KÖR OYUN (+18)

5 - ŞEHVET

Bugün hafta sonu olduğu için iş yoktu. Bende dışarı çıkmak yerine evde kalıp kendime zaman ayırmayı seçmiştim fakat Armando'yu düşünmekten önümde ki filme odaklanamıyordum. O günden sonra neredeyse şirkete hiç gelmemişti, geldiğinde de işle ilgili konuşuyorduk. Acaba vazgeçmiş olabilir miydi? Yemek yediğimiz geceyi de düşünüyordum istemeden yanlış bir şey mi yaptım diye fakat göze batan bir hareketim de yoktu. Sinirle düşüncelerimden arındım. Yaklaşık bir buçuk saat olucak, toplasan filmden on ya da on beş dakika falan izlemişimdir. Saate baktım 20:34. Babam da işi olduğunu söyleyip evden çıkmıştı. Film de bir sahne dikkatimi çekince artık bütün odak noktam filmdeydi. Bu sahne tabii ki de öpüşme sahnesiydi. Bu sahneler nasıl çekiliyor acaba?

Bir iki dakika pür dikkat sahneyi izleyince aklıma yeniden Armando geldi. Resmen son bir haftadır başka bir şey düşünemez olmuştum. Acaba bana telepati mi yaptı? Armando'ların İtalya'ya dönmelerine bir haftadan kısa bir zaman kalmıştı. Bana İtalya'ya gelmeyi teklif etse de reddetmiştim. O da konuyu uzatmadan 'Tamam' deyip kapatmıştı. Ya siz şu satırları baştan okuyun da bana hatamı söyleyin yanlış bir şey mi yaptım acaba.

Oturduğum yerden kalkıp Armando'nun beni arada aradığı numarayı aradım. Birkaç çalışta açtı "Beliz bir şey mi oldu" dedi. Onu aramama alışkın olmadığı için sesi endişeli çıkmıştı.

"Bir şey olmadı sadece seninle konuşmak istiyorum" dedim. Bir süre karşı taraftan ses gelmesini bekledim. Bir ara telefonun kapandığını zannedip ekranı açıp baktım. "Oteldeyim gel" diyip telefonu kapandı. Şu an aradığıma bin pişmanım on dakika öncesine dönsem kesin aramazdım. Üstüm zaten düzgündü ince askılıklı beyaz crop altımda da gri eşofman vardı. Üstüme sadece kapüşonlu kot ceket giydim. Anahtarlari telefonumu ve Armando'nun oda kartını alıp evden çıktım. Arabaya binip aşinası olduğum adrese doğru sürdüm.

Otelin önünde durduğum da anahtarları valeye teslim edip otele girdim. Görevlilerle muhatap olmadan asansörlerin olduğu yere gidip birkaç kişiyle asansöre bindim. Odanın olduğu katta inip odaya doğru ilerledim. Oda kartını okuttuktan sonra açılan kapıdan içeri girip kapıyı geri kapattım. İçeri girdiğim de ortalıkta görünmeyen Armando'ya seslendim. Armando karşımda belirdiğin de uzun zamandır bu kadar yakın olmadığımızı fark ettim.

"Hoşgeldin" dedi. Kısa gülümsemeyle karşılık verip ceketimi çıkarttım ve koltuğa oturdum. O da koltukta çaprazıma oturdu. Yolda gelirken söyleyeceklerimi sırasıyla belirleyen ben şu anda ağzımı açamıyordum. Sıkılmış olucak ki masanın üstünde ki sigara paketinden bir dal alıp dudaklarının arasına koydu. Çakmakla dudağının arasında ki sigarayı alevlendirdi. Bir nefes çektikten sonra bana doğru döndü. Lafa girmem için bakışlarıyla konuşuyordu sanki.

"Bana söylediğin konuda... Çocuk konusun da yani kararın değişti sanırım" dedim. Yolda ki kadar heyecanlı değildim. Konuyu açmış olmanın ferahlığı vardı şu an içimde.

"Ne?" diye karşılık verdi. Suratında ki anlamadığını gösteren ifadeyi gördüğüm de koltukta vücudumu tamamen ona çevirir bir şekilde oturdum. "Hareketlerin değişti. Şirkete gelmiyorsun. Geldiğinde bile benimle iş dışında başka bir şey konuşmuyorsun. Konuşmayı bırak suratıma bile bakmıyorsun. Madem sonradan vazgeçecektin bana başta neden böyle bir şey dedin de benim bu hastalıktan kurtulmam için umut verdin" diye tek bir nefeste konuştum.

Armando'dan da bende ki gibi aynı ciddiyeti beklerken karşımda büyük bir kahkaha atmıştı. Bu durum benim daha da çok sinirlenmeme sebep oldu. "Mal mısın aminakoyim ne gülüyorsun ben gelmişim burda sana ne diyorum sen ne yapıyorsun sikmişim seni de şirketini de" diye bir sinirle söylenip kapıya doğru ilerlerken Armando da elinde ki sigarasında bir nefes daha alıp küllükte söndürdü. Beni belimden tutup kendine çevirdi ve ne dese beğenirsiniz "İngilizce konuş" dedi. Dediği şeye sinirle güldüm. Ayak parmağımın üstünde havalanıp Armando'ya yaklaştım yüzüme en hasından tebessümümü yerleştirip "İngilizceni sikeyim" dedim. O tabi anlamadı bana mal mal baktı.