecydowanie
- To dobrze, bo wiesz ta misja nie należy do najłatwiejszych.
- Tak wiem. - odparłam zniecierpliwiona - Wiesz co muszę już kończyć, powinnam się skoncentrować na kierowaniu statkiem.
- Masz rację Penny. Powodzenia.
- Cześć wujku Gadżet. - rozłączyłam się
Ciesząc się chwilą spokoju skupiłam się na prowadzeniu statku. Gruba, puchowa, czerwona kurtka mi tego nie ułatwiała, tak samo jak kosmyk blond włosów, który co i rusz opadał mi na oczy.
Spojrzałam na mapę. Znajdowałam się niecałe 10 kilometrów od Arktycznej Kwatery jednak dookoła widać było tylko biały śnieg.
Im bardziej zbliżałam się do tego miejsca tym czułam większy niepokój.
Dr. Claw pół roku temu przejął jedną z kwater na biegunie północnym.
Moja misja była zasadniczo prosta - unieszkodliwić systemy obronne kwatery tak aby szef Quinby mógł wysłać innych agentów i odbić posterunek z rąk M.A.D.
Komunikator znów zaczął brzęczeć.
- Tak szefie?
- Agentko Penny - odpowiedział niski głos po drugiej stronie - czy namierzyłaś już swój cel?
- Jeszcze ni... - zza horyzontu zaczął wyłaniać się budynek. Kilkunasto piętrowy, pokryty śniegiem i lodem, z logiem M.A.D na samym szczycie. - Tak cel namierzony.
- Świetnie. - powiedział
- Za chwilę będę u celu - odpowiedziałam spoglądając na mapę w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do lądowania.
- Pamiętaj, jak wejdziesz do środka, zdezaktywuj zasilanie i skontaktuj się ze mną. Natychmiast wyślę wsparcie.
- Tak szefie. - Narastało we mnie co raz większe zdenerwowanie
- Powodzenia Penny.
Wreszcie znalazłam odpowiednie miejsce do lądowania. Ciche, dobrze ukryte, w sam raz na atak z zaskoczenia.
Nagle coś z hukiem uderzyło o statek. Siła uderzenia zrzuciła mnie z fotela odrzucając prawie na koniec machiny.
Byłam za daleko, żeby temu zapobiec. Coś uderzyło w silnik. Statek zaczął spadać i wirować, a potem była tylko ciemność.